Και τι δεν άκουσε και πόσα θα ακούσει η πόλη αυτές τις μέρες. Μας γέμισε αισιοδοξία ο κ. Μητσοτάκης με τα μέτρα που εξήγγειλε και τις δηλώσεις. Φοροελαφρύνσεις σήμερα και στο μέλλον. Υποσχέθηκε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Μακάρι να τα δούμε. Νομοσχέδια τρέχουν. Αλλάζει το κλίμα, αλλά η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα δεν άλλαξε. Ο καιρός θα δείξει. Ο κ. Τσίπρας απάντησε σ’ αυτά τα μέτρα ότι η κυβέρνηση τρώει τα έτοιμα που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάσει. Η κα. Γεννηματά τους έβαλε στο ίδιο τσουβάλι και τους καυτηρίασε δεικτικά ότι την ίδια πολιτική ακολουθούν.
Ο λαός ψάχνει να βρει που είναι η αλήθεια. Ελπίζω η κυβέρνηση να μην δηλώσει ότι «λεφτά υπάρχουν» και θα καλύψουμε όλες τις ανάγκες. Ελπίζω να μην πιστεύει ότι πραγματικά λύσαμε τα δεσμά των μνημονίων. Ελπίζω η κα. Γεννηματά να μην συνεχίσει να παίζει το ρόλο των «κυανόκρανων» και ότι η ίδια αποτελεί τη μοναδική δύναμη για να ξεπεράσει η χώρα την κρίση.
Και οι τρεις είναι ανάγκη να κατανοήσουν τις πραγματικές συνθήκες, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και να πούνε την αλήθεια στους πολίτες. Η χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται ανάμεσα σε συμπληγάδες προβλημάτων, εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών.
Ο δανεισμός από τη μια, το σφιχταγκάλιασμα με τους Αμερικάνους από την άλλη τείνουν να μας μετατρέψουν σε μία «νέο-αποικιακή» χώρα που χρειάζεται κηδεμόνες και προστάτες. Υπάρχει βέβαια και η δικαιολογία. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις στο οικονομικό πεδίο και την ασφάλεια στα εθνικά μας θέματα. Ο Ερντογάν βάζει συνεχώς φωτιές, με απειλές στα κυριαρχικά μας δικαιώματα και με τους μετανάστες. Οι φωτιές του πολέμου συνεχίζονται στη γειτονιά μας.
Αλήθεια πώς διαγράφεται το σημερινό πολιτικό σκηνικό; Βρισκόμαστε ακόμη στον απόηχο των εκλογών. Ο νικητής προσπαθεί τη δύναμη της κάλπης να τη διατηρήσει και να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και πολιτικά στη χώρα. Οι ηττημένοι ψάχνονται με αμηχανία. Προσπαθούν αφενός να κρατήσουν συσπειρωμένο το εκλογικό τους σώμα, αφετέρου να δικαιολογήσουν την ήττα τους και το πιο σημαντικό τι θα πράξουν για το μέλλον. Όσο και αν ο αντιπολιτευτικός λόγος είναι επιθετικός, πολεμικός, η κυβέρνηση θα διανύει περίοδο χάριτος.
Υπάρχουν όμως και οι αστάθμητοι παράγοντες. Στο εσωτερικό οι τριβές και οι διαμάχες πολιτικών και τεχνοκρατών που συγκροτούν το κυβερνητικό σχήμα και το περιβάλλον του αρχηγού. Σήμερα σιγοκαίνε, αύριο μπορεί να ανάψουν φωτιές πριν φτάσουμε στο 2021. Στο εξωτερικό, στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια, αλλά και στη γειτονιά μας τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Το Brexit είναι ένας αστάθμητος λόγος που μπορεί να προξενήσει ένα νέο μικρό ή μεγάλο οικονομικό τσουνάμι στην Ε.Ε. και ασφαλώς θα έχει συνέπειες και στη χώρα μας. Η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται απροετοίμαστη, μουδιασμένη, διχασμένη για την πορεία των ευρωπαϊκών υποθέσεων, αλλά και για την παρουσία της Ευρώπης στο διεθνές προσκήνιο.
Στο πεδίο των εθνικών μας θεμάτων, με τις φωτιές που ανάβει ο Ερντογάν στο Αιγαίο, την Κύπρο και οι απειλές του για να ανοίξει τα σύνορα σε 5 εκ. πρόσφυγες και μετανάστες. Αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρά ζητήματα τα. Η συμπαράσταση βρίσκεται μόνο στα ψηφίσματα και όχι σε συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα. Λόγια πολλά, αλλά λίγα έργα.
