Το είχε προαναγγείλει ο Αλέξης Τσίπρας. Η αντιπολίτευση που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο στη Βουλή, αλλά θα είναι και στους δρόμους, θα είναι κινηματική.
«Θα είμαστε συνεπείς με το ραντεβού μας τόσο στη Βουλή όσο όμως και στους δρόμους του αγώνα, των κοινωνικών αγώνων για μια καλύτερη Ελλάδα».
Αυτό είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος και δείχνοντας το δρόμο που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κείμενο των 3.600 λέξεων που δόθηκε στη δημοσιότητα κι ανέλυε τα αίτια της ήττας, ήταν η σφραγίδα της νέας… συμφωνίας με το λαό που θέλει να υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας.
Μια συμφωνία που επί της ουσίας δεν θα αφήνει σε… χλωρό κλαρί την κυβέρνηση της ΝΔ και μάλιστα από την πρώτη στιγμή, χωρίς περίοδο χάριτος.
Σε ό,τι αφορά το είδος της αντιπολίτευσης που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται λόγος για «ταυτόχρονα κοινοβουλευτική αλλά και κινηματική, με στόχο τη συνάντησή μας με το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων και κινημάτων που αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης».
Στο κείμενο που δόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ γίνονται φανερές προσπάθειες να αποκρυβούν τα λάθη, να μη γίνει καμιά ουσιαστική αυτοκριτική και να αναδειχθούν μόνο επιμέρους επιλογές.
Για παράδειγμα λένε ότι η ήττα προήλθε από το γεγονός ότι πέρασε στην κοινωνία το πρόγραμμα της ΝΔ κι όχι του ΣΥΡΙΖΑ.
Μα αυτό είναι στρατηγικό λάθος για ένα κόμμα που θέλει να εκπροσωπεί την Αριστερά ή το κέντρο.
Η «μόλυνση» από το λαό
Κι από την άλλη λέει ότι θα «αναβαπτιστεί» το κόμμα κι ότι δεν πρέπει να φοβηθεί να «μολυνθεί από το λαό του».
Έναν λαό που ξέχασε επί 4,5 χρόνια και που τώρα θέλει να ξανακατακτήσει επιστρέφοντας στους δρόμους της οργής.
Ένα ερώτημα, όμως, που μπαίνει στη νέα αντιπολιτευτική στρατηγική που χαράσσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αν μπορεί να βγει ξανά στο πεζοδρόμιο. Αν μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο, αν μπορεί να βγάλει στους δρόμους το λαό.
Και κυρίως, ακόμη κι αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κινητοποιήσει τους πολίτες, αυτοί είναι πρόθυμοι να το κάνουν;
Στο ίδιο κείμενο – απολογισμό γίνεται σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί ο κόσμος κουράστηκε από την 8ετή και πλέον «βουτιά» του στον μνημονιακό Καιάδα.
Και βλέποντας στο μέλλον τονίζεται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετατραπεί στην μεγάλη αριστερή, προοδευτική και δημοκρατική δύναμη που θα σφραγίσει τις εξελίξεις στην νέα ιστορική φάση της χώρας».
Αυτή η ταυτόχρονη κοινοβουλευτική και κινηματική αντιπολίτευση θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στη Βουλή αναμένεται να υπάρξουν συγκρούσεις, ίσως σε πιο ήπιους τόνους καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ φέρει το βάρος της εφαρμογής του σκληρότερου από τα τρία μνημόνια.
Θα καταγγέλλει την «νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα» όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, όμως, η απάντηση από τη ΝΔ θα είναι «μιλάτε κι εσείς που πήρατε τα χειρότερα μέτρα, που εφαρμόσατε πολιτικές οι οποίες δεν σας είχαν ζητηθεί από την τρόικα, που τσακίσατε τη μεσαία τάξη και που φέρατε πλεονάσματα βουτηγμένα στο αίμα και χωρίς ανάπτυξη;»
Το κοινοβουλευτικό μπρα ντε φερ ενδεχομένως να μην έχει τις άγριες κόντες και τις ανοίκειες επιθέσεις μεταξύ βουλευτών που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Σ’ αυτό συμβάλλει βεβαίως και το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει η Χρυσή Αυγή να προκαλεί εντάσεις.
Η κούραση και η πρόκληση
Και φυσικά μετά από μια 10ετία σχεδόν σφοδρών κοινοβουλευτικών μαχών, ο κόσμος έχει βαρεθεί να βλέπει πολιτικές αντιπαραθέσεις ή σκιαμαχίες.
Η μεγάλη πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η κινηματική αντιπολίτευση.
Αν δηλαδή θα καταφέρει να φέρει κοντά του το λαό, αν θα καταφέρει να φτιάξει την επαφή με τον κόσμο που έχασε τα τελευταία χρόνια.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, περιθώρια για ξεσηκωμό του κόσμου, για νέες πλατείες της οργής και Αγανακτισμένους δεν υπάρχει. Ακριβώς γιατί ο κόσμος κουράστηκε, γιατί θέλει μια κανονικότητα στην καθημερινότητά του, δεν θέλει άλλο μπάχαλο.
Πιστεύει ότι με την κυβέρνηση αυτή θα μπορέσει να εκκινήσει η οικονομία, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να επιλυθεί ένα μέρος τουλάχιστον από τη λεγόμενη ασφάλεια της καθημερινότητας.
Αλλωστε, για όλα αυτά ψηφίστηκε το πρόγραμμα της ΝΔ κι όχι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, αν θέλει να κάνει την επιστροφή του, πρέπει να λύσει πολλά προβλήματα.
1. Να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες. Είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης, όμως, οι μουρμούρες που ακούγονται είναι πολλές. Κυρίως από όσους λένε ότι μέσα σε 4,5 χρόνια έγιναν τόσα λάθη που οδήγησαν στην επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση.
2. Να κάνει πραγματική αυτοκριτική. Για το πώς έχασε την επαφή με το λαό, πώς τον πρόδωσε, πώς πούλησε τις ελπίδες για πραγματική αλλαγή της χώρας. Πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρξε ηχηρή αποδοκιμασία στις πρόσφατες εκλογές. Οι πολίτες καταψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ από οργή, από αγανάκτηση για τις πολιτικές που εφάρμοσε, από το αίσθημα της απογοήτευσης για τη διάψευση των προσδοκιών.
3. Για να πετύχει τη… μόλυνση με το λαό, θα πρέπει να επιστρέψει σ’ αυτόν. Και κάτι τέτοιο δε γίνεται χωρίς αναδιοργάνωση ενός διαλυμένου κομματικού μηχανισμού. Το σχέδιο Τσίπρα, λοιπόν, είναι να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά ένα κόμμα του λαού, με επισκέψεις σε όλη την Ελλάδα, με κομματικά γραφεία παντού, με διοργάνωση συνδιασκέψεων και αν χρειαστεί με αντιπολίτευση στους δρόμους. Μόνο που το τελευταίο θα έχει ένα μεγάλο αντίπαλο να ξεπεράσει: Το πρόσφατο παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, του Αλέξη Τσίπρα και των κορυφαίων στελεχών.
