Η πτώχευση ενός ταξιδιωτικού κολοσσού όπως η Thomas Cook, προκαλεί όπως είναι φυσικό τριγμούς στο παγκόσμιο τουριστικό κύκλωμα με δραματικές παρενέργειες και στη χώρα μας. Ένα απρόβλεπτο ντόμινο αρνητικών εξελίξεων που επηρεάζει ξενοδοχεία, τουριστικούς πράκτορες, προμηθευτές, εργαζόμενους και φυσικά ταξιδιώτες.
Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη εταιρεία αποτελούσε τα τελευταία χρόνια ένα από τους σημαντικότερους αιμοδότες του ελληνικού τουρισμού, διακινώντας εκατομμύρια τουρίστες σε κομβικούς προορισμούς όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Κώς και τα νησιά του Ιονίου. Οι ζημιές από την πτώχευση της, αν και δεν έχουν αποτιμηθεί ακόμα, είναι τεράστιες , με κίνδυνο να προκληθεί οικονομική ασφυξία σε πολλές επιχειρήσεις.
Είναι προφανές ότι από την ώρα που ο τουρισμός έχει μετατραπεί στη βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας, είναι αναπόφευκτο μια τέτοιου μεγέθους κατάρρευση, να αφήσει βαθιά τα σημάδια της. Σε μια περίοδο που οι προσδοκίες στην οικονομία βελτιώνονται και το κλίμα για επενδύσεις ενισχύεται, έρχεται ένας απρόβλεπτος εξωτερικός παράγοντας να δημιουργήσει ένα κλίμα ανησυχίας και προβληματισμού. Γιατί και λόγω της σχεδόν επενδυτικής μονοκαλλιέργειας στη χώρα μας, είμαστε πολύ περισσότερο εκτεθειμένοι σε διεθνείς αναταράξεις.
Εδώ και χρόνια κάποιοι προειδοποιούσαν ότι η εξάρτηση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, από δύο, τρεις ηγεμονικούς παίκτες, εγκυμονεί απρόβλεπτους και κυρίως μη ελεγχόμενους κινδύνους. Η μεγάλη εξάρτηση επίσης της οικονομίας από την πορεία των τουριστικών εσόδων, την καθιστά ευάλωτη σε πιέσεις και πολύ περισσότερο σε καταρρεύσεις γιγάντων, όπως αυτή της Thomas Cook.
Είναι κοινή σχεδόν διαπίστωση, ιδιαίτερα στα χρόνια αυτά της κρίσης, ότι το παραγωγικό μοντέλο της χώρας πρέπει να αλλάξει. Προφανώς ο τουρισμός θα διατηρήσει την ηγεμονική παρουσία του,αλλά είναι κάτι παραπάνω από ορατό ότι χρειαζόμαστε ανάπτυξη κι άλλων τομέων της οικονομίας. Η αξιοποίηση και η εκμετάλλευση του ήλιου, της θάλασσας, του φυσικού περιβάλλοντος, έχουν κι αυτά τα όρια τους.
Η Ελλάδα έχει κι άλλες ανεκμετάλλευτες παραγωγικές πηγές, έχει το ανθρώπινο δυναμικό και για να εκσυγχρονίσει και να προσαρμόσει το τουριστικό προϊόν της, αλλά και για να αναπτύξει τομείς της οικονομίας που σήμερα δεν είναι ανταγωνιστικοί. Ευκαιρίες και δυνατότητες υπάρχουν, αρκεί να ξεφύγουμε από τις εύκολες λύσεις και τις εξαρτήσεις από ολιγοπωλιακούς γίγαντες, που με την απληστία που τους διακρίνει, μπορεί, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, να προκαλέσουν βαριά τραύματα και σε επιχειρήσεις και στην οικονομία συνολικά.
ΤΟ ΒΗΜΑ