Σφιχταγκαλιαζόμαστε με τον κ. Τραμπ και δεν κατανοούμε ότι μπορεί να βρεθούμε μόνοι σε μια κρίσιμη στιγμή. Ακούγαμε για μέτρα των ΗΠΑ για τα S – 400 στην Τουρκία, αλλά μέτρα δεν βλέπουμε, αντίθετα βλέπουμε κοινές περιπολίες στη Συρία. Ο Τσαβούσογλου από την Αμμόχωστο μας απειλεί στην Κύπρο: «Να μοιραστείτε τα κοιτάσματα, άλλως θα το μετανιώσετε».
Ακούσαμε μονάχα στη Θεσσαλονίκη τον κ. πρωθυπουργό να λέει: ότι καιρός είναι να αφήσει ο Ερντογάν τις τρέλες του. Όπως και ο κ. Δένδιας με δηλώσεις τους συνέστησε να λογικευθούνε. Αλλά είναι αρκετά αυτά; Δεν είναι πρώτιστη ανάγκη η Εθνική Ασφάλεια; Δεν πρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να βρουν ένα κοινό, σοβαρό βηματισμό; Μια εθνική στρατηγική που δεν θα στηρίζεται μονάχα στην αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας; Ο απρόβλεπτος Τραμπ θέλει να είναι και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Αυτά τα νέα τρέχουν όταν τα φώτα της δημοσιότητας βρίσκονται ακόμη στη Θεσσαλονίκη.
Είναι καιρός όμως να κατανοήσουμε ότι τα οικονομικά και εθνικά μας θέματα βρίσκονται σε αχαρτογράφητα νερά. Την πρώτη ευθύνη ασφαλώς έχει η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση πρέπει να επαγρυπνεί. Οι οικονομικές ανάσες και τα μέτρα σε κοινωνικό και οικονομικό πεδίο που εξαγγέλθηκαν μπορούν να αλλάξουν για λίγο το πολιτικό κλίμα. Η κυβέρνηση έχοντας την ευθύνη στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων οφείλει να διαμορφώσει κλίμα συναίνεσης ή ακόμη και ανοχής σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας, οικονομικά και εθνικά. Αυτό θα πει επιστροφή στην κανονικότητα.
Φοβάμαι ότι δεν διαμορφώνεται αυτό το κλίμα. Συνεχίζουμε την πεπατημένη. Όπως η λαϊκή ρήση: εγώ έχω το μαχαίρι, εγώ και το πεπόνι. Στην εθνική κιβωτό όλοι μαζί όμως πορευόμαστε. Η τύχη είναι κοινή.
Στην αντιπολίτευση εκ των πραγμάτων έχουν να ασχοληθούν και με τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματισθεί σε ένα μεγάλο σοσιαλδημοκρατικό προοδευτικό κίνημα χωρίς να χάσει τα σύμβολα της αριστεράς. Το ΚΙΝΑΛ προσπαθεί να διαχειριστεί την τρισυπόστατη έκφρασή του στο πολιτικό σκηνικό (ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ και άλλοι). Και έχουν αρχίσει τα μαχαιρώματα.
Σίγουρα είναι πολύ νωρίς να προβλέψει κανείς τις μεταμορφώσεις της αντιπολίτευσης σε επίπεδο ηγεσίας, κομματικών δομών, πολιτικών συνεργασιών, αλλά και δυναμικής στην κοινωνία.
Είναι όμως άμεσο και κατεπείγον ζήτημα η οικονομία και τα εθνικά θέματα να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Διότι είναι κατανοητό ότι χωρίς ισχυρή οικονομία, μια χώρα ούτε ευημερία στους πολίτες μπορεί να παράσχει, ούτε ασφάλεια στα εθνικά μας συμφέροντα και τον λαό.
Χόρτασε πάλι από λόγια η «μεγάλη φτωχομάνα» και αυτόν τον Σεπτέμβρη. Θέλει όμως, όπως και όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας να χαράξει η πολιτική μας ηγεσσία μια καινούρια αφετηρία. Να αλλάξουμε την εικόνα της «νέο-αποικιακής» χώρας, που θέλει δανειστές για να ζήσει και προστάτες για να διαφυλάξει τα εθνικά μας συμφέροντα και την ασφάλεια των πολιτών.
