Θα ήταν πολύ εύκολο να μαζέψω όσα γράφω τόσο καιρό και να κάνω σημαία την ήττα της Εθνικής από τη Βραζιλία, για να δώσω και τροφή στη σκέψη πολλών, ότι «χρησιμοποιώ» το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, στην κριτική κατά του Βασιλακόπουλου. Την πιθανότητα να θέλω κι εγώ, αλλά κι όσοι δεν νιώθουν υποχρέωση το λιβανιστήρι στον εκάστοτε εκλεκτό του προέδρου, να πάει καλά η «επίσημη αγαπημένη» μάλλον δεν την έχουν συμπεριλάβει στη σκέψη τους.
Το καλό είναι πως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Ναι, η ήττα από τη Βραζιλία κάνει λίγο πιο δύσκολη τη ζωή μας, αλλά είχε πει κανείς ότι θα είναι εύκολη; Θα προτιμούσαμε να είχαμε νικήσει και να πάρουμε έτσι ένα ανέξοδο μάθημα, όμως τα μαθήματα (και δη τα φροντιστηριακού επιπέδου) κοστίζουν. Ενίοτε και ακριβά…
