Από δύο μεγάλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σημαδεύτηκε το πρώτο δεκαήμερο της νέας κυβέρνησης.
Η πρώτη ήταν η κακοκαιρία που χτύπησε τη Χαλκιδική, με πρωτοφανή ένταση και δυστυχώς θύματα, όπου η παρέμβαση ήταν άμεση και η προσπάθεια αποκατάστασης των ζημιών, ξεκινώντας από την αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης που ήταν η πιο επιτακτική ανάγκη, έγινε γρήγορα, αποφεύγοντας και την αρνητική επίπτωση στον τουρισμό.
Τώρα έχουμε το σεισμό της Αθήνας. Όλα δείχνουν ότι η ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού ήταν άμεση, η πληροφόρηση έγκαιρα, ο έλεγχος για τυχόν ζημιές γρήγορος. Επίσης μπόρεσε να δοθεί ο τόνος μιας ψύχραιμης αντιμετώπισης, κάτι που είναι και το πιο σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις.
Και τα δύο στοιχεία είναι θετικά. Ας μην ξεχνάμε ότι πολύ πέρα από τα όποια κυβερνητικά προγράμματα, το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο νιώθουν ότι το κράτος μπορεί να σταθεί το ύψος του «πυρήνα» του ρόλου του που είναι ακριβώς η ασφάλεια των πολιτών έναντι κινδύνων.
Βέβαια, ο σεισμός αυτός, που δείχνει να μην άφησε πίσω του μεγάλες ζημιές, υπενθυμίζει τη σημασία της πολιτικής προστασίας και της συντήρησης των υποδομών. Οι διαρκείς βελτιώσεις του αντισεισμικού κανονισμού έχουν βελτιώσει τον τρόπο που συμπεριφέρονται κτίσματα, όπως και η τάση των ίδιων των πολιτών να επενδύουν στην αντισεισμική προστασία των σπιτιών ή των καταστημάτων τους.
Όμως, η προετοιμασία για τυχόν επόμενο μεγάλο σεισμό στον ελλαδικό χώρο, η διασφάλιση των υποδομών, η ενίσχυση των δημόσιων κτιρίων και των χώρων μαζικής συνάθροισης, οφείλουν να αποτελέσουν κρίσιμες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης.
