Χωρίς την παραμικρότερη αμφιβολία, ο εξαναγκασμός της Ελλάδας και της Τουρκίας, από τις χώρες που παράγουν τους αμυντικο-επιθετικούς εξοπλισμούς, στην ανόητη και οικονομικώς εξαντλητική κούρσα των εξοπλισμών, όλο αυτό το αισχρό κρυφτούλι του ατέλειωτου ψυχρού ελληνικο-τουρκικού πολέμου πρέπει να το παραδεχτούμε ότι είναι άριστα σκηνοθετημένο από τον στρατιωτικό προπομπό των αμερικανικών συμφερόντων, που ονομάζεται ΝΑΤΟ.
Αυτό το θεατρικό έργο το γνωρίζει άριστα η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι υπεύθυνη για την Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια, αλλά αδυνατεί ή δεν προτίθεται να επέμβει, διότι ενώ διαθέτει δικούς τους πολυδάπανους και με εκατοντάδες αδρανείς επιτελείς γραφειοκράτες, οργανισμούς Άμυνας και Ασφάλειας, η Ευρώπη λοιπόν των 28 κρατών-μελών της είναι οικειοθελώς δέσμια των υπερατλαντικών συμφερόντων του Βορειοατλαντικού αμυντικο-επιθετικού οργανισμού που ονομάζεται ΝΑΤΟ.
Μακάρι αυτό το αισχρό παιχνίδι του Αιγαιακού ψυχρού πολέμου ανάμεσα στους δύο γείτονες, να εξασφάλιζε την περιλάλητη ισορροπία του τρόμου, χωρίς νικητές και ηττημένους.
Στην περίπτωση όμως του Αιγαίου, η μόνιμη, πολλαπλώς ηττημένη, είναι η Ελλάδα. Και αυτό, διότι οι ΗΠΑ με τα Νατοϊκά της φερέφωνα, όπως ο σημερινός γεν. γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, διαρκώς χαρίζονται στους εκάστοτε υποτελείς τους. Τους Τούρκους τυράννους, που διαδραματίζουν τον πασίγνωστο ρόλο του χωροφύλακα των ΗΠΑ, στην ανατολική Μεσόγειο.
Οι φρεγάτες του Μακρόν
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις εναρκτήριες ελπιδοφόρες εξορμήσεις του, στα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ, με σαφώς πιο ξεκαθαρισμένες πολιτικές θέσεις, από τον ανιστόρητο προκάτοχό του, ενώ κράτησε σε κάποιο αξιέπαινο ύψος τα ελληνικά συμφέροντα, ατυχώς δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει τον ύφαλο των στημένων εξοπλισμών.
Ο συμπαθής σύμμαχος Εμμανουέλ Μακρόν, δεν παρέλειψε να τον παγιδεύσει στο παζάρι για τις περιβόητες γαλλικές φρεγάτες, με την ψευδαίσθηση, ότι έτσι θα τόνωνε το ηθικό των Ελλήνων, που έχουν πάθει ένα είδος μυθριδατισμού, στις καθημερινές θρασύδειλες και γεμάτες από ψευδοδιπλωματική αναίδεια τουρκικές προκλήσεις.
Όμως η αλήθεια είναι άλλη και την γνωρίζει ο ελληνικός λαός, ήδη από την αποφράδα ημερομηνία των Σεπτεμβριανών τουρκικών βανδαλισμών του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Όπως επίσης και από το χρονικό των Ιμίων, που με τις γνωστές πρωθυπουργικές «ευχαριστίες» προς τους «προστάτες» της Ουάσιγκτον, άνοιξε το δρόμο για de facto επιβολή από τους Τούρκους του καθεστώτος των «γκρίζων ζωνών» από το ΒΑ Αιγαίο μέχρι το Καστελόριζο.
