Το Borgata Hotel Casino & Spa στο Ατλάντικ Σίτι παρακολουθεί μανιωδώς το βάρος των σερβιτόρων του, σύμφωνα με 22 από αυτές που το μήνυσαν το 2008. Για παράδειγμα, απολύονταν αν το βάρος τους αυξανόταν περισσότερο από 7% από εκείνο που είχαν την ημέρα που προσελήφθησαν. Αλλά δικαστής του Νιου Τζέρσεϊ απέρριψε την υπόθεση, εξηγώντας ότι η νομοθεσία της Πολιτείας δεν περιλαμβάνει τίποτε για τις διακρίσεις λόγω βάρους. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας επιβεβαίωσε την απόφαση του δικαστή.
Ενα νοσοκομείο στη Βικτόρια του Τέξας επέβαλε το 2012 αυστηρό όριο στον δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) των υπαλλήλων του – με ΒΜΙ πάνω από 35 απολύονταν με το σκεπτικό ότι ένας εργαζόμενος στην υγεία δεν μπορεί να είναι υπέρβαρος. Ηταν απολύτως νόμιμο.
«Το αμερικανικό νομικό σύστημα προσφέρει περιορισμένα μέσα στους ανθρώπους που έχουν αδικηθεί λόγω του βάρους τους» έγραψε στην «Washington Post» η Ρεμπέκα Πουλ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και υποδιευθύντρια του Κέντρου Ραντ για την πολιτική των τροφίμων και την παχυσαρκία. Μόνο το Μίσιγκαν έχει νόμο που απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω βάρους εδώ και 40 χρόνια. Στη Μασαχουσέτη, κατατέθηκε πρόσφατα σχέδιο νόμου που καθιστά παράνομες τις διακρίσεις λόγω βάρους – είναι πολύ απλό, απλώς προσθέτει τους όρους «βάρος» και «ύψος» στον κατάλογο με τις κατηγορίες που καλύπτει ο νόμος κατά των διακρίσεων, όπως φύλο, ράτσα, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό και αναπηρία.
Οι υπέρβαροι στιγματίζονται στις ΗΠΑ παρά το γεγονός ότι το 40% των Αμερικανών εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Ερευνα δύο ψυχολόγων του Χάρβαρντ που δόθηκε εφέτος στη δημοσιότητα βρήκε ότι η αρνητική στάση προς τους ανθρώπους λόγω του βάρους τους μειώθηκε μόνο κατά 15% το 2014-16 ενώ ο ρατσισμός μειώθηκε κατά 37% και η ομοφοβία κατά σχεδόν 50%.
Γιατί δεν ψηφίζουν νόμο κατά των διακρίσεων
Αντίθετα προς την επικρατούσα αντίληψη, η αρνητική προσοχή στο βάρος των ανθρώπων δεν τους κινητοποιεί για να αδυνατίσουν, το αντίθετο: σύμφωνα με έρευνες, το στίγμα λόγω βάρους επιδεινώνει την ποιότητα ζωής όσων το φέρουν.
Υπάρχει μεγάλη υποστήριξη προς τους νόμους που απαγορεύουν τις διακρίσεις λόγω βάρους: οι 8 στους 10 θα επιθυμούσαν την εισαγωγή παρόμοιας νομοθεσίας. Στη Μασαχουσέτη, βγήκαν πολλοί για να υποστηρίξουν τον νόμο. Οπως μια γυναίκα που εργάζεται στις δημόσιες σχέσεις και εξήγησε ότι ο προϊστάμενός της την υποβάλλει σε ταπεινωτικά εβδομαδιαία ζυγίσματα στο γραφείο του για να κρατήσει τη δουλειά της.
Γιατί όμως πολλοί νομοθέτες διστάζουν να ψηφίσουν τέτοιους νόμους; Επειδή αντίθετα προς την ηλικία ή το φύλο, το βάρος είναι στον έλεγχο του ατόμου, λένε – αγνοώντας τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες που παίζουν μεγάλο ρόλο στην παχυσαρκία. Οι πιο κυνικοί υποστηρίζουν ότι αν υιοθετηθεί νόμος κατά των διακρίσεων λόγω βάρους, θα ακολουθήσει έκρηξη αδικαιολόγητων μηνύσεων.
Αυτό όμως δεν συνέβη στο Μίσιγκαν: το 2018, από τις 2.100 μηνύσεις που κατατέθηκαν για διακρίσεις, μόνο οι 39 αφορούσαν το βάρος.
Στη Μασαχουσέτη, τα λούνα παρκ αντέδρασαν στην πρόταση νόμου λέγοντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να βάζουν όρια βάρους και ύψους για λόγους ασφαλείας. Η τελευταία εκδοχή του νομοσχεδίου επιτρέπει τις εξαιρέσεις για λόγους ασφαλείας.
«Οι διακρίσεις λόγω βάρους είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Προκαλούν πόνο και οικονομική βλάβη και επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής – και πρέπει να απαγορευθούν, όπως κάθε άλλη μορφή διάκρισης» λέει η Πουλ.
