Συχνά στις κάλπες εκφράζουμε το θυμικό μας και όχι την κρίση μας. Καταψηφίζουμε τον προηγούμενο και δεν υπερψηφίζουμε συνειδητά τον επόμενο. Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου βρήκε πλήρη εφαρμογή θαρρώ αυτή η λογική. Και ο σκοπός επιτεύχθηκε. Έφυγε πανηγυρικά ο ΣΥΡΙΖΑ και δικαίως. Σίγουρα μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις που γνώρισε ο τόπος.
Και τώρα;
Η Νέα Δημοκρατία των πρώτων δύο μηνών ποια είναι; Οφείλω να υπακούσω στους κανόνες πολιτικής ορθότητας και να πω το κλισέ «περιμένουμε να δούμε και να κρίνουμε, είναι νωρίς ακόμα». Στην πραγματικότητα φυσικά, ένα κόμμα σαν τη ΝΔ κρίνεται διαχρονικά και φυσικά η σημερινή κυβέρνηση κρίνεται διαρκώς και ως αξιωματική αντιπολίτευση. Για ποια πράγματα μίλησε αλλά και για ποια δε μίλησε. Κυρίως για όσα δε μίλησε. Και φυσικά πλέον για τον βαθμό συνέπειας λόγων κι έργων.
Στοιχείο πρώτο: ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. Είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία η νέα κυβέρνηση στήνει το κράτος με τον παλιό γνωστό ρουσφετολογικό τρόπο. Έχουν τεχνογνωσία κι εμπειρία δεκαετιών, δεν κρύβεται.Όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς από ανθρώπους των οποίων η επιλογή γίνεται μ’ ένα και μόνο κριτήριο. Την κομματική τους ταυτότητα. Ναι, στον τομέα αυτό οφείλω ν’ αναγνωρίσω ότι πρόκειται για μια από τις πιο καλά προετοιμασμένες κυβερνήσεις. Ο κυνισμός πρωτοφανής. Φωτογραφικές προκηρύξεις θέσεων και μάλιστα κομβικών (π.χ. διοικητής ΕΥΠ), αυξήσεις απολαβών σε επιλεγμένους μετακλητούς, βόλεμα συγγενών αλλά δήθεν απαγόρευση αυτής της τακτικής από τους άλλους, ως και το γραφείο Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη διατηρήθηκε για να βολευτεί δικός μας κόσμος και κοσμάκης. Δε θ’ αναφέρω ονόματα αν κι ένας εσωτερικός διάολος μου το ζητά. Τα διαβάστε όμως αυτόν τον καιρό και προσωπικά βρίσκω την κατάσταση θλιβερή και γραφική. Το άρθρο θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Προσωπική μου αντίληψη είναι ότι και μόνο αυτό αρκεί για να ξέρω τι περιμένω τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Πρωθυπουργός που έτσι επιλέγει πρόσωπα στις θέσεις έχει μάλλον ήδη αποτύχει. Αλλά ας υπακούσουμε στην πολιτική ορθότητα.
