Όλοι σήμερα συμφωνούν, πως το προσφυγικό θέμα είναι μέγα πρόβλημα, αλλά κανένας δεν βλέπει λύση. Αυτή κατάσταση είναι απαράδεκτη και πρέπει να αντιμετωπισθεί με οποιοδήποτε τρόπο.
Κατά την πρόσφατη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν στα πλαίσια της συνεδρίασης του ΟΗΕ», συζητήθηκε το προσφυγικό, γιατί τα ανατολικά νησιά έχουν πλημμυρίσει από ανθρώπους που έρχονται καθημερινά από την Τουρκία.
Το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι οξύ, καθόσον, ως λέγεται, ο αριθμός των προσφύγων έφτασε τις 65 χιλιάδες κι οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι οικτρές. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά τα τελευταία γεγονότα με την πυρκαγιά στη Μόρια. Ως εκ τούτου πρέπει να γίνει κάτι δραστικό.
Ο Σουλτάνος, που άκουσε όλ’ αυτά, εντυπωσιάστηκε σφόδρα, αλλά του είπε πως οι πρόσφυγες , που μαζεύτηκαν στην Τουρκία, κυμαίνονται από 4 έως 5 εκατομμύρια. Εντούτοις , θα δει πώς θα μπορέσει να βοηθήσει.
Το 1938, όταν ο Χίτλερ προσάρτησε την Αυστρία και τη Σουδητία της Τσεχοσλοβακίας, κάλεσε στο Μόναχο τους πρωθυπουργούς της Γαλλίας ,της Αγγλίας και το Μουσολίνι. Εκεί ο Γερμανός τους είπε πως αυτές οι προσαρτήσεις έγιναν προκειμένου να διαφυλαχτεί η ειρήνη. Όταν δε ο Άγγλος πρωθυπουργός Τσάμπερλεν γύρισε στο Λονδίνο, έδωσε μια συνέντευξη τύπου, όπου έδειξε στους δημοσιογράφους, ανεμίζοντας με υπερηφάνεια, το Σύμφωνο ειρήνης που υπέγραψε με τον Χίτλερ.
Την ίδια χρονιά η Γερμανία τα βρήκε με τον Στάλιν, υπογράφοντας σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης. Όταν όμως τον Ιούνιο του 1941 εισέβαλαν τα γερμανικά στρατεύματα στη Σοβιετική Ένωση και τα μαντάτα έφτασαν στον Στάλιν, αυτός είπε πως ήταν ψέματα των Άγγλων, για να τον βάλουν στον πόλεμο. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο Χίτλερ τον είχε εξαπατήσει.
Με άλλα λόγια ο Χίτλερ αποδείχτηκε μεγάλος ψεύτης, που δεν είχε φιλότιμο και λόγο. Το ίδιο φαίνεται να είναι κι ο Τούρκος σουλτάνος, ο οποίος δεν έχει μπέσα.
Ως εκ τούτου λοιπόν με απλές κουβέντες δεν αντιμετωπίζεται το μέγα πρόβλημα των προσφύγων.
Τι θα μπορούσε να γίνει ;
Ας δούμε όμως το θέμα στο σύνολό του :
- Όσο καιρό θα συνεχίζεται ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο κόσμος θα φεύγει από τα σπίτια του, γιατί οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς. Εφόσον δε η Ρωσία και το Ιράν υποστηρίζουν τον Σύριο δικτάτορα Άσαντ και δεν ενεργοποιείται δραστικά η Αμερική, δεν πρόκειται να σταματήσει το μακελειό σ’ αυτή τη χώρα και ούτε θα κοπεί η ροή των προσφύγων.
- Η πρόθεση της πλειοψηφίας των χωρών της Ε.Ε. να βοηθήσουν στο συγκεκριμένο πρόβλημα δεν καρποφόρησε, γιατί κάποιες ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλουν καθόλου πρόσφυγες (Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Αυστρία).
- Μπορεί η Ε.Ε. να υποσχέθηκε στον Ερντογάν οικονομική βοήθεια για αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά οι αριθμοί των ροών ξεπέρασαν κάθε όριο, ώστε οι Τούρκοι λένε πως τα λεφτά που δίνει η Ε.Ε. είναι τίποτε.
Ως εκ τούτου, οι γείτονες αντιμετωπίζουν τέτοιους αριθμούς προσφύγων, που είναι αστείο να παραπονιόμαστε εμείς για τις κάποιες δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων. Από την άλλη μεριά κι αυτές οι μάζες που δεχόμαστε εμείς, αποτελούν πρόβλημα, όταν η Ελλάδα μαστίζεται από μεγάλη ανεργία κι έχει να πληρώσει τα υπέρογκα τοκοχρεολύσια.
Το ερώτημα λοιπόν είναι τι ποιούμε ;
Αρχικά χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να διαμοιράσει τους πρόσφυγες στις 13 περιφέρειες, ώστε να εξαλειφθεί η μιζέρια των νησιών. Από την άλλη όμως πρέπει να γίνουν κινήσεις, που να περιορίζουν το πρόβλημα. Προσωπικά θεωρώ αναγκαίες τις παρακάτω ενέργειες :
(1). Πρώτον, η Ελλάδα δηλώνει επίσημα μέχρι ποιον αριθμό προσφύγων μπορεί να δεχθεί. Από εκεί και ύστερα οφείλει να στέλνει πίσω τους υπεράριθμους. Όπως αποδείχτηκε η Τουρκία δεν συνεργάζεται κι έτσι ας μην ευελπιστούμε ότι μπορεί να γίνει κάτι με τη γείτονα χώρα.
(2). Αμέσως η χώρα μας έρχεται σε επαφή με τον ανώτατο ηγέτη των Ισλαμιστών, Ιμάμη / Χαλίφη, (Πάπας) και τη διοίκηση της «Ερυθράς Ημισελήνου» (αντίστοιχος φορέας του Ερυθρού Σταυρού στους Μωαμεθανούς), όπου τους εξηγεί το πρόβλημα και ζητά να μεσολαβήσουν στις αραβικές χώρες, για να δεχθούν τους αδελφούς τους Σύριους πρόσφυγες.
Μετά γίνεται συζήτηση με τη Σαουδική Αραβία και τις άλλες πλούσιες αραβικές χώρες του Περσικού κόλπου (Κουβέϊτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ, Μπαχρέϊν, ) από τις οποίες ζητάμε συνεργασία και βοήθεια, λέγοντας συνάμα πως θα στέλνουμε όλους τους υπεράριθμούς πρόσφυγες σ’ αυτές, με αεροπλάνα, αλλά κύρια , με πλοία.
(3). Επειδή η Frontex είναι αδύναμη, ελληνικά πολεμικά πλοία ελλιμενίζονται στα χωρικά ύδατα των ανατολικών νησιών μας και εμποδίζουν την άφιξη των πλαστικών πλεούμενων που έρχονται στην Ελλάδα κατάμεστες με πρόσφυγες. Αν οι διακινητές, τρυπήσουν τις βάρκες και οι επιβαίνοντες βρεθούν στη θάλασσα , τους περισυλλέγουν και τους φορτώνουν σε κανονικές βάρκες, τους οποίους πηγαίνουν μέχρι τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας, όπου τους εγκαταλείπουν. Αν αυτή η δουλειά γίνει 5 , 10 φορές, οι διακινητές θα απογοητευτούν και έτσι θα σταματήσουν οι ροές.
Όλα τ’ άλλα είναι λόγια του αέρα, ώστε δεν επιτυγχάνεται τίποτε.
