Δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρέθηκαν σε μια πρωτοφανή πολιτική κρίση το τελευταίο διάστημα, η Βρετανία με τη γνωστή απίστευτη περιπέτεια του Βrexit και η Ιταλία με την πρόταση μομφής του ακροδεξιού εθνικιστή Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος πίστευε ότι με τον τρόπο αυτόν θα προκαλούσε εκλογές, τις οποίες και θα κέρδιζε. Στο Λονδίνο η κρίση κορυφώθηκε όταν ο επίσης ακροδεξιός και εθνικιστής νέος πρωθυπουργός αποφάσισε να κλείσει το Κοινοβούλιο και να οδηγήσει τη χώρα του στην έξοδο από την ΕΕ χωρίς συμφωνία. Το ευτύχημα όμως είναι ότι και οι δύο απέτυχαν στα σχέδιά τους, καθώς στη μεν Ρώμη σχηματίστηκε τελικά μια φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση συνεργασίας των δύο πρώην αντιμαχόμενων δυνάμεων, του Δημοκρατικού Κόμματος και του Κινήματος των 5 Αστέρων, στο δε Λονδίνο η Βουλή επέβαλε με νόμο να μην υπάρξει Βrexit χωρίς συμφωνία.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι ο υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις κομματικές τους δεσμεύσεις, αποφάσισαν επιτέλους να αντεπιτεθούν απέναντι στα ξεκάθαρα αντιδημοκρατικά σχέδια των αυταρχικών ηγετών τους και πέτυχαν τον στόχο τους, προς το παρόν τουλάχιστον. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε όπως είναι ευνόητο ένα κλίμα ανακούφισης στις Βρυξέλλες, όπου όλο το προηγούμενο διάστημα, παρά τις γνωστές διαφωνίες μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, υπήρξε μια σταθερή και ενιαία αντιμετώπιση των βρετανικών ακροτήτων, ενώ η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών στην Ιταλία από τον φιλοευρωπαίο καθηγητή Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι, μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και επικεφαλής της οικονομικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου, κρίθηκε ως απόλυτα θετική, προμηνύοντας τη βελτίωση των ιταλοευρωπαϊκών σχέσεων. Μένει τώρα να δούμε πώς θα αντιδράσει ο απρόβλεπτος Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος τελικά έπεσε στην παγίδα που ο ίδιος επιχείρησε να στήσει, χάνοντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τη Δευτέρα πάντως η απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου (μία ημέρα προτού κλείσει) θα έχει καταστεί νόμος του κράτους και από εκεί και πέρα «γαία πυρί μιχθήτω», καθώς είναι εντελώς αδύνατο να προβλέψει κανείς πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, ιδίως αν οι Εργατικοί προλάβουν και καταθέσουν πρόταση μομφής, ενώ θα γίνει και νέα ψηφοφορία για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Στη δε Ιταλία είναι επίσης αδύνατο να γίνει πρόβλεψη για το ποια θα είναι η διάρκεια του νέου κυβερνητικού σχήματος, σε μια χώρα της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό είναι η μόνιμη σχεδόν κυβερνητική αστάθεια. Οι Ιταλοί ακολουθούν προφανώς τη ρήση του Γκαλιλέο Γκαλιλέι «Ε pur si muove!» (Και όμως κινείται), η οποία όμως δεν αφορούσε τη μόνιμη κινητικότητα στην πολιτική ζωή, αλλά την περιστροφή της Γης γύρω από τον Ηλιο. Ισως γιατί το 1633 δεν υπήρχε ακόμη πολιτική ζωή, όπως την εννοούν σήμερα οι απόγονοι του διάσημου αστροφυσικού συμπατριώτη τους.
