Βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, του δικαιϊκού συστήματος που εφαρμόζει και η χώρα μας είναι ότι κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Και στις περιπτώσεις των πολιτικών ισχύει το ίδιο. Συλλήβδην λαμόγια, παράνομοι, άθλιοι, συκοφάντες ή ό,τι άλλο, δεν μπορούν να στέκονται σε μια σύγχρονη χώρα.
Ο κατηγορούμενος, είτε στο δικαστήριο, είτε όταν ελέγχεται κοινοβουλευτικά, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να λέει αυτά που πιστεύει ότι θα τον αθωώσουν.
Όμως, αυτό το παραληρηματικό σόου του Παύλου Πολάκη από το βήμα της Βουλής, η επί μία σχεδόν ώρα ομιλία του, αποδεικνύει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την κυβέρνηση. Γιατί η Αριστερά, που κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία έπειτα από δεκαετίες, παρέδωσε την εξουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Απέδειξε γιατί είναι στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Όχι γιατί την «έφαγαν» τα μνημόνια ή γιατί πλήρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας καλλιέργησαν, ανέχθηκαν, ενίσχυσαν και τελικά έβαλαν στο DNA της Αριστεράς τον «πολακισμό».
Αυτό το μείγμα του ψευτοκουτσαβακισμού, της αήθειας και ταυτόχρονα της δήθεν λαϊκής καταγωγής που λέει ότι «εμείς είμαστε καθαροί, όλοι οι υπόλοιποι είστε βρόμικοι», είναι το μείγμα με το οποίο κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια.
Ναι, αυτή δεν είναι η Αριστερά που χιλιάδες Ελληνες υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν από το δικό τους μετερίζι.
Ναι, δεν είναι Αριστερά ο Πολάκης να λέει ότι τα δικά του παιδιά είναι περήφανα γι’ αυτόν, αλλά δεν ξέρει αν τα παιδιά των άλλων βουλευτών είναι περήφανα για τους πατέρες και τις μητέρες τους.
Όταν γίνεσαι κατήγορος των πάντων με ένα βουνό από ντοσιέ με χαρτιά, φακέλους… στοιχεία και άλλες ανοησίες, αυτό δεν είναι Αριστερά.
Κι όταν δικαιολογείς τα πάντα με τη λογική «είστε λαμόγια συλλήβδην κι εγώ ήρθα για να καθαρίσω την Ελλάδα αλλά θέλετε να με φιμώσετε», αυτό δεν είναι Αριστερά.
Και δεν είναι Αριστερά να κατηγορείς το νόμο περί ευθύνης υπουργών και τώρα να τον επικαλείσαι.
Αν υπάρχουν σκάνδαλα, αν υπάρχουν παράνομες χρηματοδοτήσεις, κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, ύποπτες συναλλαγές, να πάνε τα πάντα στη Δικαιοσύνη.
Αλλά να πάνε όλα, όχι μόνον αυτά που θέλει ο Πολάκης και η παρέα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όταν π.χ. καταγγέλλει ύποπτες διαφημιστικές δαπάνες σε εφημερίδες και sites, να το κάνει και για όλους. Τι έχει να πει ο κ. Πολάκης για τα 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ και για τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που δόθηκαν στο «σύστημα» που είχε στηθεί πέριξ του Μαξίμου;
Θέλει ονόματα; Θέλει διευθύνσεις; Μπορεί να τα βρει, ας ρωτήσει όλους όσοι ήταν στο Μέγαρο Μαξίμου αυτά τα χρόνια και μοίραζαν το δημόσιο χρήμα.
Αν είναι παράνομα όλα αυτά θα τα αναζητήσουν οι δικαστές, είναι η δουλειά τους. Δεν είναι η δουλειά του Πολάκη να εκτοξεύει λάσπη στον ανεμιστήρα, με αυτό το ύφος του πότε μάγκα, πότε Νίκου Ξανθόπουλου, που ως παιδί του λαού τον χτυπούν τα μεγάλα συμφέροντα.
Το αν είναι πολύ ψηλά ο Πολάκης και δεν τον βλέπουν οι άλλοι, μπράβο του. Η λάσπη που ρίχνει, όμως, επιστρέφει και σ’ αυτόν.
Φτάνει πια με αυτόν τον πολιτικό μεσαίωνα, μ’ αυτήν την αθλιότητα που χρωματίστηκε ο δημόσιος πολιτικός βίος τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν θα ξεχάσουμε τον Πολάκη που έλεγε ότι πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές. Ούτε όταν επιτέθηκε στον Κυμπουρόπουλο, όταν ειρωνεύτηκε τους νεκρούς στο Μάτι ή όταν έβγαλε στα μανταλάκια τους δικαστές γιατί δεν του έκαναν τη δουλειά που ήθελε.
Ας γυρίσουμε σελίδα, ας τσακίσουμε τους κάθε είδους «-ισμούς». Και τον «Πολακισμό», και τον «ψευτοκουτσαβακισμό» και τον «κανιβαλισμό».
Ελπίζαμε ότι θα έκανε η Αριστερά την αρχή από το 2015.
Δυστυχώς, αυτό που έκανε ήταν να διχάσει τον κόσμο. Με τον Πολάκη μπροστάρη σ’ αυτήν την οπισθοχώρηση.
Η παρουσία και τα χειροκροτήματα του Αλέξη Τσίπρα και η απόφαση για άτακτη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη Βουλή είναι η καλύτερη απάντηση γιατί ηττήθηκαν στις κάλπες.
Το ερώτημα είναι αν αυτές οι συμπεριφορές, από όλα τα κόμματα, έχουν ηττηθεί και μέσα στην κοινωνία.
Μάλλον δύσκολο… Η Ελλάδα έτσι πορεύεται, έτσι καταστρέφεται.