Στοιχείο δεύτερο: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Και να τι σημαίνει να προσέχει κανείς τι δεν λέει ένα κόμμα. Να προσέχει ποια θέματα αποσιωπά σκόπιμα ή απλά δεν έχει τίποτα να πει γι’ αυτά. Τι ακριβώς κάνει ή σκοπεύει να κάνει η νέα κυβέρνηση για την οικονομία σύμφωνα με τις εξαγγελίες της; Να διαπραγματευθεί τα πρωτογενή πλεονάσματα και να μειώσει τους φόρους. Προσωπικά αυτό κατάλαβα ως κεντρική γραμμή. Το πρώτο θεμα τελείωσε ήδη. Θα διαπραγματευθεί καλώς εχόντων των πραγμάτων το 2020 για μείωση το 2021 τη στιγμή που ούτως ή άλλως υπάρχει προγραμματισμένη μείωση το 2022. Με άλλα λόγια, όποιος πολίτης θέλει να παραμυθιάζεται σχετικά με το θέμα αυτό, ας το πράξει ελεύθερα. Προτιμώ ν’ ασχολούμαι με τα υπαρκτά ζητήματα και όχι με τα ανύπαρκτα. Στην μείωση των φόρων προφανώς δε διαφωνεί κανείς. Μάλιστα ξεκίνησαν ήδη. Αναρωτιέμαι φυσικά σε ποιον πιστώνεται η μείωση του ΕΝΦΙΑ. Γιατί αν η οικονομία επιτρέπει τη μείωση, την πιστώνονται οι προηγούμενοι. Αν η οικονομία δεν τη σηκώνει, τότε μιλάμε για επικίνδυνο λαϊκισμό όμοιο μ’ εκείνον της καταβολής «13ης σύνταξης» από τον ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Μάιο. Και για να μπω στο πιο σοβαρό. Ανάπτυξη κι επενδύσεις δε θα έρθουν ποτέ λόγω μείωσης των φόρων. Και μιλώ για σοβαρούς επενδυτές που πρόκειται να παράγουν στη χώρα. Όχι για κομπογιαννίτες ούτε για εκείνους που θέλουν ν’ αγοράσουν κοψοχρονιά. Οι σοβαροί επενδυτές ζητούν σαφή και σύγχρονη λειτουργία του δημοσίου, ζητούν θεσμική κατοχύρωση σε όλα τα επίπεδα, ζητούν γρήγορη και αποτελεσματική δικαιοσύνη, ζητούν σταθερότητα τουλάχιστον δεκαετίας σε όλους τους τομείς λειτουργίας μιας χώρας και άλλες ανάλογες συνθήκες που αφορούν στα πραγματικά σημαντικά ενός κράτους. Ό,τι δηλαδή ζητούν και οι σοβαροί πολίτες που σιχάθηκαν πλέον το προσωπικό ρουσφετάκι και τις μικροδιευθετήσεις σε άτομα και ομαδούλες. Όσοι βαρέθηκαν ένα κράτος θρυμματισμένο σε μερικότητες και τεμαχισμένο σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα που τελικά διαλύουν κάθε έννοια δικαιοσύνης και προόδου. Ακριβώς λοιπόν για τούτα τα σπουδαία δε μίλησε ποτέ η νυν κυβέρνηση. Δεν πρότεινε ποτέ μια άλλη λειτουργία του δημοσίου σε βάθος, δεν έκανε τη δική της πρόταση για την ταχεία και σωστή απονομή δικαιοσύνης, δεν έχουμε καμία πρόταση στρατηγικού σχεδιασμού για το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Τι θα παράγει και τι θα εξάγει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια; Λέξη για όλα αυτά που μόνο ενδεικτικά αναφέρω.
Θα γίνει όμως το έργο στο Ελληνικό και αυτό αποτελεί εθνικό όραμα όπως λένε οι υπουργοί. Υποστηρίζω ότι είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων μια τέτοια αντίληψη. Τέτοια έργα φυσικά και να γίνουν αλλά δεν αποτελούν στρατηγική για μια σύγχρονη οικονομία. Κάθε σοβαρή οικονομία επενδύει σε τομείς παραγωγής. Παράγει κι εξάγει. Καλός ο τουρισμός αλλά αν συνεχίσει ν’ αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» μας, η χώρα δε θα προοδεύσει οικονομικά και θα συνεχίσει το κύμα μετανάστευσης νέων και άξιων. Θα συνεχίσει η μερική, η αδήλωτη και η κακοπληρωμένη απασχόληση.
