Φτάσαμε στην κάλπη. Τα δύο τρίτα από αυτούς που θα ψηφίσουν έχουν κάνει την επιλογή τους. Οι δημοσκοπικές μετρήσεις καταγράφουν μεγάλες αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Διαμορφώνουν ένα νέο πολιτικό πεδίο. Η Ν.Δ. διεκδικεί αυτοδυναμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται να σταθεροποιήσει τις εκλογικές δυνάμεις του όπως καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές. Τα μικρότερα κόμματα άλλα συμπιέζονται και άλλα φαίνεται να έχουν χαιρετήσει τη Βουλή. Το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ επίσης αγωνίζονται για να κρατήσουν τις θέσεις τους. Αυτά με τις δημοσκοπήσεις που καταγράφουν την εικόνα πριν την κάλπη. Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος, όπως έχει καταγραφεί στις μετρήσεις (35%), που αποφασίζει την τελευταία βδομάδα. Υπάρχει επίσης ένα ποσοστό όχι ευκαταφρόνητο της τάξης του 15 με 17 % που αποφασίζει πάνω από την κάλπη. Υπάρχει βέβαια και ένα μεγάλο πλήθος πολιτών που έχουν γυρίσει την πλάτη στην κάλπη. Η κατηγορία αυτή διαμορφώνει το μέγεθος της αποχής.
Στις δυτικές δημοκρατίες μία από τις σύγχρονες απειλές της Δημοκρατίας είναι η αποχή. Γνωρίζουμε ότι το οξυγόνο μιας ολοκληρωμένης αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας είναι η συμμετοχή των πολιτών. Δεν αρκεί να θυμίσουμε τον λόγο του Θουκυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλή ότι όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά είναι «άχρηστος» πολίτης. Εγώ θα προσθέσω κάτι πιο πρακτικό και άμεσο. Όταν δεν ψηφίζω μπορεί να επιλεγεί κόμμα που δεν με εκφράζει ή ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού από το μέτριο και προς τα κάτω, κοινώς ως κατώτερο των περιστάσεων.
Στις ευρωεκλογές ο μέσος όρος της αποχής στις χώρες της Ε.Ε. ήταν 48% και θεωρήθηκε πρόοδος αφού στις προηγούμενες εκλογές ή αποχή έφθασε το 60%. Η κάλπη της 7ης Ιουλίου είναι στην απαρχή για τα «μπάνια του λαού». Τελείωσαν και οι Πανελλήνιες εξετάσεις και η τρίτη ηλικία μαζί με τα εγγόνια πάνε διακοπές ή στο χωριό.
Δύσκολος χρόνος για εκλογές. Η αποχή είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας για την ποιότητα της λαϊκής νομιμοποίησης της νέας κυβέρνησης αλλά και των άλλων κομμάτων.
Άλλη η ποιότητα της λαϊκής νομιμοποίησης της αυριανής πολιτικής εξουσίας όταν το 70 και 80% του εκλογικού σώματος συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία και άλλη η νομιμοποίηση με συμμετοχή των πολιτών 40 ή 50%. Είναι προφανές ότι η αποχή αποδυναμώνει τη Δημοκρατία και ενισχύει τις αυταρχικές εξουσίες. Θεωρώ χρήσιμο:
Πριν φθάσουμε στην κάλπη ο καθένας μας να έχει υπόψη την απειλή της αποχής αλλά και των συνεπειών της. Όταν απέχεις μπορεί να εκλέγουν κόμματα που αποδοκιμάζεις. Πρόσωπα που υποβαθμίζουν και δεν βελτιώνουν την ποιότητα του δημοσίου λόγου. Χωρίς φίλαθλο πνεύμα, συναισθήματα ή αυταπάτες πρέπει να σκεφθούμε το Πριν.
Ζήσαμε, είδαμε και ακούσαμε πράγματα τα τελευταία χρόνια. Η Δημοκρατία μας έγινε πιο φτωχή. Ο δημόσιος λόγος υποβαθμίσθηκε. Τα κόμματα περιόρισαν ή ακύρωσαν τους κανόνες της δημοκρατικής λειτουργίας. Σε αυτή την κατάσταση η πολιτική εξουσία έγινε περισσότερο αυταρχική. Οι διευθετήσεις του πολιτικού προσωπικού, από τη μία στην άλλη παράταξη κλόνισαν σοβαρά την εμπιστοσύνη του πολίτη. Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις κοινοβουλευτικών στελεχών για μια θέση στον «ήλιο», στην εξουσία δεν έχουν προηγούμενο στην πολιτική μας ζωή.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, τους πολιτικούς συσχετισμούς και τα πρόσωπα πρέπει να κάνουμε μία προβολή στο Μετά. Με θετική ψήφο στην επιλογή μας σε κόμματα και πρόσωπα και όχι με ενδεχόμενη οργή γι’ αυτό που ζήσαμε, κρίναμε και καταδικάσαμε.
