Εχουν περάσει ακριβώς 44 χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε μια από τις γνωστές, λακωνικές φράσεις του που έμειναν στην Ιστορία. Ηταν 29 Αυγούστου 1975, τέσσερις ημέρες μετά την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να μετατρέψει τη θανατική ποινή για τους πρωταίτιους της Χούντας σε ισόβια κάθειρξη.
Θέλοντας να κατασιγάσει τις αντιδράσεις και να δείξει ότι η νεαρή τότε Δημοκρατία προκρίνει τη νηφαλιότητα και τη γαλήνη του τόπου είπε:
«Οταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά».
Η ιστορία αυτή ήρθε στην επικαιρότητα με αφορμή τους πολυϊσοβίτες τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη και τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.
Λίγο προτού εκπνεύσει η θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και με ιδιαίτερη σπουδή, ψηφίστηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας, μια τομή στον χώρο της Δικαιοσύνης που αναμφισβήτητα έπρεπε να γίνει.
Ομως, παρά τα θετικά στοιχεία που έχει, αυτό που τράβηξε την προσοχή ήταν το άρθρο 105 Β, παράγραφος 6, για όσους είναι καταδικασμένοι με πολλές φορές ισόβια, που ορίζει ότι «σε κάθε περίπτωση ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει παραμείνει στο κατάστημα για 20 έτη και εάν εκτίει περισσότερες ποινές ισόβιας κάθειρξης, αν έχει παραμείνει 25 έτη». Σύμφωνα με τον νέο Ποινικό Κώδικα, οι πολυϊσοβίτες έχουν δικαίωμα να ζητήσουν να εκτίσουν το υπόλοιπο της ποινής τους στο σπίτι τους με ηλεκτρονική επιτήρηση, το γνωστό «βραχιολάκι». Αρκεί να έχουν συμπληρώσει το ελάχιστο 16 χρόνια στη φυλακή. Η διάταξη ισχύει χωρίς εξαιρέσεις.
Πώς η ρύθμιση αυτή μπορεί να επιτρέψει στα μέλη της 17Ν να αποφυλακιστούν;
Τι μπορεί να κάνει η Νέα Δημοκρατία, εφόσον αναλάβει τη διακυβέρνηση;
Σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται ο παλιός ποινικός κώδικας και πώς όμως αυτός μπορεί να ανατραπεί;
Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Βασίλη Κανέλλη στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