Το ενδεχόμενο ενός Αττίλα 3
Και τώρα, το κρίσιμο ερώτημα:
Το ΝΑΤΟ που έχει εκμηδενίσει τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς Άμυνας και ασφάλειας και έχει υφαρπάσει από αυτούς την προστασία των ελληνικών συνόρων, που είναι και σύνορα της ΕΕ, πώς θ’ αντιδράσει στην ενδεχόμενη τουρκική επιβολή ενός νέου Αττίλα 3 στο Αιγαίο;
Στο ερώτημα αυτό απειλείται η απάντηση με το χρονικό του Αττίλα 1 και Αττίλα 2 του 1974, που χωρίς καμιά «συμμαχική» κύρωση από το ΝΑΤΟ οδήγησε στην αιματηρή και με αμέτρητους Ελληνοκύπριους αγνοούμενους τουρκική εισβολή και κατοχή του 38% της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σήμερα, οι μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου Έλληνες πρωθυπουργοί, αρκούνται να απαντούν στις τουρκικές προκλήσεις και τα τουρκικά τετελεσμένα με ρηματικές εκτονώσεις που προκαλούν άλλοτε υπνηλία και άλλοτε εφιάλτες…
Στις 14 Αυγούστου 1974 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως επικεφαλής της πρώτης μεταδικτατορικής οικουμενικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα στις 14 Αυγούστου 1974, αποφάσισε την αποχώρηση της Ελλάδας, από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ με την επί λέξει ιστορική δήλωσή του:
«Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου. Το ΝΑΤΟ επομένως δεν έχει λόγον ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει τον σκοπό, για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί ν’ αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του».
Σε ανάλογο μήκος κύματος, ήταν και η εξίσου θαρραλέα απάντηση προς τον Τούρκο πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ, που δόθηκε στις 28/3/1987 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν το τουρκικό σκάφος Σισμίκ επιχειρούσε γεωτρήσεις στο ΒΑ Αιγαίο.
Τον Μάρτιο του 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου κηρύσσοντας γενική επιστράτευση ανάγκασε το τουρκικό σισμίκ να εγκαταλείψει τα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου εκήρυξε γενική πολεμική επιστράτευση και μοίρες του πολεμικού μας ναυτικού περικύκλωσαν τους Τούρκους ταραξίες που αναδιπλώθηκαν εν μία νυκτί στη θάλασσα του Μαρμαρά.
Ο χειρότερος Ευρωπαϊκός κόλαφος
Όμως η πιο συντριπτική απάντηση, προς την αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά του ΝΑΤΟ, δόθηκε, από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά ντε Γκωλ, στις 21/2/1966.
Τότε, με διαταγή του στρατηγού ντε Γκωλ αποχώρησε το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ από τη Γαλλία, με το αιτιολογικό ότι η εκεί παρουσία του δεν εναρμονίζεται προς τα γαλλικά και τα ευρύτερα ευρωπαϊκά γεωστρατηγικά συμφέροντα.
Τότε μεταφέρθηκε η έδρα του ΝΑΤΟ από το Παρίσι στις Βρυξέλλες και εγκατέλειψαν τη Γαλλία περίπου 30.000 διαπιστευμένοι επιτελείς και υπάλληλοι του ΝΑΤΟ. Ταυτοχρόνως, εκκενώθηκαν όλες οι πολεμικές βάσεις του ΝΑΤΟ στη Γαλλία και άδειασαν από τις αποθήκες του ΝΑΤΟ 800.000 τόνοι πολεμικού υλικού και απαγορεύτηκε, επί ποινή καταρρίψεως από τη γαλλική αεροπορία σε όλα τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, που θα καταληφθούν να υπερίπτανται στον γαλλικό εναέριο χώρο.
Δυστυχώς, το τότε θαρραλέο «όχι» στον αμερικανονατοϊκό αντιευρωπαϊσμό, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή μειοδοτική συμπεριφορά από τους μοιρολάτρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και το χειρότερο: Ενώ με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την αυτοδιάλυση του κομμουνιστικού Συμφώνου της Βαρσοβίας, άνοιγε ο δρόμος για την, χάριν της ειρήνης, αυτοδιάλυση και του ΝΑΤΟ, το Βορειοατλαντικό επιθετικο-αμυντικό Σύμφωνο διεκήρυττε, ότι από πολεμική οργάνωση μετατρέπεται σε φιλοειρηνικό-«ανθρωπιστικό» Οργανισμό.
Αυτό το χρυσωμένο χάπι, το μάσησαν τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων, τρέφοντας ταυτοχρόνως με σωρεία από αυταπάτες και δυσκολοχώνευτο σανό τα 514 εκατομμύρια των κατοίκων της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προσεχώς: η ταυτότητα των αδρανών Οργανισμών Ευρωπαϊκής Άμυνας και Ασφάλειας.
