Για ειλικρινή συζήτηση Μητσοτάκη – Ερντογάν και συμφωνία για στενότερη συνεργασία των δύο πλευρών έκαναν λόγο κυβερνητικές πηγές μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών στη Νέα Υόρκη. Ανακοινώθηκε επίσης ότι αποφασίστηκε να ενεργοποιηθεί ξανά το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας και ανέλαβαν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών να κάνουν την απαραίτητη προετοιμασία.
Είναι γεγονός ότι κι άλλες φορές στο παρελθόν είχαμε ακούσει για εποικοδομητικές συζητήσεις ελλήνων και τούρκων ηγετών. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα μετά τις συναντήσεις είχαν μειωθεί οι προκλητικές δηλώσεις και είχε ακολουθήσει κι ένα μορατόριουμ στο Αιγαίο. Για να αποδειχθεί βέβαια στη συνέχεια ότι οι όποιες γέφυρες διαλόγου ήταν υπονομευμένες από τις σταθερές διεκδικήσεις κι απαιτήσεις της απέναντι πλευράς.
Μπορεί επίσης σε συνέντευξη του μετά τη συνάντηση ο έλληνας πρωθυπουργός να υποστήριξε ότι η συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας για το μεταναστευτικό είναι μια «αμοιβαία επωφελής συμφωνία», αλλά τα όσα συμβαίνουν τους δύο τελευταίους μήνες στα ελληνικά νησιά δεν προϊδεάζουν για συνέπεια στη στάση της Τουρκίας. Άλλωστε ο κ. Ερντογάν κάθε λίγο και λιγάκι απειλεί τους ευρωπαίους ότι θα ανοίξει τα σύνορα και θα στείλει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη…
Είναι προφανές ότι το κίνητρο που προβάλλει ο κ.Μητσοτάκης, ότι θα βοηθήσει στην επανεκκίνηση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρώπη ελάχιστα δελεάζει τον τούρκο ηγέτη, που έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό την προσέγγιση και εναρμόνιση της χώρας του με τη Δύση. Η προσήλωση του στις δημοκρατικές κατακτήσεις και αξίες πόρρω απέχει από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Το βλέπουμε άλλωστε και με την τακτική που ακολουθεί στο Κυπριακό, αλλά και με τις συνεχείς διεκδικήσεις του για την ΑΟΖ και τα όποια ενεργειακά αποθέματα υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της Αν.Μεσογείου. Η ελληνική πλευρά έχει φυσικά κάθε λόγο να προσβλέπει σε καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία και στην αλλαγή του κλίματος έντασης που επικρατεί σήμερα.
Αρκεί να μην τρέφουμε αυταπάτες. Γιατί η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών έχει αποδείξει ότι, παρά τις όποιες εκδηλώσεις φιλίας, η τουρκική πολιτική των διεκδικήσεων και των απειλών παραμένει σταθερή. Ο δε πρόεδρος Ερντογάν έχει αποδείξει επίσης ότι παραμένει ένας διαρκώς απρόβλεπτος ηγέτης που αδιαφορεί και για το διεθνές δίκαιο και για τη δημοκρατική νομιμότητα.
