Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι, όπως όλοι λένε, ένα πολύ σεβάσμιος κληρικός. Χαμηλών τόνων, προσηνής, δημοκρατικός, κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να ηρεμήσει τα πνεύματα στην Εκκλησία. Ειδικά μετά την εποχή του μακαριστού Χριστόδουλου ο οποίος διεκδικούσε ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Εντιμος κι αυτός κανείς δε λέει το αντίθετο. Κι αγαπητός σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Όμως, οπισθοδρομικός, παρεμβατικός εκεί που δεν έπρεπε, δέσμιος της εικόνας του.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προσπάθησε σε ήρεμους τόνους να φέρει νηνεμία στην Εκκλησία, διεκδικώντας πάντα και αυτά που πίστευε ότι πρέπει να πάρει από την Πολιτεία. Αλλωστε, κανείς δεν περιμένει από τον προκαθήμενο της ελληνικής Εκκλησίας να αποδεχθεί το χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους ή να κάνει τα στραβά μάτια σε αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας που πίστευε ότι έθιγαν το δικό του «μαγαζί». Αν και δεν του έπεφτε λόγος καθώς όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να ισχύει το: «τα του Καίσαρος το Καίσαρι, τα του Θεού το Θεώ».
Επομένως, τι ήταν αυτό που έκανε τον ίδιο και την Ιερά Σύνοδο να εκδώσουν εγκύκλιο με την οποία κάνουν δεκτό ένα κάποιο κίνημα κατά των αμβλώσεων με το όνομα «Αφήστε με να ζήσω;
Τι ήταν αυτό που έκανε τους ιεράρχες να φέρουν τον Μεσαίωνα στην Ελλάδα και τον σκοταδισμό στην ελληνική κοινωνία;
Η Εκκλησία μάλιστα καθιερώνει ημέρα για την «προστασία της ζωής του Αγέννητου Παιδιού».
Η ημέρα αυτή ορίστηκε για την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα, με το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω» να εκφράζει τη χαρά του και την ευγνωμοσύνη του για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου.
Εύγε, λοιπόν. Θα έχουμε μια Κυριακή για να γιορτάζουμε τον σκοταδισμό και στην Ελλάδα, όπως και στην Αμερική του Τραμπ. Όπως π.χ. στην Αλαμπάμα που πρόσφατα απαγορεύτηκε δια νόμου η άμβλωση.
Και το δικαίωμα των ανθρώπων να αποφασίζουν για το τι θέλουν; Το δικαίωμα να μην ποινικοποιείται η σεξουαλικότητα και η αναπαραγωγή; Το δικαίωμα στις γυναίκες να αποφασίζουν πότε και πόσα παιδιά θα κάνουν;
Η δυνατότητα της έκτρωσης ήταν ίσως η σπουδαιότερη κατάκτηση των τελευταίων δεκαετιών στο φεμινιστικό κίνημα, παρά τις σκοταδιστικές αντιδράσεις, κυρίως από εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις.
Ακόμη και τα παιδιά του βιασμού, ακόμη και τις ανεπιθύμητες κυήσεις εφήβων κυνήγησαν. Και τώρα έρχεται η Ελλάδα… πρωτοπόρα να καθιερώσει μέρα, δήθεν υπέρ της ζωής.
Και το κίνημα κατά των εκτρώσεων να εκφράσει την ευγνωμοσύνη τους στους παπάδες.
Μπράβο, λοιπόν, στην Εκκλησία που εν έτει 2019 γυρίζει δεκαετίες πίσω την Ελλάδα. Αντί να συμβάλει στη δημιουργία και υλοποίηση ενός πανελλήνιου προγράμματος, υποχρεωτικό στα σχολεία, σεξουαλικής αγωγής τι κάνει; Αφορίζει τις εκτρώσεις.
Κάθε φορά που η Πολιτεία προσπαθούσε να προχωρήσει σε τέτοια προγράμματα έβρισε απέναντί της την Εκκλησία και μερίδα των γονέων. Και το αποτέλεσμα; Τα παιδιά μας στα σχολεία μαθαίνουν για τα γεννητικά όργανα ανδρών και γυναικών, αλλά «προστατεύεται» η… αγνότητά τους για θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα, την αναπαραγωγή, την προφύλαξη στο σεξ και άλλα πολλά.
Ποιος τολμά να μοιράσει προφυλακτικά στα ελληνικά σχολεία χωρίς να έρθουν οι παπάδες ή σύλλογοι γονέων για να διαμαρτυρηθούν. Θυμόμαστε ότι το 2009 υπήρξε μάθημα σχετικό με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η Εκκλησία το «αφόρισε»;
Ετσι, λοιπόν, η Ιερά Σύνοδος αποφασίζει να παρέμβει για ακόμη μια φορά και να μας δείξει πόσο κατά των εκτρώσεων είναι. Αντί να είναι μπροστάρης σε ένα πανελλήνιο κίνημα για να μάθουν τα παιδιά μας τα πάντα γύρω από το σεξ, γίνεται ο αγωγός σκοταδιστικών, αναχρονιστικών νοοτροπιών.
Αραγε η κυβέρνηση τι γνώμη έχει για τις απόψεις της «δεξιάς του Κυρίου;»
