Ο αθλητισμός γεννήθηκε και μεγαλούργησε στην αρχαία Ελλάδα, ως θρησκευτική έκφραση των Ελλήνων. Με τον κοινωνικό αυτόν θεσμό είναι συνδεδεμένοι κι οι Ολυμπιακοί αγώνες της αρχαιότητας που λειτούργησαν από το 700 π.Χ έως το 460 μ.Χ. χωρίς διακοπή. Δηλαδή, για 1160 συναπτά έτη. Καταργήθηκαν δε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Θεοδόσιο, που τους χαρακτήρισε ως ειδωλολατρική έκφραση και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν με την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία.
Κατά τη μακρά περίοδο του Μεσαίωνα υπήρχαν αθλητικές δραστηριότητες, αλλά άλλου τύπου. Ήταν συνδεδεμένες με τα όπλα (μονομαχίες ιπποτών).
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και μ’ αυτούς οι λοιπές δραστηριότητες ξεκίνησαν πάλι το 1896, με πρωτοβουλία του Γάλλου βαρόνου Πιέρ ντε Κουμπερτέν. Προς τιμή δε της Ελλάδας, οι πρώτοι Ολυμπιακοί έγιναν στην Αθήνα. Ακόμη έκτοτε καθιερώθηκε κατά την έναρξη των αγώνων, η ελληνική αποστολή να παρελαύνει πρώτη. Αυτή η καθιέρωση είναι για την πατρίδα μας τιμή, αλλά ταυτόχρονα κι υποχρέωση, που δεν μας επιτρέπει να είμαστε στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα .
Τα χρόνια πέρασαν και ο αθλητισμός καθιερώθηκε σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, ως σημαντικός κοινωνικός θεσμός, που αγκαλιάζει αγωνιστικά κι ως δραστηριότητα του ελεύθερου χρόνου (μαζικός αθλητισμός) μεγάλα πλήθη ανθρώπων, γιατί διαπιστώθηκε ότι είναι ένας παράγοντας ψυχαγωγίας και διατήρησης της υγείας στη σύγχρονη κοινωνία της άκρατης τεχνολογίας.
Αυτή η εξέλιξη του αθλητισμού , οδήγησε στο να γιγαντωθεί ο θεσμός και να περιληφθεί στις φροντίδες του κράτους. Έτσι. παράγραφος 9, του άρθρου 16 του ελληνικού συντάγματος, αναφέρει ρητά ότι ο αθλητισμός βρίσκεται υπό την εποπτεία και φροντίδα του κράτους.
Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι ότι η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση περιέχει πάντοτε έναν υφυπουργό κι έναν Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού , που εποπτεύουν και καθοδηγούν τον ελληνικό αθλητισμό ποικιλοτρόπως.
Τα τεκταινόμενα στον αθλητισμό
Ο θεσμός του αθλητισμού εξελίχθηκε στην πάροδο του χρόνου σ’ ένα πολυδαίδαλο σύστημα. Από τη μια μεριά βρίσκεται ο αγωνιστικός αθλητισμός με τα άπειρα αθλητικά σωματεία και τις αμέτρητες αθλητικές ομοσπονδίες. Από την άλλη είναι οι Δήμοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που ασχολούνται με τον Μαζικό Αθλητισμό. Πρόσθετα υπάρχουν και τα πολυάριθμα ιδιωτικά γυμναστήρια. Πέραν τούτων έχουμε και τον επαγγελματικό αθλητισμό (ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλλευ).
Ο ερασιτεχνικός αγωνιστικός αθλητισμός καθοδηγείται και εκπροσωπείται στις διεθνείς διοργανώσεις από τις 51 Ομοσπονδίες θερινών αθλημάτων και τις 15 χειμερινών Sports, που αποτελούν μια λερναία ύδρα . Η διοίκηση αυτών είναι μικρής διάρκειας και εκλέγεται από τη Γενική Συνέλευση των σωματείων του ιδίου αθλήματος. Αλλά υπάρχουν πρόεδροι ομοσπονδιών που είναι «βιδωμένοι» στις καρέκλες τους δεκαετίες ολόκληρες.
