Την περασμένη Κυριακή, ένας 17χρονος άρπαξε ξαφνικά έναν 6χρονο και τον πέταξε από τον 10ο όροφο της γκαλερί Tate Modern στο Λονδίνο. Ο μικρός, που νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, είχε την «τύχη» να προσγειωθεί σε μια σκεπή πέντε ορόφους χαμηλότερα γι’ αυτό δεν σκοτώθηκε. Την ώρα που έπεφτε στο κενό, μια γυναίκα ακούστηκε να ουρλιάζει ότι ήταν ο γιος της. Ο δράστης, του οποίου τα στοιχεία δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα επειδή είναι ακόμη ανήλικος, στεκόταν ήρεμα και κοιτούσε. Το θύμα και ο δράστης ήταν εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Λίγες ημέρες νωρίτερα στον κεντρικό σταθμό της Φρανκφούρτης, στην πλατφόρμα 7, ένας άντρας που μέχρι τότε στεκόταν κρυμμένος πίσω από μια κολώνα έσπρωξε μια γυναίκα στις ράγες και μετά έκανε το ίδιο με τον 8χρονο γιο της. Εκείνη την ώρα πλησίαζε η ταχεία από το Ντύσελντορφ. Η γυναίκα κατάφερε να φύγει από την μέση εγκαίρως, όχι όμως και το 8χρονο αγόρι που σκοτώθηκε επί τόπου. Ο άντρας προσπάθησε να σπρώξει και μια 78χρονη γυναίκα αλλά αυτή αντιστάθηκε και την γλίτωσε με ένα τραύμα στον ώμο. Θύματα και δράστης ήταν εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Καμία εξήγηση
Το ότι ο δράστης, που κατονομάστηκε μόνο ως Χάμπτε Α., είναι ένας 40χρονος από την Ερυθραία έδωσε τροφή για ρατσιστικά σχόλια στους ακροδεξιούς. Όμως ο Χάμπτε δεν ζούσε καν στη Γερμανία. Είχε φθάσει το 2006 στην Ελβετία όπου είχε λάβει καθεστώς ασύλου και χάρη σε αυτό, μπορούσε να ταξιδέψει νόμιμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μετά το έγκλημα συνελήφθη και κατηγορείται για δολοφονία. Πατέρας τριών παιδιών, δεν έδωσε καμία εξήγηση γιατί έριξε τον 8χρονο στις ράγες του τρένου.
Τα δύο αυτά εγκλήματα, στο Λονδίνο και στη Φρανκφούρτη, σοκάρουν για την ωμότητά τους, για το ότι τα θύματα ήταν παιδιά και για το πόσο τυχαία ήταν η επιλογή των θυμάτων. «Τα εγκλήματα αυτά παραβιάζουν οτιδήποτε μας κάνει ανθρώπους. Για την σεξουαλική ή την ενδοοικογενειακή βία, διαθέτουμε επεξηγηματικά πλαίσια. Εκείνα είναι εγκλήματα που εντάσσονται στα καθιερωμένα παραδείγματα αλλά το έγκλημα στη Φρανκφούρτη όχι», είπε στο Spiegel ο Τόμας Φέλτες, εγκληματολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ.
Οι αρχές υπόσχονται ότι θα ενισχύσουν την ασφάλεια, αλλά πώς μπορεί κάποιος να προστατευτεί από έναν ψυχολογικά ασταθή δράστη που δεν χρειάζεται καν όπλο για να πραγματοποιήσει το έγκλημά του;
Δεν είναι μεμονωμένα
Το περιστατικό στη Φρανκφούρτη μοιάζει μεμονωμένο αλλά δεν είναι. Μόνο στη Γερμανία, δυο 16χρονοι έχασαν τη ζωή τους στη Νυρεμβέργη τον περασμένο Ιανουάριο όταν άγνωστοί τους 17χρονοι τους έσπρωξαν στις ράγες. Τον Ιανουάριο του 2016, ένας 28χρονος Ιρανός έσπρωξε μια 20χρονη σε σταθμό του μετρό του Βερολίνου η οποία σκοτώθηκε ακαριαία.
Δεν είναι όμως πάντα η πνευματική ασθένεια η αιτία. Στις 20 Ιουλίου, εννέα ημέρες πριν το έγκλημα στη Φρανκφούρτη, ένας 28χρονος στην περιοχή του Κάτω Ρήνου έσπρωξε μια 34χρονη στις ρόδες διερχόμενου τρένου, σκοτώνοντάς τη. Ο δράστης, Σέρβος γεννημένος στη Γερμανία, είχε κάνει χρήση κοκαΐνης. Δυο χρόνια νωρίτερα, μια μεθυσμένη 38χρονη ουγγρικής καταγωγής έσπρωξε έναν 59χρονο άντρα στις ράγες του μετρό στο Μόναχο. Το θύμα σώθηκε γιατί το τρένο κατάφερε να σταματήσει τρία μέτρα πριν τον πατήσει.
Μια λύση θα ήταν να εγκατασταθούν στις αποβάθρες διαφανή παραπετάσματα με πόρτες που ανοίγουν αυτόματα αφού σταματήσει το τρένο, όπως διαθέτουν διάφορες γραμμές του μετρό στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Όμως το μέτρο αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο στους σταθμούς του μετρό και όχι στους σιδηροδρομικούς σταθμούς όπου σταματούν διάφορα τρένα με τις πόρτες τους σε διαφορετικά σημεία και ύψη.
«Τα παραπετάσματα δεν θα σταματήσουν εγκληματίες ή ψυχολογικά διαταραγμένους. Αυτοί μπορούν να στραφούν στις στάσεις του λεωφορείου ή του τραμ και να αρχίζουν να σπρώχνουν κόσμο εκεί», είπε στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung ο Μάικλ Λέμαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης.
Ή στην πλατφόρμα του 10ου ορόφου της Τέιτ Μόντερν στο Λονδίνο.
