Βουλευτικές εκλογές έγιναν το 2007 και οι επόμενες έπρεπε να γίνουν κανονικά το 2011. Όμως η κυβέρνηση Καραμανλή τις προκήρυξε για τον Οκτώβριο του 2009, με το αιτιολογικό, ότι δεν ήταν εξασφαλισμένη η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για το 2010 , οπότε αναγκαστικά θα διαλυόταν η βουλή και θα πηγαίναμε σε εκλογές .
Όμως ο λόγος δεν ήταν αυτός, αλλά το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος των 300 δις Ευρώ , που απαιτούσαν υψηλά τοκοχρεολύσια.. Πρόσθετα η υπέρβαση του προϋπολογισμού κατά 15,4 %, ενώ επιτρέπεται μόνο 3 %.
Τις εκλογές κέρδισε , ως γνωστό, το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον κ. Γεώργιο Παπαπνδρέου, ο οποίος βγήκε και είπε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» και υποσχέθηκε στους χαμηλοσυνταξιούχους ένα πρόσθετο δώρο για τα επερχόμενα Χριστούγεννα. Όταν όμως ήρθαν οι γιορτές, έδωσε μόνο το μισό δώρο που υποσχέθηκε, λέγοντας ότι το άλλο μισό θα το έδινε τον Ιανουάριο του 2010. Αν είδατε εσείς άλλο δώρο, άλλο τόσο είδαν κι οι συνταξιούχοι.
Αφού παρήλθαν οι πρώτοι τρεις μήνες, αρχές Απριλίου του 2010, έγινε σύσκεψη των αρχηγών των κρατών του Ευρώ στις Βρυξέλες. Εκεί πήγε κι ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ζήτησε την οικονομική βοήθεια των εταίρων λέγοντας : «Δυστυχώς δεν μπορώ να δανειστώ από τις κεφαλαιαγορές με το ληστρικό επιτόκιο του 6 % ». Τότε οι εταίροι του είπαν : «Όρα, άρθρο 125 της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, το οποίο απαγορεύει στους εταίρους να βοηθούν σε μια τέτοια περίπτωση, καθόσον η χρεοκοπημένη χώρα πρέπει να λύσει το πρόβλημά μόνη της». Έτσι ο κ. Γ. Παπανδρέου τα μάζεψε κι έφυγε από τις Βρυξέλες. Όμως οι εταίροι έμειναν εκεί και συζήτησαν πάλι το αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού, διαπιστώνοντας ότι χωρίς βοήθεια η Ελλάδα θα πήγαινε σε πτώχευση. Γεγονός, που θα ήταν λίαν αρνητικό για την τύχη του κοινού νομίσματος του Ευρώ, εν συνόλω. Ως εκ τούτου πήραν απόφαση να καταργήσουν το άρθρο 125 της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Ταυτόχρονα βέβαια διαπίστωσαν ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική των Ελλήνων ήταν λανθασμένη και γι’ αυτό μαζί με τη χορήγηση δανείων θα έπρεπε να μπουν και κανόνες διαχείρισης του χρήματος. Έτσι, δημιουργήθηκαν τα Μνημόνια. Στη φάση αυτή η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ παρατήρησε : «Εμείς οι Ευρωπαίοι δεν έχουμε πείρα ως προς την καθοδήγηση καταχρεωμένων χωρών. Αυτή τη δουλειά την ξέρει καλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Καλό θα ήταν λοιπόν να βάλουμε κι αυτό στη διαδικασία». Με την πρόταση αυτή μπήκε και το ΔΝΤ στο παιχνίδι.
Παρ’ όλη την καθοδήγηση το ελληνικό χρέος δε μίκραινε. Γι’ αυτό το 2012 η Γερμανία πρότεινε να κουρέψουν το ελληνικό χρέος κατά 20%. Σύντομα όμως διαπιστώθηκε ότι το ποσόν αυτό ήταν μικρό και τελικά οι εταίροι κούρεψαν το χρέος μας κατά 110 δις Ευρώ.
Έκτοτε γίνανε πολλά, που δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να επεκταθούμε. Αλλά εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι προγραμματίσθηκε το χρέος να εξοφληθεί μέχρι το 2060, πράγμα βέβαια ακατόρθωτο.
Από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έγιναν μέχρι σήμερα επανειλημμένες εκλογές και έλαβαν το πρωθυπουργικό αξίωμαα πολλοί πολιτικοί : Παπαδήμος, Πικραμένος, Σαμαράς, Τσίπρας, Θάνου, Τσίπρας, Μητσοτάκης.
Όλοι οι πρωθυπουργοί που ανέλαβαν τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας, δεν ενημέρωσαν μέχρι σήμερα επίσημα τον ελληνικό λαό σε ποιο ύψος είναι το δημόσιο χρέος. Μέχρι πρόσφατα διαπιστωνόταν πως ήταν 334,5 δις Ευρώ ή 185% (+/-) του ΑΕΠ.
Τα Ομόλογα και τα λοιπά
Αυτές τις μέρες η χώρα μας βγήκε στις κεφαλαιαγορές με ένα δεκαετές Ομόλογο και ένα τρίμηνο Έντοκο Γραμμάτιο. Το μεν Ομόλογο κυκλοφόρησε με το πρωτοφανές για μας επιτόκιο 1,5 % , ενώ το Έντοκο Γραμμάτιο τριμήνου με αρνητικό επιτόκιο – 0,02%. Χαρές μεγάλες, που καταφέραμε επιτέλους να κινηθούμε στις κεφαλαιαγορές, χωρίς τις αρνητικές κριτικές των οίκων αξιολόγησης. Αυτή είναι μια επιτυχία για την Ελλάδα κι όλοι πανηγυρίζουν.
Όμως η «Καθημερινή» της 10/10/2019, γράφει σε κύριο αθρίδιο :
«Ο δανεισμός του Δημοσίου για πρώτη φορά με αρνητικό επιτόκιο είναι ορόσημο υψηλής συμβολικής αξίας. Σηματοδοτεί ότι οι προσπάθειες για εκκίνηση της οικονομίας ξεκινούν, αν μη τι άλλο, σε ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον. Για να τελεσφορήσουν όμως αυτές οι προσπάθειες μένει πολύς δρόμος ακόμη. Δρόμος δύσκολων μεταρρυθμίσεων, που θα είναι ανηφορικός. Η αισιοδοξία δεν βλάπτει. Αλλά δεν δικαιολογούνται πανηγυρισμοί. Όπως λέει και το διαφημιστικό κλισέ, οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές».
Πρόσθετα εμείς συμπληρώνουμε ότι είναι λάθος να δανειζόμαστε με μακρόχρονα ομόλογα, που ανεξάρτητα από το οποιοδήποτε θετικό επιτόκιο, τα χρήματα πηγαίνουν για τη λύση τρεχουσών δημοσιονομικών αναγκών, καθόσον το συγκεκριμένο χρέος του Ομολόγου, προστίθεται στο συνολικό χρέος. Πρόσθετο χρέος επιτρέπεται μόνο, αν ολόκληρο το δανειζόμενο ποσόν θα πήγαινε άμεσα για επενδύσεις.
