Παρέμβαση για τις εξελίξεις στη Συρία και τη θέση της Ελλάδας στα όσα διαδραματίζονται εκεί, κάνει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Σε δήλωσή του ο πρώην υπουργός τονίζει:
«Οι Κούρδοι της Συρίας χρειάστηκε να εγκαταλειφθούν από ΗΠΑ και Ε.Ε, να βιώσουν την τουρκική εισβολή και μία ανθρωπιστική τραγωδία για να επιχειρήσουν μιά μεγάλη στροφή στην πολιτική τους, ανοίγοντας, έστω πολύ καθυστερημένα, καινούργιους δρόμους προσέγγισης συνεννόησης και συμφωνίας με την Συρία και την Ρωσία, στο πλαίσιο μιάς πολυδιάστατης στρατηγικής.
Η Ελλάδα, δυστυχώς, προλαμβάνουσα πάντα τις μύχιες προθέσεις των ΗΠΑ, έφτασε στο σημείο να διακόψει εδώ και χρόνια σε βάρος του εθνικού συμφέροντος ακόμα και τις διπλωματικές σχέσεις με την Συρία, ενώ οι σχέσεις της με την Ρωσία βρίσκονται, με ευθύνη του εγχώριου κατεστημένου, στο ναδίρ.
Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να συνεχίζει ακόμα και σήμερα, με τόσο κρίσιμες εξελίξεις, να μην έχει διπλωματικές σχέσεις με την Συρία. Η Αθήνα πρέπει να σταματήσει αυτήν την εθνικά εγκληματική στάση και να αποκαταστήσει αμέσως ακέραιες και υψηλού επιπέδου διπλωματικές σχέσεις με τη Δαμασκό. Όπως είναι αδήριτη εθνική ανάγκη να αναβαθμίσει αμέσως τις σχέσεις της σε όλους τους τομείς με την Ρωσία στο επίπεδο μιάς αμοιβαία επωφελούς στρατηγικής συνεργασίας.
Η τραγωδία των Κούρδων αποτελεί μιά καμπάνα που χτυπά θλιβερά και προειδοποιητικά για την Ελλάδα. Το πάθημα των Κούρδων πρέπει να γίνει μάθημα για την χώρα μας.
Ελλάδα και Κύπρος σε περίπτωση που θα διατρέξουν άμεσο κίνδυνο από την Τουρκία, θα έχουν την ίδια τύχη με τους Κούρδους της Συρίας και θα εγκαταλειφθούν, από ΗΠΑ και Ε.Ε, όπως στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το ’74. Ήδη, μάλιστα, ΗΠΑ και Ε.Ε σφυρίζουν αδιάφορα ή περιορίζονται σε ανώδυνες φραστικές διαμαρτυρίες απέναντι στις ωμές τουρκικές απειλές και παραβιάσεις κυριαρχίας της Ελλάδας και Κύπρου, ενώ το ΝΑΤΟ φτάνει να καλύπτει και να δικαιολογεί την τουρκική εισβολή στη Συρία.
Ο κίνδυνος «Κουρδοποίησης» της Ελλάδας και της Κύπρου είναι κάτι παραπάνω από ορατός, αν η Ελλάδα δεν συντονιστεί στενά με την Κύπρο, δεν εγκαταλείψει την δουλοπρέπεια στα παρακμάζοντα δυτικά κέντρα και δεν αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία για να εφαρμόσει μιά πολυδιάστατη οικονομική, αμυντική και διπλωματική πολιτική διεθνών σχέσεων, μακριά από υποτέλειες και χειραγωγήσεις».
