Ο ίδιος ηγείται ΜΜΕ με πολύ μεγάλα χρέη.

Για την ακρίβεια τα χρέη τους ήταν σχεδόν όσα και ο τζίρος τους το 2017.

Παρ’ όλα αυτά θεωρεί ότι μπορεί να τύχει «ειδικής μεταχείρισης».

Ο λόγος για τον Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία», «Espresso» και «Ορθόδοξη Αλήθεια».

Προσπάθησε το 2018 να μπει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό αλλά δεν τα κατάφερε.

Ουσιαστικά, μια εταιρεία με 12,6 εκατομμύρια συνολικές υποχρεώσεις και τζίρο 14 εκατομμυρίων, ο οποίος μάλιστα έβαινε μειούμενος, ζητούσε ρύθμιση που στηριζόταν στην παραδοχή ότι θα μπορεί να λειτουργεί ομαλά και να αποπληρώνει για τα επόμενα 10 χρόνια, την ώρα η εταιρεία προσφέρει ως εγγύηση τους τίτλους των εφημερίδων, όταν ένας τίτλος νοικιασμένος μέχρι το 2022 (αυτός της Espresso από τον υπόδικο Κυριακίδη).

Στη συνέχεια έφτιαξε καινούρια εταιρεία στην οποία μεταβίβασε τη «Δημοκρατικός Τύπος», που ήταν η προηγούμενη εταιρεία του, στη «Εστία Επενδυτική», μια εταιρεία με μετοχικό κεφάλαιο 24.000 ευρώ.

Μάλιστα υποστήριξε ότι το 2018 οι συνολικές υποχρεώσεις έφτασαν τα 15,34 εκατομμύρια ευρώ.

Ζητούσε «κούρεμα» των υποχρεώσεων και αποπληρωμή σε 10 χρόνια, ενώ σε ό,τι αφορά το Δημόσιο και τα Ταμεία ζήτησε να καταβάλει 44.000 ευρώ τον μήνα περίπου, δηλαδή να πληρώσει 5,28 εκατ. ευρώ σε βάθος 10 χρόνων, όταν το χρέος του προς το δημόσιο είναι ήδη 5,3 εκατομμύρια ευρώ.

Και τότε είχαν υπάρξει σοβαρά ερωτήματα για τη βιωσιμότητα και της νέας εταιρείας που μάλιστα αρχικά εμφάνιζε πολύ μεγάλα ίδια κεφάλαια παρότι τα στοιχεία παρέπεμπαν σε καθαρή αρνητική θέση.

Τώρα αυτή η εταιρεία, που εμφανώς έχει οικονομικά προβλήματα, ζητά ειδική ρύθμιση για να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί, έρχεται και δηλώνει ότι θέλει να «επενδύσει» στη Ναυτεμπορική.

Αυτό, πάντως, υποστήριξαν οι ιδιοκτήτες της υπερχρεωμένης ιστορικής οικονομικής εφημερίδας που στο δικαστήριο που συζητούσε την υπαγωγή της Ναυτεμπορικής σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης ζήτησαν παράταση διότι υπάρχει «υποψήφιος επενδυτής», που δεν ήταν άλλος από τον Γιάννη Φιλιππάκη.

Όμως προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα:

  • Γιατί μπορεί μια ένας εκδότης που έχει τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει στα μέσα του να περιφέρεται ως αυτός που θα μπορούσε να σώσει άλλα υπερχρεωμένα μέσα;
  • Γιατί το δικαστήριο έκανε δεκτό το σχετικό αίτημα όταν προέρχεται από έναν επιχειρηματία του Τύπου που αν μη τι άλλο διαχειρίζεται ΜΜΕ με μεγάλες υποχρεώσεις και σοβαρά προβλήματα;
  • Γιατί πρέπει να υπάρχει τέτοια ευνοϊκή μεταχείριση στον «υποψήφιο επενδυτή» την ώρα που ο μέσος φουκαράς που θα δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο με ενέχυρο το σπίτι του, το βλέπει να πηγαίνει για πλειστηριασμό;

Αυτά τα ερωτήματα καλό είναι να μη μείνουν αναπάντητα.