«Να φύγετε τώρα, όσοι ψάχνετε καρέκλες εξουσίας…».Εμείς κρατήσαμε Θερμοπύλες. Διατηρήσαμε το 8,10% που διαμορφώνει μία νέα δυναμική. Παρά τους Δούρειους Ίππους στην παράταξη. Αντέξαμε στον πόλεμο των μονομάχων να εξοντώσουν το ΚΙΝΑΛ. Δεν χαθήκαμε όπως τα άλλα μικρά κόμματα (ΠΟΤΑΜΙ – ΑΝΕΛ – ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ – ΔΗΜΑΡ κ.α.)
Αυτά και άλλα πολλά ανέφερε ή υπαινίχθηκε η κα. Γεννηματά, αξιολογώντας τα εκλογικά αποτελέσματα στην Κ.Ε. Αξίζει να σχολιάσουμε αυτές τις σκέψεις της ηγεσίας διότι αφενός εσωτερικά επηρεάζουν το πολιτικό κλίμα μιας ιστορικής παράταξης και αφετέρου οι εκτιμήσεις αυτές εκπέμπουν και στοιχεία αναξιοπιστίας της παράταξης προς το εκλογικό σώμα, όταν δεν θέλει να δει και να κατανοήσει την πραγματικότητα, την αλήθεια των αποτελεσμάτων.
Είναι μέγιστο λάθος να συγκρίνετε το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ του 44% του 2009, 8,10% το 2019) και η αντοχή του με τη συγκυριακή εμφάνιση των μικρών κομμάτων που δεν άντεξαν στην πίεση του δικομματισμού και εξαϋλώθηκαν. Αυτά τα πολιτικά μορφώματα, που ανέδειξε η κρίση, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν επιτρέπεται να συγκρίνονται με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και τον κόσμο του.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΙΝΑΛ πρέπει να συγκριθεί κύρια με τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, που υπηρέτησε μνημόνια για 4,5 χρόνια και κατάφερε να φθάσει σε ποσοστά 32%. Κέρδισε 8 μονάδες στο β’ γύρο και ήρθε κοντά στα ποσοστά που ανέλαβε το 2015 την εξουσία. Να χάσει δηλαδή ελάχιστα ποσοστά από τότε που ανέλαβε την εξουσία. Ένας φορέας όπου κατά κοινή ομολογία το εκλογικό του σώμα, στη μεγάλη του πλειοψηφία, αποτελείται από παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, επώνυμα
στελέχη και δύο πρώην Γενικούς Γραμματείς (Ξενογιαννακοπούλου – Ραγκούσης), οι οποίοι αποδοκιμάστηκαν από την παράταξη, αλλά επιδοκιμάστηκαν από το εκλογικό σώμα και εκλέχτηκαν βουλευτές. Ο άλλος Γενικός Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Χρυσοχοΐδης επέλεξε κυβερνητικό θώκο με τη Ν.Δ.
Ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφελεί κανέναν. Αντίθετα βλάπτει επικίνδυνα την παρουσία μιας ιστορικής παράταξης στο πολιτικό σκηνικό, αν δεν κατανοήσει γιατί συνεχίζονται οι διαρροές ψηφοφόρων και στελεχών. Όταν παραιτείται ο υπεύθυνος τύπου μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης πρέπει να προβληματίζει την ηγεσία: Για τα λάθη, τις παραλείψεις, τι δεν πήγε καλά.
Με το ποσοστό του 8,10% πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μία κρίσιμη μάχη χάθηκε. Η αναμέτρηση αυτή είχε να κάνει με την αμφισβήτηση της ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ στον δημοκρατικό, προοδευτικό χώρο. Είναι ένας διαρκής αγώνας αναμέτρησης ενός κεντρικού πόλου (ΣΥΡΙΖΑ) και ενός περιφερειακού πόλου (ΚΙΝΑΛ). Οι πολιτικές συνθήκες είναι άνισες. Για τη Δημοκρατική Παράταξη μπορεί να χαθούν και άλλες μάχες αν τα μηνύματα της ηγεσίας είναι διπλής ανάγνωσης:
Από τη μία να μην συζητηθούν οι λαθεμένες πολίτικές επιλογές στον εκλογικό αγώνα και από την άλλη να ψάχνουμε σε άλλους υπεύθυνους για το αποτέλεσμα. Δεν αρκούν απλά ορισμένες λέξεις της κα. Γεννηματά ότι έκανα και εγώ λάθη και αναλαμβάνω τις ευθύνες. Ούτε αρκεί η αναγγελία μιας Επιτροπής για να αξιολογήσει τα εκλογικά αποτελέσματα από το 2015. Να δικαιολογήσουμε την κατάσταση ότι υπό την ηγεσία της κα. Γεννηματά από το 5,5% φθάσαμε στο 8,10%, όταν στο δημοκρατικό κεντροαριστερό χώρο γίνονταν αυτά τα χρόνια κοσμογονικές αλλαγές και εξελίξεις.
