Στα τέλη κάθε Αυγούστου η ελληνική κοινωνία ζει και ξαναζεί το δράμα της δημοσιοποίησης των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Πανηγυρισμοί και απογοητεύσεις , χαρές και κλάματα μαζί.
Μοναδική σε ένταση η δοκιμασία των αποφοίτων της μέσης εκπαίδευσης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πουθενά αλλού η είσοδος στα πανεπιστήμια δεν λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις,, δεν αποτελεί μείζον θέμα.
Διευθετείται απλούστερα από τα ίδια τα πανεπιστήμια, δεν παίρνει χαρακτηριστικά δοκιμασίας εθνικών διαστάσεων για άγουρα και άψητα ακόμη αγόρια και κορίτσια.
Αποτέλεσμα παγιωμένων στρεβλώσεων προφανώς ,της διαρκούς υποχώρησης του εκπαιδευτικού έργου στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας και βεβαίως της υπερανάπτυξης σχημάτων παραπαιδείας που τείνουν να υποκαταστήσουν τα σχολεία.
Το δυστύχημα είναι ότι το παρόν στρεβλό και εν πολλοίς αντιπαραγωγικό εξεταστικό σύστημα επιλογής φοιτητών διατηρείται, με παραλλαγές, αναλλοίωτο στο χρόνο παρ’ ότι τα αποτελέσματα και οι επιδόσεις του δεν είναι οι καλύτερες.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα οι επιδόσεις των αποφοίτων χειροτερεύουν συνεχώς, επιτείνοντας τη στρέβλωση και γενικεύοντας την αμφισβήτηση και υποβιβάζοντας την ποιότητα των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Οι βάσεις σε ομοειδείς σχολές, του αυτού γνωστικού αντικειμένου, απέχουν χιλιάδες μόρια μεταξύ τους..
Στο ένα τέταρτο αυτών εισάγονται απόφοιτοι που έχουν γράψει κάτω από τη βάση και εκ των πραγμάτων συγκροτούνται τμήματα και σχολές με σπουδαστές χωρίς βάσεις ,χωρίς την απαιτούμενη προπαίδευση, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται εξ αρχής μια αλυσίδα καταστροφής που μόνο την αποφοίτηση δεν εγγυάται, παρά τη διαιώνιση των αιώνιων φοιητών εξασφαλίζει.
Χωρίς αμφιβολία το όλο σύστημα εκπαίδευσης πάσχει και το εξεταστικό επίσης.
Κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, σχεδιασμένο για άλλους καιρούς ,όχι μόνο δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα , παρά μόνο στρεβλώσεις και προβληματικότητα αναδεικνύει.
Κατά τα φαινόμενα έχει τελευτήσει το βίο του. Θέλει αλλαγή και ανασυγκρότηση.
Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρέπει να γίνει υπό το βάρος των αρνητικών επιδόσεων και των αποκαρδιωτικών εντυπώσεων.
Θα απαιτήσει βαθειές επεξεργασίες και αξιολογήσεις ώστε όντως να οδηγήσει σε πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, σαν εκείνες τις θεμελιακές του Βενιζέλου και του Παπανούτσου που άφησαν βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία.
ΤΟ ΒΗΜΑ
