Η Χριστιανική θρησκεία έχει σήμερα ιστορία 2019 χρόνια και ανάγεται στη γέννηση του Ιησού Χριστού, που ήρθε στον κόσμο, μεγάλωσε και δίδαξε στη Ναζαρέτ της Ιουδαίας (Παλαιστίνης).
Η Χριστιανική θρησκεία είναι η μεγαλύτερη από τις πέντε υπάρχουσες (Ισλαμισμός, Ινδουισμός, Βουδισμός , Ιουδαϊσμός) με 2,5 δισεκατομμύρια θεωρητικούς οπαδούς.
Οι θρησκείες, είναι κατασκευάσματα της ανθρώπινης σκέψης, γιατί ο άνθρωπος αισθάνεται δέος μπροστά στο θάνατο κι έτσι ζητά κάποια εξήγηση και παρηγοριά, για το αναπόφευκτο.
Η Χριστιανική θρησκεία βαρύνεται με πολλά ατοπήματα, (σχίσματα, αιρέσεις, πολέμους, σταυροφορίες, Ιερά Εξέταση, κτλ, κτλ). Στην πορεία του χρόνου οι πολιτικές κυβερνήσεις κι οι αρχηγοί τους, διοικούσαν πάντα υπό την εύνοια και την έγκριση των προκαθημένων της Χριστιανικής Θρησκείας. Παράλληλα, οι προκαθήμενοι της εκκλησίας, λόγω της άγνοιάς τους, ήθελαν , ιδιαίτερα κατά τον Μεσαίωνα (600 χρόνια), τα πάντα στη ζωή να ερμηνεύονται σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και τα Ιερά Εκκλησιαστικά Κείμενα. Όποιος παραστρατούσε από αυτόν τον κανόνα περνούσε από την Ιερά Εξέταση και κατέληγε στην πυρά (παρά λίγο κι ο Γαλιλαίος , που είχε διατυπώσει τη θεωρία, πως η γη είναι σφαιρική και γυρίζει). Κατά συνέπεια η επιρροή της Χριστιανικής θρησκείας στη ζωή των ανθρώπων, ήταν για πολλούς αιώνες καθοριστική. Ένεκα αυτού ο Κάρολος Μαρξ είχε διατυπώσει κατά τον 19ο αιώνα την άποψη, πως «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
Αυτή τη θέση του Μαρξ ασπάσθηκαν όλα σχεδόν τα αριστερά πολιτικά κόμματα, ώστε όπου κυβέρνησαν προσπάθησαν να διαχωρίσουν την πολιτική του κράτους από τη θρησκεία. Σε πολλές χώρες το κατόρθωσαν σε άλλες όχι. Ο ριζοσπαστικός διαχωρισμός, ακόμη και κατάργηση της θρησκευτικής εκκλησίας, επετεύχθη στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες κομμουνιστικές χώρες, αλλά μέχρι την κατάρρευση του συστήματος. Σήμερα σ’ όλες τις πρώην ανατολικές χώρες, οι Εκκλησίες επαναλειτουργούν, αλλά μάλλον με τους νέους ανθρώπους, γιατί οι παλαιοί έχουν αποξενωθεί από τη θρησκεία.
Το κόμμα λοιπόν της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), που κυβέρνησε για 4,5 χρόνια την Ελλάδα, προσπάθησε στο παραπάνω πνεύμα να κάνει στα σχολεία σχετικές μεταρρυθμίσεις. Όμως, επειδή το άρθρο 3 του Συντάγματος ορίζει ρητά, ότι η «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», κάποιοι κατάφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), του οποίου η ολομέλεια έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου τις νομοθετικές ρυθμίσεις, που είχαν γίνει το 2017, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ως προς τη διδασκαλία των θρησκευτικών σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.
Η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου, λέει : «Με τη διδασκαλία των Θρησκευτικών «πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης» και ότι «το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές». Για ετερόδοξους ή άθεους ή αλλόδοξους μαθητές, πρέπει να δίδεται η δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα. «Οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές» αναφέρεται στις αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου, «έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα με την υποβολή σχετικής δήλωσης, η οποία θα μπορούσε να γίνει με μόνη την επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης, η δε πολιτεία οφείλει, εφόσον συγκεντρώνεται ικανός αριθμός μαθητών , που απαλλάσσονται , να προβλέψει τη διδασκαλία ισότιμου μαθήματος, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος ελεύθερης ώρας». (Καθημερινή, 25/9/2019, σελ.3).
Τι θα μπορούσε να γίνει
Η παραπάνω απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο Υπουργείο Παιδείας, δεδομένου ότι το παρόν πρόγραμμα των μαθημάτων είχε συμφωνηθεί με την Εκκλησία της Ελλάδας. Τώρα δημιουργείται πρόβλημα, ως προς το βόλεμα των μαθητών άλλων θρησκειών, που θα ζητήσουν να απαλλαγούν από το μάθημα και θα σουλατσάρουν στην αυλή του σχολείου κατά την ώρα του εν λόγω μαθήματος των θρησκευτικών.
Η απόφαση του ΣτΕ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί , ούτε να παζαρευτεί. Αλλά επειδή στόχος όλων των υπαρχουσών μεγάλων θρησκειών είναι ο εμποτισμός των πιστών τους με ηθικούς κανόνες, θα μπορούσε να εισαχθεί παράλληλα προς το μάθημα των χριστιανικών θρησκευτικών, το μάθημα της ηθικής. Προς τούτο γράφεται, ανάλογα για κάθε τάξη, ένα βιβλίο της ηθικής, όπου για τις μικρές τάξεις θα περιλαμβάνει ιστορίες και παραδείγματα ηθικού περιεχομένου, ενώ για τις μεγάλες τάξεις, περιεχόμενα των πανταχού ισχυουσών ηθικών κανόνων και αρχών.
Τέλος με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα στοιχεία για την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία:
Η Εκκλησία μας δεν βαρύνεται με τα ατοπήματα της Καθολικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας των Διαμαρτυρομένων . Η Ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία ήταν πάντα αρωγός και συμπαραστάτης του ελληνικού λαού. Το ότι το ελληνικό έθνος απελευθερώθηκε σχετικά γρηγορότερα από τους Τούρκους, ανάγεται στους αγώνες και στη συμπαράσταση της Ορθοδοξίας. Στις μεγάλες μάζες των προσφύγων του 1922 ήταν πολλές οικογένειες που δεν μιλούσαν ελληνικά, αλλά τούρκικα. Όμως όταν τους ρωτούσαν τι είστε; Έλεγαν, Έλληνες, γιατί η θρησκεία τους ήταν η χριστιανική Ορθόδοξη.
Ο κ, Θόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
