Οι αέναες διαπραγματεύσεις για να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη, είναι πια οργανικό στοιχείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Όταν μάλιστα πρόκειται για τη διανομή της εξουσίας στα κορυφαία κοινοτικά όργανα,η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Το διαπιστώσαμε και στην τελευταία σύνοδο για την επιλογή της ηγεσίας της Κομισιόν, και των άλλων ευρωπαϊκών οργάνων, που ξεπέρασε σε διάρκεια και την περιβόητη 17ωρη διαπραγμάτευση με τον κ.Τσίπρα, το μαρτυρικό για την Ελλάδα καλοκαίρι το 2015.
Το παιγνίδι των κοινοτικών ισορροπιών είναι βέβαια σήμερα εμφανώς πιο δύσκολο, μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών. Η κυριαρχία των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλιστών είναι πια παρελθόν, ο γαλλογερμανικός άξονας δεν έχει πια την ίδια σύμπνοια, ενώ και η κυρία Μέρκελ δεν είναι πια η παντοδύναμη ηγέτις, που ανακοινώνει τις αποφάσεις και συμπαρατάσσεται μαζί της μια πλειάδα ηγετών και κρατών.
Ο πολιτικός κατακερματισμός, η ενίσχυση φιλελευθέρων και πρασίνων, αλλά και η ανάδυση ενός μπλοκ πρώην ανατολικών χωρών δυσχεραίνει κατά πολύ την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης. Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι πρωταρχικό ρόλο στο παζάρι έχουν οι ισορροπίες των κομματικών σχηματισμών και προφανώς των προσώπων που θέλουν να τα εκπροσωπήσουν και όχι οι πολιτικές που θα κληθούν να υλοποιήσουν για το μέλλον της Ευρώπης.
Προφανώς οι ρόλοι του προέδρου της Κομισιόν ή αυτού που θα ηγηθεί της ΕΚΤ είναι ιδιαίτερα σημαντικοί.Κ αι βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος ή ποια θα τον αναλάβουν. Ωστόσο στο επίκεντρο της συζήτησης δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή ποιες πολιτικές θα κληθούν να εφαρμόσουν, ή ποιες απόψεις έχουν για την εμβάθυνση της ΕΕ ή για το πώς θα υπερασπίσουν το ρόλο της Ευρώπης μέσα σε ένα πολυπολικό και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κόσμο.
Όσο κι αν η επιλογή προσώπων σηματοδοτεί, ως ένα βαθμό και την πολιτική που υιοθετούν, είναι παράδοξο η σύγκρουση να επικεντρώνεται κυρίως στην ανανέωση των προσώπων και όχι στην αντίστοιχη ανανέωση ή αναθεώρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή συνέχεια της συνόδου Κορυφής θα καταλήξει επιτέλους στον πολυπόθητο συμβιβασμό, για να αρχίσει ξανά να κινούνται οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και να μπορέσουν να ασχοληθούν με τα μεγάλα προβλήματα που έχει μπροστά της η ΕΕ. Έστω και με την απουσία του έλληνα πρωθυπουργού που προτίμησε να εγκαταλείψει τη Σύνοδο για να συνεχίσει τις προεκλογικές περιοδείες του…
