1.Εάν είχα τελειώσει το παρόν άρθρο, μια εβδομάδα πριν, πάλι θα το τιτλοφορούσα: «Η ανατροπή που (φυσικά) δεν πρόκειται να γίνει».
Γιατί τίποτα δεν προοιωνίζονταν ότι στις λίγες μέρες που παρεμβλήθηκαν ανάμεσα στις «Ευρωεκλογές κλπ. και την 7η Ιουλίου, οδήγησαν τον Έλληνα ψηφοφόρο σε μια στοχαστική αναδίπλωση, ύστερα από μια επανεκτίμηση όλων των πεπραγμένων. Ήταν σταθερά αποφασισμένος να καταψηφίσει το κυβερνών κόμμα, ούτως ή άλλως.
Αντίθετα, ο Σύριζα επανέλαβε τη ρουτίνα της διάπραξης της πολιτικής γκάφας με συνέπεια έως το τέλος της θητείας του, ενώ αφετέρου οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μια διαφορά που άρχιζε από το 6% και έφτανε σο διψήφιο 11 (και πλέον).
Ο Τσίπρας επέμενε στη δυνατότητα ανατροπής του κακού αποτελέσματος της 26/5/015 (διότι είχε συμβεί κι άλλες φορές). Δυστυχώς για αυτόν δεν συνέβη και τούτη τη φορά. Οι ανατροπές δεν είναι σύνηθες φαινόμενο. Το αντίθετο μάλιστα.
Ας αρχίσουμε από τα ευχάριστα που συνέβησαν στις τελευταίες εκλογές, ωστόσο. Την έξοδο της ΧΑ από το κοινοβούλιο. Σύσσωμος ο ξένος Τύπος δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει την ύπαρξη ενός ναζιστικού κόμματος στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Και να τονίζει ανησυχητικά την ολοένα αυξανόμενη δύναμή του. Τώρα ελπίζω να το βουλώσουν και να κοιτάξουν τα δικά τους ακροδεξιά χάλια στην Ευρώπη.
Στα καλά θα συμπεριλάβω και τη διατήρηση μιας πολύ αξιόλογης δύναμης του Σύριζα, (μια Αριστερά πάντα χρειάζεται άσχετα τι ηλιθιότητες κι αν διαπράττει) όταν πολλοί έσπευσαν από τις 26 Μαΐου να τον θεωρήσουν ξοφλημένο και με υπερβάλλοντα ζήλο να αυτοδιοριστούν νεκροθάφτες του. Ονειρεύτηκαν διψήφια υπεροχή, αλλά δεν τους προέκυψε (παρά τρίχα)! Ονειρεύτηκαν καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό των ευρωεκλογών. Ούτε κι αυτό τους βγήκε.
Ο λαός επέδειξε μια μεγαλοψυχία έναντι του Σύριζα και αντί να τον ρίξει στα τάρταρα, όπως του έπρεπε, τον κράτησε στο πολύ αξιόλογο ποσοστό του 31,53 %.
Αυτό πρέπει να το εκτιμήσει δεόντως. Και ίσως ο «μετασχηματισμός» για τον οποίο γίνεται συζήτηση κατ’αυτάς πρέπει να είναι κάτι σαν υπεύθυνη δήλωση απώλειας πολιτικής (Αριστερής) ταυτότητας που πρέπει να αντικατασταθεί με άλλη εμπεριέχουσα πλήρη και αυτόχρημα γνήσια στοιχεία της ύπαρξής του ως κόμματος.
Διότι μόνο Αριστερά δεν υπήρξε κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια που διακυβέρνησε τη χώρα. Αντίθετα ταυτίστηκε με τα νεοφιλελεύθερα συμφέροντα της απεχθούς Τρόικα (ή των «θεσμών» όπως αναβαπτίστηκε). Με αποτέλεσμα να υποστούν τα πάνδεινα οι αναξιοπαθούντες χαμηλοσυνταξιούχοι, μεσοαστοί και ο λαός που ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας, φυσικά.
