Αντλώντας έμπνευση από τον σπάνιας ομορφιάς εσωτερικό κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ακουμπώντας στο φως και ανασκάπτοντας τους χυμούς και το εσώτατο κουκούτσι της ζωγραφικής πράξης, ο Νεκτάριος Αποσπόρης μας μυεί στον δικό του «Κήπο του Μουσείου», αιχμαλωτίζοντας όλον τον αληθινό χρυσό και τη στιλπνή ομορφιά του εσωτερικού κήπου του κόσμου.
Τα έργα του, μεσογειακά και ελληνικά φυτά και λουλούδια κατά κύριο λόγο αλλά και ορισμένες αποτυπώσεις συναρπαστικών λεπτομερειών από γλυπτά του κήπου και αρχαία έργα μικροτεχνίας, ζωγραφισμένα με θαυμαστή, αγιογραφική σχεδόν ενδελέχεια επάνω σε χρυσό και μελανό βάθος, συναρμολογούν έναν παραδεισένιο μικρόκοσμο, έναν γνωστό-άγνωστο ευτυχισμένο τόπο στην καρδιά της Αθήνας. Έναν τόπο αναψυχής και προσμονής, έναν τόπο μαγείας και απομάγευσης, έναν ελληνικό ιδανικό τόπο όπου βασιλεύουν η χωρίς όρια ομορφιά και η χάρις, η απόλαυση του βλέμματος και η γνώση.
Δουλεύοντας με τον λεπτομερή τρόπο του βυζαντινού αγιογράφου και υποστηρίζοντας με δεινή σχεδιαστική δεξιότητα κάθε διαφορετικό θεματικό στοιχείο που καθηλώνει το βλέμμα του, ο νέος ζωγράφος δημιουργεί εμβληματικές συμβολικές επιφάνειες που προσκαλούν τον θεατή σε ενατένιση και σιωπή. Το κεχριμπαρένιο σύμπαν του Νεκτάριου Αποσπόρη, σχεδόν μεταφυσικό, συντάσσεται με τη βοήθεια ενός προσωπικού ιδιωτικού αλφάβητου, κατάστικτου από σπάνια ζωγραφικά και σχεδόν απτικά «αναθήματα». Στη στιλπνή αυτή εικονοποιία εγγράφονται θύσανοι από θυμάρι και δενδρολίβανο, θροΐζοντα φυλλώματα μιας αιωνόβιας ελιάς, ευωδιαστά γιασεμιά και εύθραυστα πέταλα ταπεινών ελληνικών αγριολούλουδων, αντανακλώντας το δροσερό σύμπαν του εσωτερικού κήπου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και γεμίζοντας το βλέμμα και την ψυχή με την ευφορία της ανεξίτηλης ομορφιάς τους.
Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.
