Καμιά τριανταριά δημοσιογράφοι περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια των κομμάτων για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Κάνουν οι δημοσιογράφοι για πολιτικοί; Η απάντηση είναι «ναι». Μάλιστα τεκμηριώνεται και… βιβλιογραφικά. Αλλά πριν δούμε την τεκμηρίωση για τον δημοσιογράφο-πολιτικό, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η ταυτότητα του δημοσιογράφου ως δημοσιογράφου κλονίζεται συθέμελα. Επομένως, η πολιτική μπορεί να είναι και κάποια λύση, μια επαγγελματική διαφυγή σωτηρίας.
Το επάγγελμα «δημοσιογράφος» είναι σχετικά νέο. Εχει ηλικία περίπου 100 ετών. Τοποθετούμε τη γέννησή του στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν εμφανίζονται οι πρώτες πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας (1908, στο Μιζούρι των ΗΠΑ) αλλά κυρίως οι πρώτες επαγγελματικές ενώσεις (η ΕΣΗΕΑ ιδρύθηκε το 1914). Σήμερα το επάγγελμα επαναπροσδιορίζεται, οι κάρτες ξαναμοιράζονται (εννοώ, κυριολεκτικά, τις επαγγελματικές ταυτότητες) και οι δημοσιογράφοι όχι μόνο χάνουν τη δουλειά τους, αλλά μπαίνουν σε μια βαθιά συναισθηματική και υπαρξιακή κρίση. Ποιος θεωρείται δημοσιογράφος στην εποχή του τουίτερ και των κοινωνικών δικτύων; Πρόσφατα συνελήφθη στη Γαλλία ένας ρεπόρτερ του σάιτ «Là-bas si j`y suis». Υπήρξαν διαμαρτυρίες ότι πλήττεται η δημοσιογραφία. Υπήρξαν όμως και αντίθετες φωνές, ιδιαίτερα στο τουίτερ. Είναι ο συλληφθείς δημοσιογράφος ή ακτιβιστής, ένα είδος στρατευμένου «Ρουβίκωνα»; Και τελικά τι είναι αυτό που κάνει τον δημοσιογράφο;
Ξαναγυρίζω όμως στο… βιβλιογραφικό θέμα του δημοσιογράφου ως πολιτικού. «Η δημοσιογραφική καριέρα παραμένει μια οδός από τις σημαντικότερες προς την επαγγελματική πολιτική» είχε πει ο Μαξ Βέμπερ στη διάλεξή του «Η πολιτική ως κάλεσμα και επάγγελμα» στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου τον Ιανουάριο του 1919 (εκδόσεις Δώμα, μετάφραση Κώστας Κουτσουρέλης). Για την κοινωνιολογία των επαγγελμάτων, αυτή η διάλεξη όπως και μια άλλη διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1917 με τίτλο «Η επιστήμη ως επάγγελμα» (εκδόσεις Παπαζήση, μετάφραση Μιχ. Κυπραίος) είναι πολύ σημαντικό να διαβαστούν σήμερα. Πάντως μη φοβάστε τους δημοσιογράφους. Μπορεί να κατηγορούνται για ρηχότητα, αναξιοπρέπεια, ανευθυνότητα, γελοία αυτοέκθεση αλλά, κατά Βέμπερ, «το συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα περιλαμβάνει στους κόλπους του τόσους άξιους και απόλυτα έντιμους ανθρώπους που οι απ’ έξω δύσκολα θα μπορούσαν να υποψιαστούν». Επομένως ψηφίστε άφοβα, φυσικά πάντοτε με τη γνώση… των συνεπειών του νόμου.