Το Μετά την Κάλπη έχει ανάγκη από πρόγραμμα ευθύνης για την Ελλάδα μας. Τα εθνικά μας θέματα οξύνονται. Η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, ζητούν άμεσες, επείγουσες και αποτελεσματικές λύσεις.
Πέρα από τα προγράμματα για να αναβαθμισθεί η Δημοκρατία μας έχει ανάγκη από τη συμμετοχή μας και την αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων και των θεσμών. Τις θέσεις των κομμάτων για τη Μετά την Κάλπη εποχή ο κάθε πολίτης με φρόνημα και σκέψη για το συμφέρον του θα τις κρίνει και θα αποφασίσει. Θα ήθελα όμως να σταθώ στη λειτουργία των κομμάτων που αποτελούν τα βασικά πολιτικά υποκείμενα, τα οποία θα αναλάβουν τη διαχείριση της Μετά Κάλπης εξουσίας.
Μία από τις μεγαλύτερες προσφορές στη Δημοκρατία μας, του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν η ίδρυση και συγκρότηση δημοκρατικών μαζικών κομμάτων αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. Τα βήματα του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε η Ν.Δ. και άλλα κόμματα. Αυτή η δημοκρατική αύρα της συμμετοχής των πολιτών, του διαλόγου, της αντιπαράθεσης και της σύνθεσης μέσα στα κόμματα πέρασε στην κοινωνία και τους θεσμούς. Αυτές οι διαδικασίες περιόρισαν τις αυταρχικές εξουσίες του κάθε αρχηγού ή Πρωθυπουργού στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης αναδείχθηκαν σαν τα μανιτάρια αρχηγοί και αρχηγίσκοι, χωρίς κοινωνική βάση στελεχών, μελών να παριστάνουν τους εθνοσωτήρες. Φούσκωναν στην πολιτική σκηνή σαν τους γάλους και διαλαλούσαν ότι θα κάνουν θαύματα. Δυστυχώς, γι΄αυτούς σήμερα τα θαύματα δεν γίνονται αλλά και αν τα πιστεύουν κάποιοι ότι μπορεί να γίνουν γρήγορα απογοητεύονται. Τα εκλογικά αποτελέσματα του α’ γύρου είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Πεποίθησή μου είναι ότι όταν τα πολιτικά υποκείμενα (κόμματα) δεν λειτουργούν με κανόνες και δημοκρατικές λειτουργίες μεταφέρουν στη δημόσια σφαίρα βλαπτικές υπηρεσίες. Γι’ αυτό πρωταρχικός λόγος για να αλλάξουν τα ήθη και τα έθιμα στον πολιτικό μας βίο στη Μετά – Κάλπη εποχή είναι η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
Να αποκατασταθεί στέλνοντας μήνυμα με την ψήφο μας ο κοινωνικός διάλογος και στου θεσμούς να γίνεται αντιπαράθεση θέσεων – απόψεων και όχι προσωπικά «κουτσομπολιά» (Βουλή – Τ.Α. – Συνδικάτα- Ανεξάρτητες αρχές κ.α.), όπως δυστυχώς τα ζήσαμε με δραματικό τρόπο. Είναι γι’ αυτό ανάγκη να επιλέξουμε Πριν την Κάλπη κόμματα και πολιτικούς με φρόνηση που έχουν συναίσθηση των πραγματικών συνθηκών που βιώνουν η χώρα και οι πολίτες.
Να αποκαταστήσουμε, στέλνοντας μήνυμα με την ψήφο μας, κλίμα σύνθεσης και συναίνεσης για τα μεγάλα ζητούμενα της χώρας που αφορούν το μέλλον για τις επόμενες γενιές και όχι την επόμενη τετραετία. Θεωρώ χρήσιμο και απαραίτητο να αλλάξει το αρχηγικό – αυταρχικό και εξουσιακό πνεύμα στους θεσμούς Η Δημοκρατία στα κόμματα και τους θεσμούς θα πρέπει να αποκατασταθεί για να πάει μπροστά η χώρα μας και η κοινωνία.
Η Πριν την Κάλπη εποχή πρέπει να γεμίζει την κρίση μας με θετική σκέψη για το ποιο κόμμα και ποια πρόσωπα θα ψηφίσουμε. Σε αυτές τις λίγες μέρες, ώρες που απομείνανε πρέπει να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε ότι με τη συμμετοχή μας μπορούμε όλοι μας να βάλουμε ένα πετραδάκι στην Ελλάδα που αγαπάμε και την κοινωνία που θέλουμε.
Το Πριν και το Μετά την Κάλπη πρέπει να έχει κρίση θετική και όχι φίλαθλη συναισθηματική. Έτσι θα κάνουμε βήματα θετικά για τη Δημοκρατία μας ενάντια στις αυταρχικές κομματικές ή πολιτικές εξουσίες.
Έτσι βήμα – βήμα θα αλλάξουμε την εικόνα της χώρας μας και το επίπεδο ευημερίας του λαού μας.
Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι έλληνας δικηγόρος και πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής Βοιωτίας με το ΠΑΣΟΚ και υφυπουργός Εθνικής Άμυνας
