Η Τουρκία, ο κακός δαίμονάς της Ελλάδας, ξημερώνει – βραδιάζει , δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξακοντίζει απειλές κατά της χώρας μας . Παράλληλα, έχει στόχους, που τους δουλεύει σταθερά και μακρόχρονα. Αυτοί είναι , η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η κατάληψη νησιών του Αιγαίου, η εκμετάλλευση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ταυτόχρονα και η γεώτρηση των κυπριακών ΑΟΖ, αφού η ελληνική κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει καμιά ισχύ. Οι συνεργασίες της κυπριακής κυβέρνησης με άλλες χώρες, ουδόλως φοβίζουν τους Τούρκους, οι οποίοι ακάθεκτοι προχωρούν στους στόχους τους.
Η ελληνική πλευρά παρατηρεί απλώς τα τεκταινόμενα της Τουρκίας , λέγοντας πως έχει τις «κόκκινες γραμμές», στις οποίες δεν θα ανεχθεί καμιά παράβαση. Επ’ αυτού πρ’ ολίγων ημερών ΤΑ ΝΕΑ ( Γ. Παπαχρήστος, 29/7/2019, σελ.5) έγραψαν ότι έτσι και ξεπεραστούν οι κόκκινες γραμμές μας τότε εμείς είμαστε αποφασισμένοι να τους «επακουμβήσουμε» , δηλαδή να πάει κάποιο δικό μας πλοίο και να εμβολίσει το τουρκικό γεωτρύπανο.
Πολύ σοβαρή δήλωση, ώστε οι Τούρκοι τρέμουν από τώρα μην τους στραπατσάρουμε το πλοίο τους. Είναι κανείς να γελά. Αλλά θέτουμε κι εμείς το ερώτημα, ποια είναι κατ’ εμάς η κόκκινη γραμμή ; Μήπως όταν έρθουν οι Τούρκοι και κάνουν γεωτρήσεις μέσα στο Σαρωνικό κόλπο ;
Αυτά τάλεγε η προηγούμενη κυβέρνηση. Τι λέει όμως η νέα κυβέρνηση επ’ αυτού ; Ο ελληνικό λαός απαιτεί να μάθει τις προθέσεις της ξεκάθαρα, για να είναι προετοιμασμένος για τα χειρότερα.
Τα δεδομένα
Ας δούμε όμως τα δεδομένα των δύο χωρών, για να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα :
· Η Ελλάδα είναι μια χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων, ενώ η Τουρκία 83.
· Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι 178 – 180 δις Ε. ενώ της γείτονος πλησιάζει τα 800 δις Ε.
· Η Ελλάδα μπορεί να κινητοποιήσει 300 χιλιάδες στρατό
· Η Τουρκία αντίθετα κοντά στο ένα εκατομμύριο
· Ο εξοπλισμός της Τουρκίας είναι υπέρτερος του ελληνικού. Έχουν περισσότερα πολεμικά αεροσκάφη. Και ενώ παλιά είχαμε υπεροπλία στη θάλασσα , τώρα οι Τούρκοι έχουν μεγαλύτερο στόλο και σε λίγο καιρό παραλαμβάνουν το υπό κατασκευή αεροπλανοφόρο τους.
· Η Τουρκία έχει σημαντική στρατιωτική βιομηχανία, ενώ εμείς ασήμαντη.
· Η Τουρκία δουλεύει μεθοδικά για να γίνει ατομική δύναμη. Εμείς ;
· Η στρατηγική θέση της Τουρκίας στην Εγγύς και Μέση Ανατολή εμφανίζεται εκ των πραγμάτων να είναι σημαντικότερη της Ελλάδας. Κι ενώ ουσιαστικά η Αμερική τα έχει σπάσει με τους Τούρκους, δεν τολμάει να κόψει οριστικά το σχοινί μαζί τους. Είναι όλο «Ναι μεν Αλλά»
· Ιστορικά η Ελλάδα μόνο μια φορά μπόρεσε να υπερνικήσει τους Τούρκους κι αυτό έγινε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων το 1912, γιατί ήμασταν μέσα στη συμμαχία των βαλκανικών χωρών. Αντίθετα, χάσαμε τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, επάθαμε τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης αποδεκατίστηκε το 1955 και το 1974 μας ρήμαξαν στην Κύπρο .
Αυτά όλα είναι ιστορικά στοιχεία και δεδομένα, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.
Βέβαια από την άλλη μεριά η ιστορία του ελληνικού έθνους εμπεριέχει αγώνες και νίκες με πολλή υπέρτερες δυνάμεις, που αποδεικνύουν πως ο ελληνικός λαό δεν κιότεψε ποτέ. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και πολέμησε με σθένος τους εχθρούς του.
Για τους λόγους αυτούς η Ελλάδα οφείλει να καταστήσει σαφές στην Τουρκία ότι από ένα δεδομένο σημείο και ύστερα, θα πάει σε πόλεμο. Μπορεί η Τούρκοι να θεωρούν πως είναι
ακαταμάχητοι, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με τα σημερινά, σύγχρονα όπλα, όποιο κι είναι το αποτέλεσμα της διένεξης, θα υποστούν μεγάλες καταστροφές. Το θέλουν, το επιδιώκουν ; Ιδού η ερώτηση ;
Άλλη λύση υπάρχει ;
Αρχικά διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα σ’ όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αφού το κυπριακό ζήτημα έμενε άλυτο, δεν φρόντισε να δημιουργήσει νέους και πρόσθετους συμμάχους, όταν είναι γνωστό πως η συνθήκη του ΝΑΤΟ δεν επιτρέπει σε διενέξεις συμμάχων να επέμβουν άλλα συμμαχικά κράτη. Η Τουρκία δόξα το θεό έχει πολλούς εχθρούς γύρω της. Τα περί συνεργασίας με Ισραήλ και Αίγυπτο δεν αποτελούν στρατιωτική συμμαχία. Απλώς είναι οικονομικά τερτίπια.
Υπό αυτά τα δεδομένα τον τελευταίο καιρό η Τουρκία έβγαλε στην επιφάνεια ένα νέο «φασούλι». Μίλησε και μιλάει για «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου».
Ίσως εδώ θα πρέπει να σταθεί η νέα κυβέρνηση, για να δει τα συν – πλην μιας τέτοιας λύσης, καθόσον ο συνεχής εξοπλιστικός ανταγωνισμός δεν είναι επ’ ωφελεία μας. Δεν υποστηρίζουμε αυτήν την εξέλιξη, αλλά η κυβέρνηση που επωμίζεται τις τύχες του ελληνικού λαού, οφείλει να εξετάσει κάθε δυνατή και θετική λύση για την πατρίδα μας.
