Πέρασαν χρόνοι και ήρθαν καιροί όπου ακόμη και στην πατρίδα της αρχαιότερης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στη Μεγάλη Βρετανία συγκεκριμένα, εκεί όπου το Σύνταγμα παραμένει εθιμικό, άγραφο και απαραβίαστο, ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, ο αποδιδόμενος ως διεθνής τσαρλατάνος, επέβαλε τη διακοπή λειτουργίας του Κοινοβουλίου επί πέντε ολόκληρες εβδομάδες για να αποτρέψει προφανώς τυχόν ανατροπή του και να διατηρήσει διαπραγματευτικά ενεργή την εκδοχή ενός άτακτου Βrexit, έχοντας πάντα την αυταπάτη, ότι η Ευρώπη θα λυγίσει μπροστά στον εκβιασμό του.
Στις πολλές δε επικρίσεις που δέχθηκε από δυνάμεις, εντός και εκτός της χώρας, ότι προβαίνει σε συνταγματικό πραξικόπημα και είναι έτοιμος να γράψει την πιο σκοτεινή σελίδα της αρχαιότερης Δημοκρατίας, απάντησε με τρόπο απόλυτα κυνικό ότι κινείται εντός του πλαισίου των καθηκόντων του , οι οποίες πηγάζουν από την άσκηση της διακυβέρνησης.
Είναι φανερό ότι ο υπερφίαλος Μπόρις Τζόνσον δεν ορρωδεί προ ουδενός, οριζόμενος από τις δικές του αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.
Πιστεύει τόσο βαθειά ότι η Μεγάλη Βρετανία εγκαταλείποντας την Ευρωπαϊκή Ενωση θα μεγαλουργήσει, θα ξαναγίνει δύναμη αυτοκρατορική, όπως στον καιρό μεγάλων αποικιακών κτήσεων, ώστε δεν αντιλαμβάνεται το προφανές: ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και ότι οι άλλοτε υποτελείς συγκροτούν ισχυρά έθνη που συμμετέχουν δυναμικά στο διεθνή καταμερισμό και γοητεύονται πλέον όχι από την Κοινοπολιτεία αλλά από σύγχρονες ενώσεις όπως αυτή της δημοκρατικής Ευρώπης..
Δεν είναι σπάνια αυτή η στάση και η πλάνη μαζί στις μέρες μας.
Και στην Ελλάδα πριν από τέσσερα χρόνια, ο προηγούμενος πολιτικός κύκλος του Αλέξη Τσίπρα, που ζούσε τις δικές του αυταπάτες και ψευδαισθήσεις και διάβαζε τον κόσμο με τα δικά του παραμορφωτικά γυαλιά, έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της καταστροφής. Χρειάστηκαν απροσμέτρητες θυσίες στη συνέχεια και πολυετείς προσπάθειες προκειμένου να ορθοποδήσει η χώρα και να κερδίσει μέρος της χαμένης αξιοπιστίας.
Τα παθήματα δυστυχώς δεν γίνονται μαθήματα σε τούτους τους τόσο εύθραυστους και επικίνδυνους καιρούς.
Ο τσαρλατάνικος λαϊκισμός , δεξιός και αριστερός, ενισχυμένος από ισχυρές δόσεις πατριδοκαπηλίας και εθνικισμού, συνιστά πια ευθεία απειλή για τη δημοκρατία και τη διεθνή σταθερότητα.
Ας το γνωρίζουν άπαντες, ιδιαιτέρως όσοι εκπέμπουν δημόσιο λόγο και με ευκολία είναι έτοιμοι να διεγείρουν χωρίς δεύτερες σκέψεις τα πάθη και να διαιρέσουν λαούς και χώρες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
