Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε την πορεία του προς το λαό, στο πλαίσιο της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του 3% σε παράταξη εξουσίας. Ο στόχος του είναι απλός. Να ανοίξουν οι κομματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε με την είσοδο νέου κόσμου να γίνουν ελκυστικές, γιατί σήμερα δεν είναι. Οι εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην αυτοδιοίκηση και τα πενιχρά ποσοστά που, κατά κανόνα, λαμβάνουν οι συνδυασμοί που υποστηρίζει στις εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων των κοινωνικών και επαγγελματικών τομέων, είναι άμεσα συνδεδεμένες με την απουσία στελεχών με ευρύτερη κοινωνική αποδοχή. Χρειάζεται κόσμος με παρουσία στην κοινωνία.
Το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα μέλη δεν είναι εύκολη υπόθεση και πραγματικά, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τα τελικά αποτελέσματα της προσπάθειας στην οποία θα ηγηθεί προσωπικά ο κ. Τσίπρας που θα δίνει, λέει, το παρών στις συνελεύσεις σε όλη τη χώρα. Πας ακούς τον αρχηγό και μαζί με τη selfie υπογράφεις και ένα αίτημα να γίνεις μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι εδώ όλα καλά. Υπάρχουν όμως δύο σημαντικές λεπτομέρειες στις οποίες κρύβεται ο διάβολος που προκαλεί πονοκεφάλους στον πρώην πρωθυπουργό.
Η πρώτη είναι ότι τα κλειδιά ενός κόμματος, ειδικά όταν τα κρατούν πρόσωπα με νοοτροπία 3%, δεν παραδίδονται εύκολα. Αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους ο Αλέξης Τσίπρας. Ήδη μεγάλο μέρος της κριτικής που δέχεται ο κ. Τσίπρας πηγάζει από την ανησυχία της «κατάληψης του μαγαζιού» από τις νεοεισερχόμενες δυνάμεις που έχοντας αναφορά σε αυτόν θα το μετατρέψουν σε αρχηγικό κόμμα, λες και σήμερα δεν είναι. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι «ο «φραπετζής – αερολόγος», γιατί αυτό είναι το στερεότυπο του μέσου Συριζαίου του 3%, και εδώ που τα λέμε δεν απέχει από την πραγματικότητα, δεν θα παραδώσει εύκολα τα όπλα.
Η δεύτερη και σημαντικότερη είναι η εξής. Ας υποθέσουμε ότι ο στόχος επιτυγχάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ διπλασιάζει ή τριπλασιάζει τα μέλη του και από 30 χιλιάδες τα κάνει 100 χιλιάδες. Και; Τι θα αλλάξει στους πολιτικούς συσχετισμούς; Τίποτα το σημαντικό. Το Κίνημα Αλλαγής έχει 150 χιλιάδες μέλη. Στις εκλογές είχε 8%. Το ζητούμενο λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να αυξηθούν τα μέλη του αλλά, στην παρούσα, φάση να συγκρατηθεί εκείνο το 32% στο οποίο συχνά-πυκνά αναφέρεται ο κ. Τσίπρας και δεν δείχνει να είναι και τόσο συμπαγές αντιθέτως παρουσιάζει, και είναι λογικό, σημάδια αποσυσπείρωσης.
Η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογική του ήττα μέχρι σήμερα, μόνο ελκυστική δεν είναι και για τον κόσμο που τον ψήφισε. Αρχικά δεν κατάλαβαν ότι έγιναν εκλογές και τις έχασαν, ο κ. Τσίπρας στις πρώτες του εμφανίσεις στη Βουλή, έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν ακόμα στην προεκλογική περίοδο. Στη συνέχεια, όταν κατάλαβαν ότι έχασαν τις εκλογές, τα έβαλαν με τον κόσμο που του καταψήφισε επειδή δεν κατάλαβε το έργο τους. Μετά, όταν κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο, τον δικαιολόγησαν αφού δεν φταίει ο κόσμος αλλά τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ που τον παραπλάνησαν.
Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί και να προσαρμοστεί στις νέες πολιτικές συνθήκες που δημιούργησε το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουλίου, αποτυπώνεται στην αντιπολιτευτική του τακτική που δεν πείθει. Είτε γιατί, όπως στην περίπτωση του μεταναστευτικού, έχει αμαρτωλό παρελθόν. Είτε γιατί, όπως στην περίπτωση της ψήφου των αποδήμων οι θέσεις του, τον οδηγούν σε πολιτική απομόνωση.
Συμπέρασμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει μέλη αλλά αυτό που επειγόντως χρειάζεται ο κ. Τσίπρας είναι στρατηγική.