Στοιχείο τρίτο: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ. Είναι αλήθεια ότι η υπερπολιτικοποίηση των πάντων, η υπεριδεολογικοποίηση επίσης των πάντων, κούρασε τον κόσμο πολύ. Δέκα χρόνια τώρα όλα περιστρέφονταν γύρω από την πολιτική επικαιρότητα κάθε στιγμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα επένδυσε ιδιαίτερα σε τούτη την υπεριδεολογικοποίηση ακόμα και της τελευταίας καθημερινής πράξης. Και σα να μη έφτανε όλη αυτή η κατάσταση, δέκα χρόνια μετά,δεν είδαμε και καμία προκοπή. Αντιθέτως από το κακό στο χειρότερο. Κυβέρνησαν όλοι, απέτυχαν όλοι και καμία αληθινά θετική προσδοκία δεν υπάρχει. Μόνο αυθαίρετες ελπίδες κι ευχές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάτησε πάνω σε τούτο τον κορεσμό των ανθρώπων και με απολίτικη ρητορική κέρδισε εύκολα τις εκλογές. Δημιούργησε μια αρκετά απολίτικη κυβέρνηση και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουν όλοι μαζί να επενδύουν σε απολίτικα προτάγματα. Εξού και ακούμε για «επιστροφή στην κανονικότητα» σα να είναι μία και μόνο η κανονικότητα, αυτή που φέρνει η ΝΔ. Ακούμε για «αριστεία» ως αντικειμενικό χαρακτηριστικό του καλού πολιτικού και αναφέρονται ως εχέγγυα οι σπουδές σε καλά πανεπιστήμια. Αλλά αλήθεια σπουδές σε καλά πανεπιστήμια δεν είχαν πολιτικοί που κατέστρεψαν χώρες και κοινωνίες. Ακόμα και πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ προηγούμενων δεκαετιών είχαν άριστες σπουδές αλλά η ΝΔ συνεχίζει να πιστεύει ότι κατέστρεψαν την Ελλάδα. Φυσικά μην ξεχάσω ν’ αναφερθώ στην κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009. Πρωθυπουργός και υπουργοί με άριστα πτυχία. Το πού οδήγησαν την οικονομία της χώρας, το γνωρίζει κάθε σοβαρός και αμερόληπτος πολίτης. Να μην παρεξηγηθούμε φυσικά. Οι σπουδές είναι απαραίτητες για έναν πολιτικό σε υψηλά μάλιστα αξιώματα. Όμως δεν αποτελούν επαρκές προσόν και τίποτε δε λένε από μόνες τους. Ακούμε ταυτόχρονα για επιβολή «τάξης και ασφαλείας» για την «κοινή λογική» που επέστρεψε ως ο μοναδικός δρόμος για τον τόπο και πολλά ακόμα ανάλογα άνευρα συνθήματα. Όλα τούτα είναι απολίτικα γιατί δε δείχνουν και δε δίνουν στρατηγική κατεύθυνση στη χώρα. Δεν κοιτούν δημιουργικά το μέλλον. Δε θέλουν να το ορίσουν. Αλλά το αφήνουν άλλη μια φορά να μας ορίσει εκείνο και να τρέχουμε πίσω του ασθμαίνοντας. Απλώς ομνύουν σε ένα σύστημα βαθέως συντηρητισμού και ακινησίας.
Τέλος ακούω ως προσόν του νέου Πρωθυπουργού ότι δεν υποσχέθηκε πολλά. Εννοώντας φυσικά πολλά σε επίπεδο παροχών και δώρων στους πολίτες. Γιατί έτσι μάθαμε να μετράμε τα πράγματα, τα πολλά και τα λίγα. Ακριβώς εδώ είναι το θέμα και η μεγάλη αποτυχία της νυν κυβέρνησης.
Κι εξηγούμαι.
Μα η Ελλάδα και κυρίως οι Έλληνες χρειάζονται πολλά. Πρέπει να τους υποσχεθούμε πολλά και μεγάλα στα οποία μάλιστα θα μετάσχουν. Δε θα τ’ αναθέσουν σε κανέναν
μεσσία της πλάκας, σε καμιά μετριότητα των οικογενειακών και κομματικών επετηρίδων.
Όχι πολλά ρουσφέτια όμως. Αλλά πολλά και μεγάλα άλματα προς μια κατεύθυνση που αληθινά θα τους εμπνέει, που θα τη νιώθουν δική τους, που θα πραγματώνεται με έναν υγιή ελληνικό τρόπο και όχι με τη μιζέρια των δανεικών ονείρων ή μιας κακής εκδοχής νεοέλληνα.
Υπάρχει η φωτεινή, η υγιής πλευρά του Έλληνα που μπορεί να συλλάβει και να υλοποιήσει σύγχρονα δικά του προτάγματα. Ναι, πολλά και μεγάλα οφείλουμε να υποσχεθούμε στους εαυτούς μας και φυσικά να τα πραγματοποιήσουμε με τόλμη.
Ο κ. Βασίλης Παυλίδης είναι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Ευθύνης.
