Αν υπάρχει μια σταθερά στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ και όταν ήταν κυβέρνηση και σήμερα, αυτή είναι η σταθερά της «περίπλοκης σχέσης». Και η συζήτηση σήμερα, επί ημερών αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ, περιπλέκεται περισσότερο αφού συνδέεται στενά με τη νέα οικοδόμηση κόμματος ενόψει του συνεδρίου της λεγόμενης διεύρυνσης ή αντιστοίχισης των ψηφοφόρων του 31% με έναν μαζικό νέο φορέα. Η συζήτηση, λοιπόν, ξεδιπλώνεται σε δύο επίπεδα – με τις απαραίτητες διενέξεις, μανούλα η Αριστερά σε αυτές: Τι είδους κόμμα. Και τι είδους επικοινωνία θα επιλεχθεί – τι είδους παρέμβαση στα ΜΜΕ κοινώς.
Το πρώτο επίπεδο μοιάζει και το πιο δύσκολο και θα έχει πολλά επεισόδια. Το βέβαιο είναι πως δεν υπάρχει το σχηματικό δίπολο «διεύρυνση προς το Κέντρο ή σκέτη Αριστερά», όσο κι αν βολεύει τον Τύπο στις αναλύσεις του. Το πρώτο επίπεδο της συζήτησης είναι με ποιο το μεγάλο – αναμφισβήτητα ποσοστό του Ιουλίου – θα αποτελέσει την ύλη ενός κόμματος που γρήγορα θα ξαναβρεθεί στο τιμόνι της χώρας. Ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρατηρούν πως το όλο ποσοστό περισσότερο προήλθε από ένα ρεύμα «δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά… δεν θέλω τη Δεξιά», παρά ως εκπεφρασμένη πρόθεση να ξαναδούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Ο Τσίπρας. Η εδώ συζήτηση έχει ως κέντρο της τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Η φράση που επανέλαβε ο πολύπειρος θεωρητικά και οργανικός διανοούμενος Αριστείδης Μπαλτάς εσχάτως έχει στρατηγικό βάθος: Δεν υπάρχει Τσίπρας χωρίς ΣΥΡΙΖΑ. Μια ρήση που μοιάζει να περικλείει όλους αυτούς που βλέπουν την αναγκαιότητα όχι μόνον να υπάρξει ένα μη προσωποκεντρικό κόμμα αλλά και ένα κόμμα ισχυρών τάσεων (τα μη αρχηγικά κόμματα έχουν ως χαρακτηριστικό τη θεσμική λειτουργία συνιστωσών).
Προφανώς δύσκολο εγχείρημα επίσης σε μια συγκυρία που τα κόμματα δεν γοητεύουν με όρους στράτευσης τους πολίτες. Και πολύ περισσότερο σε μια στιγμή που παρά το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, δεν καταφέρνει να παρέμβει μαζικά σε συνδικάτα, οργανώσεις νεολαίας, Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Το κόμμα. Κι εδώ έρχεται η νέα συζήτηση – αλληλένδετη με την ίδια την ταυτοτική διένεξη του κόμματος της Κουμουνδούρου. Τι κόμμα; Η απλή άθροιση μελών, που πάντως επίσης δεν είναι εύκολο εγχείρημα, δεν είναι από μόνη της το ζητούμενο για πολλούς εκ των βαρόνων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι πάντως τυχαίο πως προσφάτως και ορθά μινιμαρίστηκε ο στόχος για 180 χιλιάδες μέλη, σε 65 – 80 χιλιάδες. Η εποχή δεν είναι εποχή κομμάτων παρά φαντασιακών αναθέσεων και ψηφιακών καφενείων. Αυτό το τελευταίο δείχνουν να αρχίζουν να το βλέπουν πιο σοβαρά στο κόμμα της Κουμουνδούρου και ποντάρουν πια στο Ιντερνετ.
Παράλληλη βέβαια αλήθεια είναι πως η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει δικά του αξιόπιστα ΜΜΕ ή τέλος πάντων να κάνει σοβαρό παιχνίδι με τα παραδοσιακά – και όχι με ευκαιριακές πριμοδοτήσεις βοσκοτοπίων – κάπως ιδεολογικοποιείται τώρα και παραπέμπεται στις ψηφιακές καλένδες.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός. Εξού και η άλλη παράμετρος, παράλληλα με τη μιντιακή κουβέντα είναι για τον λεγόμενο e-syriza. Ορος που και επίσημα διατυπώθηκε στην πρόσφατη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού στην ΕΦΣΥΝ: «Αξιοποιώντας την πείρα άλλων προοδευτικών κομμάτων και κινημάτων, να προχωρήσουμε στην ίδρυση μιας διαδικτυακής κομματικής συλλογικότητας, ενός κομματικού δικτύου που θα καλύπτει όλη τη χώρα και όλους τους χώρους. Μιας κομματικής πλατφόρμας που θα δίνει στα μέλη μας τη δυνατότητα να ενημερώνονται, να επικοινωνούν, να εκφράζουν τη γνώμη τους δημόσια, να συμμετέχουν σε κομματικές δράσεις, να απολαμβάνουν υπηρεσίες μόρφωσης και πολιτικής, αλλά και στη διαμόρφωσή της», είπε ο Τσίπρας και συμπλήρωσε: «Ενας πλατύς, δυναμικός, διαδραστικός, πολύχρωμος e-syriza, με χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, με τη δημοκρατία του Διαδικτύου όπλο του, πλάι, σε πολιτική αρμονία και ιδεολογική-οργανωτική ώσμωση με τον κλασικό, ανανεωμένο ΣΥΡΙΖΑ, είναι, πρέπει να είναι και μπορεί να γίνει η μεγάλη ευκαιρία για όλους μας».
Καθόλου τυχαία το τελευταίο διάστημα βλέπουμε την πυκνότητα των παρεμβάσεων σε Facebook και γενικά κοινωνικών δικτύων κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Κλασικό παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που ποστάρει, απαντώντας στην κυβέρνηση, σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση. Η όλη στρατηγική, εξυπηρετεί και το νέο αφήγημα της μη φίλιας αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ – όχι και τόσο νέο για να είμαστε ειλικρινείς. Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πορευθεί στο συνέδριό του που πάντως δεν θα στερηθεί των κλασικών τρόπων «αντιπαράθεσης» που ξέρει καλά η Αριστερά, απλώς και μόνον ένα μέρος της θα το κάνει και στον ψηφιακό ωκεανό.