Μία σοβαρή αποτίμηση του αποτελέσματος πέραν από τα πρόσωπα είναι να βγουν συμπεράσματα χρήσιμα για τη δημοκρατική παράταξη. Να διερευνήσει τις αιτίες της πτώσης από το 2009 (44%) μέχρι το 2019. Να μιλήσει για τη διάσπαση και την αποχώρηση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος διατηρεί ακόμη και σήμερα την κομματική αυτονομία με το ΚΙΔΗΣΟ. Να εξετάσει αν τα διάφορα νέα μορφώματα του ΠΑΣΟΚ ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, (ΚΙΝΑΛ κ.α.), λειτούργησαν θετικά ή καθήλωσαν σε μικρά ποσοστά την παράταξη. Βέβαια και για τις επιλογές των προσώπων που διορίσθηκαν σε θέσεις εξουσίας σε αυτά τα σχήματα υπάρχουν ευθύνες. Όταν η παράταξη έδινε την κρίσιμη εκλογική μάχη αυτοί και άλλοι ταξίδευσαν σαν τα αποδημητικά πουλιά σε άλλους τόπους και άλλα μέρη. Και μπορεί να μην εκλέχτηκαν, αλλά βρήκαν ένα στασίδι να ακουμπήσουν. Συνεπώς, υπάρχουν πολιτικά ζητήματα που με καθαρές κουβέντες πρέπει να τεθούν στο τραπέζι. Μπορεί ο ηγετικός πυρήνας σήμερα του ΚΙΝΑΛ να κάνει μία νέα αρχή;
Αντικειμενικά τίθεται ένα σοβαρό οργανωτικό και πολιτικό ζήτημα αν το τρισυπόστατο ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ και τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ άλλων μικρών προσωπικών κινήσεων) μπορεί να διαμορφώσει κοινωνική και πολιτική δυναμική.
Οι εκλογικές μάχες υπήρξαν χαμένες για την ανασυγκρότηση και την κεντρική παρουσία της Δημοκρατικής Παράταξης. Χρειάζεται να λογαριασθεί κανείς με την αλήθεια, να λέει τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη, αν δεν θέλει να χάσει οριστικά τον πόλεμο για την ηγεμονία στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλαλεί ότι δεν θέλει να μεταμορφωθεί σε ΠΑΣΟΚ, αλλά ψαρεύει «ψηφοφόρους» και στελέχη στον παραδοσιακό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Είναι πιστεύω το σύνθημα αυτό απαξιωτικό για την ιστορική προσφορά του ΠΑΣΟΚ στα πολιτικά πράγματα. Αλλά πώς να μην γίνεται
πιστευτό το σύνθημα αυτό στον κόσμο , όταν το ίδιο το ΚΙΝΑΛ ντρέπεται να πει ότι είναι ΠΑΣΟΚ και πασχίζει κάθε φορά να αλλάζει ταμπέλες και χρώματα.
Ένα άλλο ζήτημα που εγείρεται με μισόλογα, πλην όμως φωναχτά, να φύγουν τώρα όσοι διαφωνούν να βρουν αλλού καρέκλες εξουσίας εκφράζει μία φοβική στάση για τις εξελίξεις.
Με τη λογική αυτή, όσοι ασπάζονται τις απόψεις και τις επιλογές της ηγεσίας μπορούν να πλησιάζουν το κομματικό «τζάκι» και να ζεσταίνονται. Ενώ οι διαφωνούντες μπορούν να φύγουν τώρα και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το ότι ισχυρίζεται ότι δεν θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ, μετασχηματίζεται ως ένα χωνευτήρι στελεχών αριστερών, σοσιαλδημοκρατών και στοχεύει να γίνει «μαζικό» – «ανοιχτό» κόμμα. Τα χαρακτηριστικά αυτά του μαζικού και πολυσυλλεκτικού κόμματος σημάδεψαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη Δυτική Ευρώπη τη «χρυσή» τριακονταετία, μετά τον πόλεμο, όπου θεσμοθετήθηκε το κοινωνικό κράτος δικαίου στην Ευρώπη.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό χαρακτηριστικό του υπό διαμόρφωση προοδευτικού φορέα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ελευθερία δικαιώματος αμφισβήτησης που διατηρούν όσοι προσχωρούν στο νέο μετασχηματιζόμενο φορέα.
Οι πρώτες εκτιμήσεις στην Κ.Ε. του ΚΙΝΑΛ, όπως ορισμένες επισημάναμε, οδηγούν σε στασιμότητα και αδράνεια τόσο στον «τρισυπόστατο» κομματικό ιστό του, όσο και το εκλογικό του σώμα που ψήφισε. Η συγκρότηση οργανωτικών επιτροπών δεν μπορεί να πείσει, να ενεργοποιήσει τα μέλη και τους ψηφοφόρους, αν δεν γίνουν δομικές αλλαγές στη συγκρότηση μιας και ενιαίας Δημοκρατικής Παράταξης που
θα στεγάζεται κάτω από ένα συνεκτικό πλαίσιο αρχών αξιών και πολιτικών. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα το ΚΙΝΑΛ φαίνεται να μένει στάσιμο όταν οι μονομάχοι τρέχουν.
