Δεν περιμένει κανείς ότι οι φυλακές ιδιαίτερα στην Ελλάδα,θα ήταν μια όαση ηρεμίας και νομιμότητας. Αλλά δεν μπορεί, να έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο και με την ανοχή του κράτους να έχουν μετατραπεί σε ανεξέλεγκτα κέντρα μαφίας, που δολοφονούν, ελέγχουν κυκλώματα, εντός κι εκτός, ναρκωτικών εκβιασμών και κάθε είδους παρανομίας.
Πέρα από τους 18 νεκρούς μέσα στις φυλακές τους τελευταίους μήνες, τα όσα αποκαλύφθηκαν μετά τα προχθεσινά επεισόδια στον Κορυδαλλό, αποδεικνύουν την παντελή αδιαφορία της κρατικής εξουσίας. Πρέπει κάθε φορά να φτάνουμε στο αμήν για να αποφασίσουν οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι, να περιορίσουν τη δράση των γνωστών σε όλων κυκλωμάτων, που εξουσιάζουν τις φυλακές.
Οι καταγγελίες των σωφρονιστικών υπαλλήλων για το καθεστώς που επικρατεί με την ανοχή, όπως υποστηρίζουν, του υπουργείου Δικαιοσύνης, είναι φρικιαστικές. Δεν τολμούν βέβαια ούτε αυτοί, να πουν όλη την αλήθεια, αλλά μεταθέτουν τις ευθύνες στην πολιτεία, τις άθλιες συνθήκες και τις ελλείψεις προσωπικού.
Είναι όμως προφανές ότι αντί για ιδρύματα σωφρονισμού οι φυλακές έχουν μετατραπεί σε κέντρα αναπαραγωγής κάθε είδους εγκλημάτων. Τα βίαια επεισόδια, τα μαχαιρώματα,οι απειλές είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι διάφοροι ανεύθυνο-υπεύθυνοι που το ανέχονται.
Η διαιώνιση αυτού του καθεστώτος είναι όνειδος για τη χώρα μας. Δεν μπορεί η πολιτική εξουσία να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια και να αδιαφορεί. Αν θέλουμε να είμαστε κράτος δικαίου, είναι επείγουσα ανάγκη να εξανθρωπιστούν οι φυλακές και να σταματήσουν να είναι φυτώρια εγκλήματος ,αντί να συμβάλλουν στην επανένταξη στην κοινωνία, όσων συνανθρώπων μας, υπέπεσαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους σε παράνομες ή και εγκληματικές συμπεριφορές.
Είναι δείγμα πολιτισμού μιας κοινωνίας και μιας χώρας, να διασφαλίζει τη νομιμότητα και το κράτος δικαίου σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής. Γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι και οι φυλακισμένοι είναι κομμάτι της κοινωνίας μας.
