Ακούμε και διαβάζουμε δηλώσεις σε όλους τους τόνους ότι πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις. Ουδείς εχέφρων πολίτης διαφωνεί προφανώς με αυτές τις προτεραιότητες. Μόνο που παράλληλα με αυτές τις επιλογές ένα άλλο κύμα παράλληλων δηλώσεων συνεχίζει τις παλιές αγαπημένες συνταγές του χαϊδέματος αφτιών και της άγρας ψήφων. Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτή η τακτική δεν εκπορεύεται μόνο από κάποιους υπουργούς, αλλά την υιοθετεί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά το περιβόητο υπερπλεόνασμα, που κατά κοινή ομολογία στηρίζεται στην υπερφορολόγηση όσων επιμένουν να δουλεύουν και να παράγουν σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα. Η κυβέρνηση λέει έχει αποφασίσει να μοιράσει στο τέλος του χρόνου οτιδήποτε υπερβαίνει το συμφωνημένο 3,5% του ΑΕΠ. Δικαίως θα απαντήσουν πολλοί. Και η επιλογή διά στόματος και του κ. Μητσοτάκη είναι να δοθεί και πάλι στους συνταξιούχους, γιατί κάπως πρέπει να ρεφάρουν τη 13η σύνταξη που μοίρασε προεκλογικά ο κ. Τσίπρας.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι και οι συνταξιούχοι έχουν υποστεί πολλές θυσίες στη διάρκεια της κρίσης. Δεν είναι όμως αυτοί που έχουν θιχτεί περισσότερο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, πολλοί εκ των οποίων δεν παίρνουν καν επίδομα ανεργίας, είναι προφανώς δεύτερης διαλογής. Για να μη μιλήσουμε για τις μαύρες τρύπες στην υγεία, τις καθυστερήσεις στην πληρωμή των υποχρεώσεων του Δημοσίου και πάει λέγοντας. Ούτε φυσικά για την εκκαθάριση δεκάδων χιλιάδων συντάξεων που εκκρεμούν εδώ και χρόνια γιατί ο πολυπράγμων κ. Βούτσης έχει ως προτεραιότητα τις δηλώσεις στα κανάλια.
Μπορεί να κατανοήσει κανείς τις ψηφοθηρικές σκοπιμότητες αφού 2,5 εκατ. συνταξιούχοι είναι μια κρίσιμη μάζα του εκλογικού σώματος. Αλλά δεν έχει έρθει η ώρα επιτέλους να τελειώνουμε με τα φληναφήματα του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα επιδόματα των απόμαχων τρέφουν τα εγγόνια τους και να δώσουμε μια ουσιαστική ευκαιρία σε αυτά να ξεκινήσουν τη ζωή τους; Μέχρι πότε το πολιτικό σύστημα θα έχει ως προτεραιότητα τους συνταξιούχους και όχι την ενίσχυση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας;
Ωραία είναι τα μεγαλεπήβολα σχέδια για επενδύσεις, για εκσυγχρονισμό του Δημοσίου, για νέες θέσεις εργασίας, αλλά πρέπει να τα δούμε και στην πράξη. Και αυτό σημαίνει προτεραιότητα και κίνητρα στη νέα γενιά, στο δημιουργικό δυναμικό της χώρας αντί να κλείνουμε καιροσκοπικά μονίμως το μάτι στους απόμαχους.
