Ίσως η πιο σοκαριστική στιγμή της τραγωδίας στο Μάτι ήταν η στιγμή που 26 άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί, πολλοί εκ των οποίων αγκαλιασμένοι, σε οικόπεδο στο Μάτι.
Το απόγευμα της 23 Ιουλίου της μεγάλης τραγωδίας με την φωτιά στο Μάτι όπου συνολικά 102 άνθρωποι πέθαναν, μια ομάδα ανθρώπων αποφάσισε να μπει στο οικόπεδο.
Αναζητούσαν μία πρόσβαση προς τη θάλασσα μία πόρτα, ωστόσο μέσα στον πανικό και τους καπνούς αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο.
Τα στενά περάσματα, οι καπνοί, δέντρα στη μέση των περασμάτων και η πίεση εκείνης της στιγμής είναι κάποιοι από τους λόγους που συνετέλεσαν στην εξέλιξη αυτού του δράματος.
Ο τελευταίος άνθρωπος που κατάφερε να γλιτώσει από αυτή την κόλαση περιέγραψε τις στιγμές που έζησε, όταν βρέθηκε μια ανάσα από τον θάνατο.
Οι εικόνες που περιέγραψε στον ΑΝΤ1 προκαλούν ανατριχίλα. Οι στιγμές της απόγνωσης, του τρόμου και της απελπισίας αποκαλύπτονται μέσα από τα λόγια του.
«Οι φλόγες μας είχαν κυκλώσει. Ο κόσμος δεν ήξερε τι να κάνει. Είπαν να μείνουν εκεί, ανήμποροι μέσα στις φλόγες. Εγώ αποφάσισα ότι δεν μπορώ να μείνω και να καώ ζωντανός. Έτρεξα προς το σπίτι που βρισκόταν μέσα στο οικόπεδο για να σωθώ. Ο καπνός ήταν αποπνικτικός. Με ακολούθησαν κάτι παιδάκια. Έσπασα ένα παράθυρο και μπήκα μέσα. Άκουγα τον κόσμο να ουρλιάζει την ώρα που καιγόταν. Πίστεψα ότι είχε έρθει και η δική μου ώρα», είπε.
Μέσα στο φλεγόμενο σπίτι προσπάθησε να βρει τρόπο να κρατηθεί στη ζωή. Οι φλόγες το είχαν τυλίξει. Οι κουρτίνες, τα στρώματα πήραν φωτιά κι εκείνος προσπαθούσε να σκεφτεί πώς θα ξεφύγει από τον πύρινο αυτό κλοιό.
Βγήκε και πάλι έξω. Οι εικόνες που αντίκρισε είναι χαραγμένες στο μυαλό του.
«Κάθισα δίπλα σε ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να τρέξουν. Δίπλα μου άλλοι άνθρωποι καίγονταν ζωντανοί, άλλοι ήταν ήδη καμένοι. Σηκώθηκα ξανά, έτρεξα ανάμεσα στους καπνούς και τελικά κατάφερα να φτάσω στη θάλασσα. Έμεινα στο νερό για τέσσερις ώρες μέχρι που ήρθαν και μας έσωσαν βάρκες», είπε.
Στο μυαλό του ακόμα ακούει τις κραυγές των νεκρών. Μιλά για την πύρινη κόλαση και ζει ξανά από την αρχή τον εφιάλτη. Πέρασε ένας χρόνος κι όμως όσα έζησε πέρσι τέτοια μέρα, δεν πρόκειται να τα ξεχάσει ποτέ.
