Το ΚΙΝΑΛ, ως απολειφάδι του κραταιού κάποτε ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στις συμπληγάδες πέτρες της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτήν την κατάσταση φταίνε οι τρεις μετά Σημίτη αρχηγοί του. Εδώ, το υπόλοιπο του ΠΑΣΟΚ έφτασε βήμα , βήμα. Πρώτα το 2012, έπεσε από το 43,92 % του 2009 στο 12,28 %. Ύστερα τον Ιανουάριο του 2015 κατρακύλησε στο 4,68 % και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ανέβηκε μόλις στο 6,28 % , λόγω της ενιαίας καθόδου της Φώφης και του Γιώργου. Στις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019 το ΚΙΝΑΛ με ενωμένες τις δυνάμεις του πήρε 7,7 % και λίγες μέρες μετά στις εθνικές έλαβε μόλις 8,1 %.
Αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία, ούτε ευθύνεται γι’ αυτήν κάποιος Ολύμπιος θεός ή δαίμονας. Απλά, ανάγεται στις κακές επιλογές της ηγεσίας του κόμματος και σε κανέναν άλλον.

Δεν έχει κανένα νόημα πιστεύω, εδώ να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τους λόγους, αυτής της σταθεράς καθόδου του Κινήματος. Εκείνο, που έχει σημασία είναι η από εδώ και ύστερα πορεία, του κάποτε μεγάλου κόμματος, που κυβέρνησε επί μακρόν και διαμόρφωσε τη σύγχρονη Ελλάδα.

Αυτόν τον καιρό το ΚΙΝΑΛ πιστεύει ότι πλαγιοχτυπιέται τόσο από τη ΝΔ , όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα τα οποία θέλουν να καταλάβουν δήθεν τον κεντρώο χώρο που εκπροσωπεί το Κίνημα και μ’ αυτόν τους ψηφοφόρους του.

Έτσι με την έναρξη των εργασιών του νέου κοινοβουλίου και την ψήφιση του νόμου περί του Ασύλου των πανεπιστημίων το ΚΙΝΑΛ διαφοροποιήθηκε τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και την κυβερνητική Ν.Δ. Έτσι, έδειξε, μας λένε, με το «παρών» τη δική του θέση: δηλαδή, ότι δεν είναι ουρά της Ν.Δ. , αλλά ένα ανεξάρτητο κόμμα που εκφράζει τον κεντρώο, σοσιάλδημοκρατικό χώρο.

Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, πιστεύει σήμερα, όπως και στο παρελθόν, ότι αν διαφοροποιηθεί από τα δύο μεγάλα κόμματα, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα εκτιμήσουν αυτήν την πολιτική και θα επανέλθουν αθρόοι στις γραμμές του πρώην ΠΑΣΟΚ.

Το κακό εδώ είναι πως η ηγεσία του κόμματος βάζει μερικές υποθέσεις στο μυαλό της και πιστεύει πως αυτές είναι ορθές. Στην πράξη βέβαια οδηγείται στην αντίθετη πλευρά.

Το πρόβλημα, στην τελευταία ψηφοφορία για το πανεπιστημιακό Άσυλο, δεν είναι , αν το ΚΙΝΑΛ διαφοροποιήθηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά, αν η θέση του ανταποκρίνεται στην αντίληψη του ελληνικού λαού περί της κατάργησης ή μη του Ασύλου. Οι ψηφοφόροι, επιβραβεύουν ως συνήθως εκείνη την πολιτική, με την οποία αυτοί ταυτίζονται. Ως φαίνεται αυτήν την λεπτομέρεια η κ. Γεννηματά την αγνοεί.

Τώρα το κόμμα βάζει πλώρη για νέες γραμμές, πιστεύοντας πως θα κερδίσει την εύνοια των ψηφοφόρων. Αυτές είναι :
• Η εξωστρέφεια
• Η «αποκόλληση» από το παρελθόν (δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ) και
• Η ουσιαστική διαφοροποίηση από τα δυο μεγάλα κόμματα ( Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ)

Με άλλα λόγια η ηγεσία έθεσε γραμμή για ένα νέο και δυναμικό κόμμα……..

Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας