Προτού λίγες μέρες, στις 19-9-2019 ψηφίστηκε στην Ευρωβουλή του Στρασβούργου μια απόφαση, σχετικά με την ευρωπαϊκή ιστορία.
Η Ευρωπαϊκή Βουλή, λαμβάνοντας υπόψη τις βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ψηφίστηκαν στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών και 74 χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε μια απόφαση, που έφερε τον τίτλο «Η σημασία των αναμνήσεων του παρελθόντος, για το μέλλον της Ευρώπης»
Η πρόταση έγινε δεκτή με 535 (82%) ψήφους υπέρ , 66 ψήφους (10%) κατά , ενώ – 52 (8%) βουλευτές απείχαν της ψηφοφορίας. Μεταξύ αυτών ήταν κι η ομάδα των αριστερών, (Linken).
Κύριος σκοπός αυτής της Συνεδρίασης και της μακράς συζήτησης, ήταν να καταδικάσουν τα δυο ολοκληρωτικά καθεστώτα, του Ναζισμού και του Κομμουνισμού, που καταταλαιπώρησαν την Ευρώπη και προκάλεσαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τα 60 εκατομμύρια νεκρούς.
Στη δεύτερη Παράγραφο της απόφασης , διαβάζουμε :
«Β. Αναλογιζόμενοι, ότι προ 80 ετών, στις 23 Αυγούστου 1939, η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση κι η εθμικοσοσιαλιστική Γερμανική Αυτοκρατορία, υπέγραψαν τη μυστική, γνωστή ως Χίτλερ – Στάλιν, Σύμβαση, που περιείχε τη μη επίθεση αλλήλων, με την οποία τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα μοίρασαν μεταξύ τους τις ανεξάρτητες χώρες της Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής και έθεσαν τοιουτοτρόπως τις γραμμές για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Με απλά λόγια, στόχος της απόφασης του Ευρωβουλίου, ήταν να διαφυλάξει την Ευρώπη του μέλλοντος από ολοκληρωτικά καθεστώτα, καθόσον ο άκρατος Εθνικισμός σηκώνει καθημερινά κεφάλι.
Ακόμη η μεγάλη κόντρα έγινε στο σημείο που κάποιοι έθεσαν τον Ναζισμό με τον Κομμουνισμό στην ίδια μοίρα.
Στη διαμάχη αυτή το δικό μας ΚΚΕ πρωταγωνίστησε, βγάζοντας μάλιστα το παρακάτω κείμενο στο Internet, με στόχο να ξεσκεπάσει τους εχθρούς της Εργατικής τάξης :
«Εργάτριες και εργάτες, όλοι οι εργαζόμενοι άνθρωποι κι οι σωστά αγωνιζόμενες (συντρόφισσες) και αγωνιζόμενοι (σύντροφοι) οφείλουν να στρέψουν τις πλάτες τους στον Οπορτουνισμό και τα (πολιτικά) κόμματά τους. Αυτούς οφείλουμε να τους ρίξουμε στο λάκκο με τις λάσπες, όπου μαζί με τους εκμεταλλευτές και τα πολιτικά κόμματά τους θα πρέπει να χαντακωθούν».
Ναζισμός – Κομμουνισμός
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο ναζισμός ήταν η βαρβαρότερη πολιτική έκφραση της ανθρωπότητας κι ο Χίτλερ ο μεγαλύτερος εγκληματίας της ανθρώπινης ιστορίας.
Τα πράγματα μπερδεύονται ως προς τον Κομμουνισμό. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να τα ξεδιαλύνουμε κάπως :
Ο κομμουνισμός δεν μπαίνει όλος σ’ ένα τσουβάλι, υπάρχουν διακρίσεις :
- Αρχικά έχουμε τον Κομμουνισμό, που διατύπωσαν κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα ο Κ. Μαρξ και ο Φ. Ένγκελς. Αυτός, ο «επιστημονικός Κομμουνισμός» με την ανάλυση της οικονομίας , τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό , ξεχειλίζει από ανθρωπισμό και δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τίποτε. Αποτελεί ένα ύψιστο επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης, γι’ αυτό θα προβάλλει στο διηνεκές ως φάρος του ανθρωπισμού με ότι αυτό συνεπάγεται.
- Μπορεί ο Στάλιν να υπέγραψε το «σύμφωνο μη επίθεσης» με τον Χίτλερ, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τις λυσσαλέες μάχες με τους Ναζί στο Λένινγκραντ, τη Μόσχα και το Σταλινγκράντ, που ήταν «η μάννα όλων των μαχών της ανθρώπινης ιστορίας». Ακόμη δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα Σοβιετικά στρατεύματα κατέλαβαν το Βερολίνο, ανάγκασαν τον Χίτλερ να αυτοκτονήσει και τους Γερμανούς να υπογράψουν την ήττα τους «άνευ όρων».
- Εκεί που τα πράγματα σηκώνουν κριτική είναι το πολιτικό καθεστώς, που δημιούργησε τις ανελευθερίες και προκάλεσε μεγάλο αριθμό θυμάτων στη Σοβιετική Ένωση. Όμως κάθε κριτική επ’ αυτού περιττεύει, καθόσον τόσο η Σοβιετική Ένωση μετά 74 έτη διαλύθηκε εξ ιδίων σε 15 κράτη, όσο και ολόκληρο το ανατολικό μπλοκ της Ευρώπης των 15 χωρών, κατέρρευσε ύστερα από 45 χρόνια . Όλα τα νέα κράτη εισήγαγαν αβίαστα τον «δημοκρατικό κοινοβουλευτισμό».
Ο κ. Θόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
