Άμα κανείς πιστέψει διάφορες ανακοινώσεις πολιτικών (όλων των κομμάτων…) στην Ελλάδα δύο εμπόδια υπάρχουν για την οικονομική ανάπτυξη: η Αρχαιολογική Υπηρεσία και τα Δασαρχεία.
Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, όπου πάει να γίνει μια επένδυση εμφανίζεται από το πουθενά οι αρχαιολόγοι και ανακαλύπτουν αρχαία που δεν υπήρχαν και οι δασάρχες που ανακαλύπτουν δάση εκεί που φυτρώνει μόνο τσιμέντο.
Το αποτέλεσμα είναι καθυστερήσεις στην ανάπτυξη και απώλεια θέσεων εργασίας.
Βέβαια οι ίδιοι που αναπαράγουν το παραπάνω αφήγημα δεν παραλείπουν ποτέ να υπενθυμίζουν την οικολογική τους συνείδηση και το πόσο θεωρούν τον πολιτισμό «βαριά βιομηχανία» της χώρας.
Μόνο που αυτό που δεν ομολογούν είναι ότι προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει δασική νομοθεσία και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς με αρχαιολογική νομοθεσία.
Τι λέει η δασική νομοθεσία; Ότι επειδή για πολλά χρόνια καταστρέφονταν δάση είτε με πυρκαγιές είτε με την οικοπεδοποίηση, θα ψάξουμε να δούμε όχι μόνο αυτό που σήμερα είναι δάσος αλλά και αυτό που ήταν μέχρι πρόσφατα δάσος. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν παράνομα ένα μέρος του δάσους καταστράφηκε, εάν πρόκειται να αλλάξει χρήση η περιοχή, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως δάσος και να αναδασωθεί, γιατί διαφορετικά θα παγιώνεται η καταστροφή των δασών.
Τι λέει η αρχαιολογική νομοθεσία; Ότι επειδή στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλές περιοχές με αρχαία μνημεία, όπου έχουμε επαρκή ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία κηρύσσουμε μια έκταση ως αρχαιολογικό χώρο όχι για να αποτρέψουμε κάποιον από το να χτίσει ή να επενδύσει εκεί, αλλά για να ξέρει εκ των προτέρων ότι εκεί που σκάβει μπορεί να βρει αρχαία και άρα να είναι προετοιμασμένος π.χ. για ανασκαφές, τροποποιήσεις στο αρχικό σχέδιο. Μεγάλο μέρος του κέντρου της Αθήνας είναι έτσι χαρακτηρισμένο.
Εν τω μεταξύ και να μην έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος μια περιοχή, εάν βρεθούν αρχαία προφανώς και δεν μπορεί κάποιος να βάλει μπουλντόζα να τα ξεπατώσει. Ούτε είναι εύκολο να εγγυηθεί το ελληνικό δημόσιο σε πάρα πολλές περιοχές ότι δεν θα βρεθούν αρχαία.
Όλα αυτά φαντάζουν αυτονόητα σε οποιονδήποτε αντιλαμβάνεται τι σημαίνει προστασία του περιβάλλοντος και αρχαιολογική κληρονομιά.
Ωστόσο, δεν φαντάζουν αυτονόητα σε όσους θεωρούν ότι επενδύσεις σημαίνει να μην υπάρχουν κανόνες ή να μην υπάρχει νομοθεσία.
Προφανώς και όλοι αυτοί οι έλεγχοι, οι κηρύξεις, οι αδειοδοτήσεις πρέπει να γίνονται γρήγορα και χωρίς καθυστερήσεις.Από τον πιο απλό πολίτη μέχρι τον πιο μεγάλο επενδυτή η επαφή με το δημόσιο πρέπει να συνεργασία και όχι καψώνι.
Βέβαια, αυτό συνήθως σημαίνει και να έχουν επάρκεια προσωπικού οι δημόσιες υπηρεσίες και να μην αντιμετωπίζονται οι επιπλέον διορισμοί ως «δημοσιονομικός εκτροχιασμός».
Άλλωστε, συνήθως αρκετές επενδύσεις κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από την κεφαλαιακή ανεπάρκεια των επενδυτών ή τη δυσκολία άντλησης δανείων, παρά από τον υποτιθέμενο υπερβάλλοντα ζήλο των δημοσίων υπαλλήλων.
Και αντίστοιχα αρκετές μεγάλες επενδύσεις πρόσφατα στην Ελλάδα έγιναν καλύτερες, επειδή υπήρξαν παρεμβάσεις και σεβασμός στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά
Σε κάθε περίπτωση το να αποδεχτούμε ότι χρειάζεται να υπάρχει δασική και αρχαιολογική νομοθεσία είναι ο μόνος δρόμος εάν δεν θέλουμε σε μερικές δεκαετίες να δείχνουμε τις τωρινές «επενδύσεις» σαν τα εκτρώματα που φύτεψε η Χούντα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
