Η χθεσινή τραγωδία στη Χαλκιδική, ήταν μεν κεραυνός εν αιθρία, αλλά δείχνει παράλληλα και το πόσο απροετοίμαστοι είμαστε,ως χώρα και ως κοινωνία, για να αντιμετωπίσουμε τις δραματικές αλλαγές που φέρνει στη ζωή μας η κλιματική αλλαγή. Πράγματι η ένταση των καιρικών φαινομένων ήταν τρομακτική, αλλά συγχρόνως και αποκαλυπτική των διαχρονικών παθογενειών μας.
Προφανώς κάποιες καταστροφές θα ήταν αδύνατον να προβλεφθούν. Όμως η αιφνιδιαστική, αλλά αναμενόμενη ένταση της καταιγίδας αποκάλυψε την προχειρότητα, τη σαθρότητα πολλών κατασκευών και τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης δόμησης. Δυστυχώς σε πολλές περιοχές, που υποδέχονται μεγάλο τουριστικό πληθυσμό, στήνουμε με περισσή ευκολία πύργους στην άμμο. Χωρίς έλεγχο πολλές φορές, χωρίς προβλέψεις αντοχής, χωρίς στοιχειώδεις προβλέψεις για τέτοια φαινόμενα.
Είναι καιρός, πριν θρηνήσουμε κι άλλα θύματα,να συνειδητοποιήσουμε ότι θα ζούμε όλο και πιο συχνά,όπως φαίνεται,παρόμοια ακραία καιρικά φαινόμενα.Η φύση που πληγώνουμε διαρκώς όλο και περισσότερο ,μας πληρώνει δυστυχώς με το ίδιο νόμισμα.Αν συνεχίσουμε μάλιστα να μην λαμβάνουμε υπόψη τα σήματα κινδύνου που έρχονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα, οι συνέπειες θα είναι ακόμα χειρότερες.
Είναι αυτονόητο ότι μια χώρα μόνη της δεν μπορεί αλλάξει ουσιαστικά τις επιπτώσεις της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση. Η αναγκαία διεθνής κινητοποίηση και συνεργασία σκοντάφτει μονίμως σε ισχυρά κρατικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, που υπονομεύουν τις προσπάθειες να μειωθούν οι καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον.
Μπορούμε όμως τουλάχιστον να είμαστε περισσότερο έτοιμοι ως κρατικός μηχανισμός και ως κοινωνία στην εμφάνιση παρόμοιων ακραίων φαινομένων. Να υπάρχει πρώτα από όλα έγκαιρη και υπεύθυνη ενημέρωση, μιας και υπάρχουν τουλάχιστον σοβαροί μηχανισμοί προβλέψεων. Είναι παράλογο τόσα χρόνια τώρα να μην έχει ενεργοποιηθεί το ευρωπαϊκό σύστημα έγκαιρης τηλεφωνικής προειδοποίησης, ώστε τουλάχιστον οι πολίτες που βρίσκονται στο επίκεντρο να παίρνουν έγκαιρα όποια μέτρα προφύλαξης μπορούν.
Εξίσου αναγκαίο είναι να αναδιοργανωθεί ο μηχανισμός πολιτικής προστασίας αξιοποιώντας στελέχη με εμπειρία και ικανότητες, αλλά και ενσωματώνοντας τη διεθνή εμπειρία και τη διαρκώς εξελισσόμενη επιστημονική γνώση. Είναι ο μόνος τρόπος, μιας και δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις εκρήξεις της φύσης, τουλάχιστον να περιορίζουμε,όσο είναι στο χέρι μας τις συνέπειες τους.
ΤΟ ΒΗΜΑ
