Κατά κοινή παραδοχή, οι εκλογές της επόμενης Κυριακής είναι κρίσιμες και καθοριστικές για την πορεία και το μέλλον της χώρας. Για τον δρόμο κυρίως που θα ακολουθήσει η Ελλάδα, για το σχέδιο που θα επιλέξουν οι πολίτες, για τις προτεραιότητες που θα θέσει το εκλογικό σώμα, για τα μέτρα και τις πολιτικές που θα βγάλουν οριστικά την οικονομία από την κρίση ή θα τη διατηρήσουν σε καθεστώς στασιμοχρεοκοπίας και χαμηλών προσδοκιών.
Ουσιαστικά σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση αντιπαρατίθενται δύο βασικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους σχολές σκέψης. Η μία που θέλει τα πράγματα να εξελίσσονται γραμμικά, προστατευτικά, σχεδόν συντηρητικά, χωρίς εξάρσεις, με τις υποτιθέμενες βεβαιότητες των «σίγουρων και ασφαλών βημάτων» όπως τα εννοεί ο Πρωθυπουργός και, η δεύτερη, εκείνη των καθαρών επιλογών, των μεγάλων μεταρρυθμιστικών βημάτων και των υψηλών προσδοκιών όπως την αποδίδει και υπερασπίζεται μετά πάθους ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κυβερνητική εκδοχή των πραγμάτων έχει πίσω της τα πεπραγμένα της παρελθούσης τετραετίας, τα οποία δεν είναι τα καλύτερα και εμφανώς πάσχουν. Και βεβαίως τη φθορά της εξουσίας, που είναι αποτέλεσμα των απογοητεύσεων, των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, των αλλεπάλληλων στροφών και των συνεχών μετατοπίσεων.
Αν μάλιστα λάβει κανείς υπ’ όψιν τις θύελλες που προκάλεσαν με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που τους συνόδευαν και τα βάρη που συσσώρευσαν με τα προφανή λάθη τους, ουδεμία αξιοπιστία εκπέμπουν. Πολύ δε περισσότερο αν αξιολογηθούν και οι μέθοδοι που εφήρμοσαν, οι πρακτικές που μετήλθαν και τα θεσμικά τραύματα που άφησαν στο σώμα της Δημοκρατίας.
Κακά τα ψέματα, οι κυβερνώντες δεν ενθουσιάζουν πια, ούτε συγκινούν. Μπορεί σε κάποιες ομάδες του πληθυσμού να δημιουργούν περιβάλλον σχετικής ασφάλειας, αλλά ούτε αναγεννητικό όραμα συγκροτούν ούτε τις προσδοκίες ανυψώνουν.
Αντιθέτως, στον γενικό πληθυσμό αβεβαιότητες προκαλούν, ανασφάλειες μεταφέρουν και συνθήκες γενικευμένης κατάθλιψης διαμορφώνουν.
Αυτοί είναι και οι λόγοι που καθιστούν το μήνυμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ευκρινέστερο, ελπιδοφόρο και ελκυστικό.
Η πλειονότητα των πολιτών ευθέως δηλώνει πως δεν αντέχει αναστολές και αναβολές, ούτε συμβιβάζεται με τη μιζέρια μιας αναιμικής ανάπτυξης, που αναπαράγει και αναδιανέμει τη φτώχεια. Γι’ αυτό και προτιμά καθαρές λύσεις, αναλαμβάνοντας και το όποιο κόστος μπορεί να υποκρύπτουν.
Ουσιαστικά οι πολίτες δεν αντέχουν άλλα πειράματα, παρά διεκδικούν ταχεία ελευθέρωση από τα δεσμά της μακράς και αδυσώπητης κρίσης. Η ανάμνηση της καλύτερης ζωής είναι ισχυρή και ικανή να αποδιώξει τους όποιους φόβους.
Τα επιχειρήματα, όπως και τα διλήμματα, της μιας και της άλλης πλευράς κατατίθενται καθημερινά στους πολίτες.
Ευτυχήσαμε δε ως χώρα να βιώσουμε μία από τις πιο ήρεμες και πιο πολιτισμένες προεκλογικές περιόδους. Ούτε εντάσεις ούτε συγκρούσεις ούτε εμφανή χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Θα μπορούσε επιτέλους να θεωρηθεί και κατάκτηση του πολιτικού πολιτισμού μας.
Ωστόσο τίποτε από τα παραπάνω δεν αναιρεί την κρισιμότητα της εκλογής. Υπό αυτή την έννοια η αποχή δεν είναι επιλογή. Οι πολίτες οφείλουν αυτή τη φορά όντως να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Να κατέλθουν μαζικά στις κάλπες και να ψηφίσουν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις.
Αυτή τη φορά το σύνθημα «όλοι στις κάλπες» έχει ουσιαστικό και πραγματικό περιεχόμενο.