Κάθε Ομοσπονδία είναι κι ένα φέουδο, ώστε άκρη δε βρίσκει κανείς. Το υφυπουργείο και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, που θεωρητικά είναι οι υπεύθυνοι φορείς για την πορεία του ελληνικού αθλητισμού, το μόνο που κάνουν είναι να χρηματοδοτούν τις Ομοσπονδίες. Έτσι, ο ελληνικός αθλητισμός, της Ολυμπιακής ιστορίας της αρχαιότητος, που διδάσκεται σ’ όλες τις χώρες της οικουμένης, βρίσκεται πάντοτε, με ελάχιστες αναλαμπές, στην ουρά των διεθνών εξελίξεων. Γιατί ; Λόγω κακής οργάνωσης και της σύγχρονης ελληνικής νοοτροπίας.
Ο αθλητισμός στα πλαίσια της νέας κυβέρνησης
Όπως έγραψε ο τύπος κι ο θεσμός του αθλητισμού εντάχθηκε στο επιτελικό κράτος . Έτσι η ηγεσία του τομέα αυτού, συνεδρίασε με τον πρωθυπουργό για το σχεδιασμό και την πολιτική που οφείλεται να ακολουθηθεί. Τέθηκαν δε 6 προτεραιότητες :
• Η φοροελάφρυνση των αθλητικών σωματείων.
• Η αντιμετώπιση του ντόπινγκ, εντός κι εκτός, των αγωνιστικών χώρων.
• Η αντιμετώπιση της βίας.
• Η αντιμετώπιση των χειραγωγημένων αγώνων
• Η προώθηση συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για τον ερασιτεχνικό και επαγγελματικό αθλητισμό και τέλος
• Ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού υφισταμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, με συνεργασία των Δήμων και των Περιφερειών
Ακόμη αποφασίστηκε η κατασκευή κλειστού σταδίου για άτομα με αναπηρία.
Από τη δική μας πλευρά ευχόμαστε κάθε επιτυχία στους τιθέμενους στόχους, αλλά αυτοί οι στόχοι δεν πρόκειται να συμβάλουν στο ελάχιστο στην ποιότητα και την αναβάθμιση της διεθνούς θέσης του ελληνικού αθλητισμού, που είναι πάντα υποχρέωση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του τόπου, αλλά και του Μαζικού Αθλητισμού.
Επίσης ο δυσκολότερος στόχος εξ αυτών είναι η αντιμετώπιση της βίας, όπου πολλοί ηγέτες του ελληνικού αθλητισμού έσπασαν τα μούτρα τους. Ιδιαίτερα, ο κ. Κοντονής, που έλεγε τα μεγάλα λόγια, αφού επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ η αθλητική βία γνώρισε ιδιαίτερη έξαρση. Ο λόγος ; Η ασχετοσύνη αυτών, που καταπιάστηκαν με τη λύση του προβλήματος.
Τελευταία έγινε διυπουργική συνάντηση με θέμα τη βία του αθλητισμού. Ευχόμαστε στους υπουργούς καλή επιτυχία, αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι πρόκειται για «τον τετργωνισμό του κύκλου» .
Και εδώ αναφύει το ερώτημα : Αφού ξοδεύονται τόσα και τόσα χρήματα, γιατί η απόδοση του ελληνικού αθλητισμού είναι τόσο χαμηλή ; Απάντηση : Επειδή, ουσιαστικά δεν υπάρχει κυβερνητικός εθνικός σχεδιασμός κι η απαιτούμενη προς τούτο επιστημονική οργάνωση, όταν το κουμάντο αφίεται μεμονωμένα στους αδαείς πρόεδρους των ομοσπονδιών, που ο καθένας έχει το δικό του στόχο. Πέραν τούτων, δεν έγινε καμία μνεία για το Μαζικό Αθλητισμό, που αφορά την υγεία όλου του ελληνικού Λαού.
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