Στο εσωτερικό ο Σύριζα συνήψε ανίερες συμμαχίες (ακροδεξιά-εθνικιστική ΑΝ.ΕΛ) αλλά και βάλθηκε να διαλύσει το ήδη εν αποσυνθέσει ευρισκόμενο ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας όχι ακριβώς ό,τι καλύτερο υπήρχε από αυτό.
2. Δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί καθαρή προδοσία, η περίπτωση όπου η νίκη του λαού με το δημοψήφισμα του όχι στη λιτότητα που πήρε το συντριπτικό ποσοστό του 61%, μετά μία εβδομάδα κατέληξε στον ταπεινωτικό συμβιβασμό που εξέθεσε τη χώρα και απομάγευσε τον Τσίπρα ο οποίος μέχρι τότε είχε δώσει την ελπίδα μιας θαρραλέας Αριστεράς ικανής να αντισταθεί στη βάναυση νεοφιλελεύθερη λιτότητα.
Όπως συνόψισε ο καθηγητής Βόλφανγκ Στρέεκ του σπουδαίου Ινστιτούτου Max Planck: «Ο Τσίπρας έγινε ο αγαπημένος μαθητής της Α(ν)γκελα Μέρκελ στην τέχνη της προδοσίας».
3. Οι πρώτες μέρες διακυβέρνησης εκκινούν με ένα κλίμα που το διακρίνει ηρεμία και θα τολμούσα να πω φιλική διάθεση. Καιρός ήταν, ύστερα από το εντέχνως καλλιεργημένο και από τις δύο πλευρές διχαστικό κλίμα πόλωσης. Προς τιμήν του ο νέος ΥΠ.ΟΙΚ. κ. Σταϊκούρας απέκλεισε το ενδεχόμενο να μιλήσει για παραλαβή «καμένης γης».
Αφετέρου παρακολουθήσαμε τρυφερούς εναγκαλισμούς μεταξύ του απερχομένου ΥΠ.ΕΞ. κ. Κατρούγκαλου και του αναλαμβάνοντος τα ίδια καθήκοντα, κ. Δένδια. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο κ. Κατρούγκαλος έσπευσε να εξηγήσει ότι οι δυο τους υπήρξαν συμφοιτητές. Οπωσδήποτε, μόνο καλά λόγια είχαν να πουν ο ένας για τον άλλον!
Τι θα συμβεί όμως όταν, πολύ σύντομα, λήξει ο μήνας του μέλιτος; Το παλαιοκομματικό: «Θα σας ταράξουμε στην αντιπολίτευση»; Γιατί κάτι τέτοιο αφήνουν οι Συριζαίοι να εννοηθεί με την απειλή «να βγουν στους δρόμους».
Παραδοσιακά ο Σύριζα δεν τα καταφέρνει στους δρόμους γιατί συστηματικά παρεισφρέουν οι κουκουλοφόροι (αλητο)μπαχαλάκηδες και οι «διαδρομές» δεν έχουν τις καλύτερες των απολήξεων.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι είναι προς το συμφέρον της χώρας να επιτύχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η ΝΔ έχει υποσχεθεί ρητά μείωση των φόρων. Αλλά όχι και τόσο ευοίωνα, έχει επίσης υποσχεθεί την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων της χώρας.
Αν αποτύχει θα έχουμε ενδεχόμενα επάνοδο του Σύριζα στην εξουσία και κατόπιν, αναπόδραστη αποτυχία του που θα διαιωνίζει ένα φαύλο κύκλο μιζέριας και δυστυχίας.
Ίσως όμως να επιτύχει η ΝΔ για το καλό του τόπου. Οι επάλληλες αποτυχίες Κεντροδεξιών, Κεντροαριστερών και τώρα «Αριστερών» κυβερνήσεων έχουν καταβάλει τον Ελληνικό λαό. Η σταθερή καταστροφική πορεία προς το χειρότερο δεν πάει άλλο. Πρέπει επιτέλους να πάψουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή τριτοκοσμική χώρα, όπως πολλοί μας χαρακτηρίζουν.
Ο Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ.
