Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τον Ερντογάν στη Συρία.
Οι αμερικανοί επιμένουν να μην του κάνουν τη χάρη για μια ζώνη ασφαλείας που να απομονώνει τους Κούρδους της Συρίας από τους Κούρδους της Τουρκίας και να του επιτρέπει να έχει έλεγχο της περιοχής.
Οι Ρώσοι και η κυβέρνηση Άσαντ δεν μπορούν να περιμένουν άλλο και θέλουν να προχωρήσει η εκκαθάριση της Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές, έτσι ώστε να προχωρήσει και η ειρηνευτική διαδικασία.
Την ίδια ώρα έχει να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, την ενίσχυση της αντιπολίτευσης, αλλά και το γεγονός ότι όσα κατασταλτικά μέτρα και εάν πάρει το κουρδικό παραμένει ανοιχτή πληγή.
Όμως, δεν το βάζει κάτω. Ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη φάση κάνει παιχνίδι.
Δείτε πώς χειρίζεται την αντίθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία.
Κάνει μεγάλα ανοίγματα στη Ρωσία, αγοράζει S-400, αφήνει υπαινιγμούς ότι θα πάρει και αεροπλάνα και γιατί χρειάζεται τη βοήθεια της Ρωσίας για να μην είναι τελικά ο μεγάλος χαμένος στη Συρία, αλλά και γιατί έτσι ανοιχτά προκαλεί τους αμερικάνους: «Εσείς τι κάνετε για την Τουρκία;» είναι σαν να τους ρωτάει.
Και αυτοί όντως δεν είναι έτοιμοι να χάσουν την Τουρκία. Γι’ αυτό και ενώ το Κογκρέσο ψηφίζει κυρώσεις κατά της Τουρκίας επειδή αγοράζει S-400 από τη Ρωσία, ο Τραμπ επιμένει να διαπραγματεύεται με τον Ερντογάν.
Και με αυτές τις τακτικές μπορεί να κερδίζει χρόνο και τελικά να ελπίζει ότι θα έχει λόγο στη μεταπολεμική Συρία.
Δείτε έπειτα πώς χειρίζεται ο προσφυγικό.
Η Τουρκία είναι σήμερα η χώρα με τους περισσότερους πρόσφυγες στον κόσμο.
Συγκριτικά με το τι πέρασαν σε άλλες χώρες, τους φέρθηκε σχετικά καλά. Όμως το κλίμα αλλάζει. Και επιπλέον φοβάται η Τουρκία ότι θα έρθει νέο κύμα από τη Συρία εάν πέσει η Ιντλιμπ.
Και τι κάνει ο Ερντογάν; Το χρησιμοποιεί. Κυνικά προφανώς.
Όμως κυνική είναι και η λογική της «διεθνούς κοινότητας» και ιδίως της ΕΕ που πρακτικά λέει στην Τουρκία: «κρατήστε τους εσείς όλους γιατί σε εμάς έχει βγει η ακροδεξιά στα κάγκελα και παρότι θα μπορούσαμε μια χαρά να τους υποδεχτούμε πρέπει να δείξουμε πυγμή».
Γιατί ξέρει ότι όντως η Ευρώπη δεν θέλει να δεχτεί πρόσφυγες γιατί δυστυχώς σήμερα «πουλάει» η γραμμή «Ευρώπη-Φρούριο».
Και γι’ αυτό ζητάει ανταλλάγματα και σε σχέση με τις υποσχέσεις της Ευρώπης και για στήριξη στις απαιτήσεις του για τη Συρία.
Και γι’ αυτό δεν υποστέλλει τις αξιώσεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και βγαίνει φωτογραφία με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και συνεχίζει τις έρευνες μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Για να δείξει ότι η Τουρκία δεν είναι «δεδομένη» και ότι θα δοκιμάσει να επιβάλει τους δικούς της όρους.
Θα του βγουν του Σουλτάνου όλα αυτά; Σίγουρα όχι όλα.
Μπορεί και να βρεθεί σε ακόμη πιο δύσκολη ήττα και τότε η θέση του θα είναι πολύ χειρότερη.
Όμως, μπορεί και σε αυτό το μεγάλο παζάρι που γίνεται στην περιοχή κάτι να πάρει. Να μην είναι ο εντελώς χαμένος.
Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα. Η πολιτική της έχει μεγάλα ρίσκα.
Αλλά είναι πολιτική.
Γιατί στη διεθνή σκακιέρα δεν σε υπολογίζουν τόσο όταν διαλέγεις πλευρά, όσο όταν δοκιμάζεις να ορίσεις και εσύ κανόνες του παιχνιδιού.