Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ίσως είναι ο μόνος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης του 74’, που μίλησε ανοιχτά στις προγραμματικές του δηλώσεις για την αντιμετώπιση της αθεράπευτης πολιτικής κακοδαιμονίας του ρουσφετιού.

Αλλά πώς, κατά ποιο τρόπο και με ποιες κυρώσεις; Εδώ, ούτε ο Κυριάκος, ούτε και κανείς προκάτοχός του τόλμησαν να το αντιμετωπίσουν και να το εφαρμόσουν. Για τον απλούστατο λόγο ότι, εθιμικά, το ρουσφέτι είναι δεμένο με το πετσί διοικούντων και διοικουμένων. Διότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το ρουσφέτι.

Κατά συνέπειαν, πρώτα το πολιτικό μας σύστημα εξαγγέλλει την αξιοκρατία και μετά την καταρρακώνει και την ποδοπατεί.

Με την ίδια διαδικασία ένα μεγάλο κομμάτι των δημοσίων εσόδων από τη φορολογία (έμμεση και άμεση), κατασπαταλείται αντιπαραγωγικά στη μισθοδοσία ρουσφετοδίαιτων που προσλαμβάνονται, σε μεγάλην αναλογία, χωρίς τίτλους σπουδών και ελεγμένη πρότερη επαγγελματική και επιστημονική διαδρομή.

Για να μην καταλήξουμε, βεβαίως, στο πρόσφατο υπόδειγμα ενός Καρανίκα, ή κάποιων ρουσφετοδίαιτων Συριζοτρόλ, που συγκροτούσαν το παρακράτος της διάλυσης του κοινωνικού μας ιστού.

Το γράφω για πολλοστή φορά, ότι ο μόνος πολιτικός της Μεταπολίτευσης, που θεσμικά άνοιξε τον δρόμο για την de jure ανατροπή αυτής της βαθύτατα κουτοπόνηρης και ανατολίτικης παράδοσης του ρουσφετιού ήταν. Αναστάσης Πεπονής. Όλοι τον γνωρίσαμε, με σεβασμό για την ευθύτητά του. Αλλά ελάχιστοι τον μνημονεύουν. Γιατί; Μήπως διότι με τον νόμο του περί του ΑΣΕΠ, «χαλάει την πιάτσα» του ψηφοθηρικού ρουσφετιού;

Μνήμη Ανδρέα

Κλείνοντας αυτό το σημείωμά μου, για τις επιμελώς κουκουλωμένες πικρές και καυτές αλήθειες της ακριβοπληρωμένης κακοδαιμονίας του ρουσφετιού και από σεβασμό προς τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου θα σας διηγηθώ κάτι από την προσωπική μου δημοσιογραφική πορεία:

Οκτώβριος 1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφει από την βαρύτατη εγχείρισή του από το Χέρφιλντ της Βρετανίας στην Αθήνα. Ελαφρύτερος κατά τουλάχιστον 20 κιλά, από τη δοκιμασία αυτή, κυριολεκτικά το σκελετωμένο του κορμί πλέει στα παλιά φαρδειά του κοστούμια.

Με αυτή την ωχρή εμφάνισή του δίνει, λίγα 24ωρα αργότερα, την πρώτη μετεγχειρητική του συνέντευξη στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ. Η αίθουσα συνεντεύξεων του Ζαππείου ασφυκτικά γεμάτη όχι μόνον από δημοσιογράφους αλλά και αμέτρητους απλούς πολίτες.

Ο συντονιστής της εκδήλωσης, ο φίλος Τηλέμαχος Χυτήρης ανεχόμενος τα αθεράπευτα πολιτικά ειωθότα του καπνίσματος, ή… ξέχασε ή θεώρησε περιττό να συστήσει στους… θεριακλήδες αμφοτέρων των φύλων, να σβήσουν τις γόπες τους, μόνον και μόνον από σεβασμό προς έναν κορυφαίο πολιτικό συνάνθρωπό τους, που έδινε μια τραγική μάχη για την επιβίωσή του.

Ζήτησα από τον αγαπητό Τηλέμαχο ν’ απευθύνω, προς τον Ανδρέα, την τελευταία ερώτηση. Και ιδού ο διάλογος με τον πρωθυπουργό:

Π.Μ: Κύριε πρωθυπουργέ, το ΠΑΣΟΚ έχει μέχρι σήμερα διανύσει μια κυβερνητική και αντιπολιτευτική διαδρομή ακριβώς 15 ετών. Γιατί στα χρόνια αυτά το κόμμα, που εσείς ιδρύσατε, δεν μετεξελίχθηκε από Κίνημα σε κόμμα αρχών;

ΑΓΠ: Όσο σ’ αυτό τον τόπο κυριαρχεί το ρουσφέτι, μην ευελπιστείτε για μια τέτοια αλλαγή.

Η τελευταία αυτή ερωταπόκριση ενώ πέρασε από την έντυπη ενημέρωση… κόπηκε τελικά από το τότε τηλεοπτικό μονοπώλιο της ΕΡΤ. Απόφαση του Ανδρέα ή κάποιων ανόητων Ηρακλέων του Πασοκικού θυρεού;

Η προσωπική μου γνώμη κλείνει προς τη δεύτερη εκδοχή.