Οι εκλογές έφεραν στην εξουσία την κυβέρνηση της Ν.Δ. την οποία παρουσίασε ο Κ. Μητσοτάκης. Όμως αυτή η κυβέρνηση μάλλον δεν μοιάζει με καμιά προηγούμενη, γιατί όπως φάνηκε τα μέλη της είχαν δραστηριοποιηθεί ήδη νωρίτερα , ώστε ήταν κατάλληλα προετοιμασμένα. Έτσι, ξεκίνησαν με δυναμισμό και γνώση, γεγονός που σημαίνει ότι ευελπιστούν να αλλάξουν τα πολλά κακώς κείμενα της Ελλάδας. Εφόσον δε πρόκειται για το γενικό καλό του ελληνικού λαού, ευχόμαστε να επιτύχουν το στόχο τους.
Όμως τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι πάρα πολλά και δισεπίλυτα. Το πρώτο και σπουδαιότερο είναι η οικονομία, καθόσον η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να εμφανίζει ετησίως πρωτογενές πλεόνασμα 3,5 % του ΑΕΠ.
Παρ’ όλο που ο κ. πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις στη βουλή εξήγησε τα χίλια όσα για την Ελλάδα , δεν μας είπε πόσο είναι το εξωτερικό χρέος και τι σημαίνει το σχετικό πλεόνασμα. Η εξήγηση αυτών των δύο όρων έχει για τους Έλληνες μεγάλη σημασία. Τα μεν χρωστούμενα είναι κατά τα τελευταία στοιχεία 334,5 δις Ευρώ, το δε πλεόνασμα σημαίνει τα τοκοχρεολύσια, που πρέπει να πληρώνουμε κάθε χρόνο. Χονδρικά, αν υποθέσουμε το ΑΕΠ γύρω στα 180 δις, το πλεόνασμα αναλογεί στα 6 έως 6,3 δις εκ των οποίων τα 5,1 αποτελούν τους τόκους και τα υπόλοιπα πάνε για τα χρεολύσια. Αυτή η διευκρίνιση δηλώνει ξεκάθαρα ότι η νέα κυβέρνηση έχει να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες κι οι Έλληνες δύσκολες μέρες. Μέχρι τώρα τα πράγματα ήταν απλά , γιατί τα τοκοχρεολύσια τα πλήρωναν οι εταίροι. Εν πάση περιπτώσει εμείς ευχόμαστε στην κυβέρνηση να σημειώσει ανάπτυξη γύρω στο 4%, ώστε να μπορεί να ρυθμίσει τα πράγματα όπως επιθυμεί/
Από την πείρα του παρελθόντος γνωρίζουμε ότι κάθε νέα κυβέρνηση ξεκινάει με ενθουσιασμό, πιστεύοντας ότι θα τα φέρει βόλτα με ευκολία. Ακόμη κάποιες κυβερνήσεις νόμισαν πως αναλαμβάνοντας την εξουσία, αγόραζαν την Ελλάδα και θεωρώντας ότι είναι βιος τους , μπορούσαν να την διαχειρίζονται όπως θέλουν, ώστε δεν άκουγαν κανέναν, κάνοντας τη μια γκάφα μετά την άλλη ή στην καλύτερη περίπτωση δεν κατάφερναν να αλλάξουν τίποτε.
Το Υπουργείο Παιδείας
Οι παρατηρήσεις μας στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούν στο Υπουργείο Παιδείας, από το οποίο ξεκινάει το πρώτο νομοσχέδιο και αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο.
Προτού δε αλέκτωρ φωνήσαι τρις καταγράφηκαν όχι μόνο αντιδράσεις, αλλά είχαμε και μια εντυπωσιακή διαδήλωση, εναντίον αυτής της απόφασης. Η διαμαρτυρία και η διαφορετική γνώμη είναι καθ’ όλα νόμιμη πράξη στη δημοκρατία. Αλλά επειδή το θέμα του ασύλου έχει ιστορία δυο αιώνων, καλό είναι να πούμε λίγα λόγια επ’ αυτού :
Το άσυλο εγκαινιάσθηκε στα ΑΕΙ της Ευρώπης κατά την περίοδο της απόλυτης μοναρχίας, επειδή εκείνη την εποχή κάθε αντίθετη γνώμη προς την άσκηση της εξουσίας του άνακτος οδηγούσε στη φυλακή, ώστε τα πάντα «τάσκιαζε η φοβέρα». Έτσι καθιερώθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο, μέσα στο οποίο καθηγητές και φοιτητές μπορούσαν να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς το φόβο συνεπειών. Ο Καρλ Μαρξ μάλιστα αναγκάστηκε να αυτοεξορισθεί, γιατί κινδύνευε να φυλακιστεί, λόγω των αντιπολιτευτικών άρθρων , που δημοσίευε.
Όμως όλ’ αυτά ξεπεράστηκαν με το χρόνο και σήμερα η ελευθερία έκφρασης είναι καθιερωμένη και γενική σ’ όλα τα δημοκρατικά κράτη, ώστε δε χρειάζεται ειδικό χώρο για να εκφρασθεί. Κατά συνέπεια λοιπόν προς τι η ύπαρξη κι η υπεράσπιση του ασύλου ; Ας μας πει λοιπόν όποιος θέλει, σε ποιο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο υπάρχει σήμερα άσυλο; Ο πανεπιστημιακός χώρος είναι ένας δημόσιος χώρος, στον οποίο πρέπει να ισχύει ο νόμος, προς αποφυγή της κάθε παρανομίας.
Η ιδιωτική εκπαίδευση
Ένα άλλο σημείο που έθιξε πλάγια η νεαρή υπουργός του εν λόγω υπουργείου είναι το θέμα των εισαγωγικών εξετάσεων. Η ανακοίνωση είναι ότι θα γίνει προσπάθεια να βελτιωθούν κάποια πράγματα. Όμως το θέμα αυτό είναι παλαιότατο κι αποτελεί καρκίνο για τον ελληνικό λαό, επειδή συνδέεται με το θέμα των φροντιστηρίων , για τα οποία οι γονείς πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους, στην κατά τα άλλα δωρεάν παιδεία, που καθορίζει το σύνταγμα.
Το ερώτημα είναι, αν οι εισαγωγικές μπορούν να καταργηθούν ή όχι ; Εμείς λέμε ένα μεγάλο ΝΑΙ, αν οι υπεύθυνοι του Υπουργείου έχουν γνώμη. Εφόσον δεν υπάρχει εκεί τέτοια εισήγηση, ας κοιτάξει η υπουργός εκτός του κτιρίου.
Ένα χρόνο πίσω η κ. Υπουργός είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο για την πρόθεσή της να εισάγει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σ’ αυτή τη θέση ενημερώσαμε την κ. υποψήφια τότε υπουργό ότι το θέμα ήταν παλιό και το προσπάθησε ανεπιτυχώς η κυβέρνηση του κ. Κωνστ. Μητσοτάκης από το 1990 μέχρι το 93. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός ψήφων για την αναθεώρηση του συντάγματος για να αλλάξει το άρθρο 16, που καθορίζει ότι τα Ανώτατα Ιδρύματα πρέπει να είναι δημόσια. Ταυτόχρονα, της έγραψα ότι υπάρχει λύση του προβλήματος, αλλά φωνή «βοώντος εν τη ερήμω». Εδώ επαναλαμβάνω ότι το ελληνικό κράτος δεν γίνεται ιδιοκτησία καμιάς κυβέρνησης και κανενός υπουργού.
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
