Βλέπω εκεί στο ΚΙΝΑΛ να ξεκινάει νέος καυγάς.

Αυτή τη φορά για το εάν και πώς θα γίνουν ξανά ΠΑΣΟΚ.

Κατανοώ γιατί το κάνουν αυτό και γιατί αναφέρονται σε αυτή την κληρονομιά.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν που έκλεισε το τραύμα του Εμφυλίου, που έδωσε αξιοπρέπεια στα λαϊκά στρώματα, που έφτιαξε μεσαία τάξη, που εκσυγχρόνισε και εκδημοκράτισε θεσμούς.

Μόνο που η αλήθεια είναι το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον κύκλο του.

Και τον έκλεισε οδυνηρά γιατί ήταν το κόμμα που μας έβαλε στα μνημόνια.

Αυτό δεν το συγχώρεσε ο λαός.

Ο ίδιος λαός που συγχώρεσε το σκάνδαλο Κοσκωτά, τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, δεν συγχώρησε τα μνημόνια.

Γι’ αυτό και αποδιαρθρώθηκε το ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτό δεν μπορεί το ΚΙΝΑΛ να αποκτήσει σήμερα δυναμική.

Δεν είναι θέμα ονομασίας. Είναι θέμα ουσίας.

Τα κόμματα γίνονται μεγάλα, όταν απαντούν σε ιστορικές ανάγκες.

Το 1974 το ΠΑΣΟΚ απάντησε στην ανάγκη για ένα κόμμα μαζικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και λαϊκό που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τους μη προνομιούχους.

Το κατάφερε το 1981 και σφράγισε την ιστορική διαδρομή της χώρας για τις επόμενες τρεις δεκαετίες.

Στη συνέχεια ήρθε σε σύγκρουση με την ίδια τη βάση του.

Αυτή είναι σκληρή αλήθεια.

Και λαός διάλεξε άλλο κόμμα να εκπροσωπεί τον προοδευτικό χώρο: τον ΣΥΡΙΖΑ.

Απογοήτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Σίγουρα!

Πρόδωσε προσδοκίες;

Αναμφίβολα!

Έγινε καθεστωτική δύναμη;

Σε μεγάλο βαθμό.

Μόνο που αυτή τη στιγμή κατέχει τη θέση του «προοδευτικού πόλου» στο νέο δικομματισμό.

Αυτόν εμπιστεύτηκε η κοινωνία να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαμβάνει σήμερα τη θέση που είχε παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ.

Και σε αυτό δεν απαντάς με το να λες προς όλες τις κατευθύνσεις «εγώ είμαι το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ, μην πηγαίνετε στον Τσίπρα που είναι φτηνό αντίγραφο».

Αυτό το απαντάς με σκέψη, με δουλειά, με νέους ανθρώπους, με πρόγραμμα, με άνοιγμα στην κοινωνία.

Κοντολογίς, με το να κάνεις πραγματικά πολιτική που να απαντά σε ιστορικές ανάγκες.

Μόνο που όλα αυτά προϋποθέτουν να θυμάσαι ένα πράγμα.

Τα πραγματικά μεγάλα κόμματα, ακόμη και ένα έχουν ιστορία, έρχονται από το μέλλον.

Αυτό κατάλαβε ο Αντρέας το 1974 και αντί να διεκδικήσει την ηγεσία του Κέντρου, έφτιαξε νέο κόμμα, με νέο λόγο, νέο πρόγραμμα και απεύθυνση σε μια κοινωνία που ήθελε κάτι νέο.

Όποιος θέλει να αμφισβητήσει τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πείσει την κοινωνία ότι εκπροσωπεί τον προοδευτισμό της επόμενης μέρας.

Με σχέδιο, πρόγραμμα, τόλμη και ουσία και όχι απλές ρητορείες.