Τώρα που πέρασαν μέρες από τους καβγάδες που ζήσαμε στην Εθνική Ελλάδος μετά τα παιγνίδια της με την Ιταλία και την Αρμενία, μπορούμε να πούμε και δυο λόγια για τον Αγγελο Αναστασιάδη περισσότερο ψύχραιμα. Οπως να το κάνεις, στο ποδόσφαιρο πολλές φορές τα αποτελέσματα δυσκολεύουν και την ίδια την αξιολόγηση των ανθρώπων: είναι άδικο, αλλά είναι κανόνας του παιχνιδιού. Αν π.χ. η Εθνική είχε κερδίσει τους Ιταλούς ο Αναστασιάδης θα ήταν ένα είδος Γκουαρντιόλα – πράγμα εξίσου άδικο με την πραγματικότητα αφού είναι, στα καλά και στα άσχημα, πάντα ο Αναστασιάδης.
Φύσσας
Μια από τις πιο ψύχραιμες εκτιμήσεις για τον προπονητή της Εθνικής την έκανε ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλά και τον Αναστασιάδη και το περιβάλλον της ΕΠΟ, δηλαδή ο Τάκης Φύσσας. Ο νυν υπεύθυνος των Ακαδημιών του Παναθηναϊκού έκανε μια επισήμανση που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: ότι ο Αναστασιάδης είναι αυτό που λέμε «ανοιχτό βιβλίο» – η περίπτωση του ανθρώπου που δεν έχει μυστικά, χωρίς αυτό να αποτελεί και άλλοθι για τη δυσκολία του να προσαρμοστεί στο σήμερα.
Διχάζει
Ο Φύσσας, αφού παραδέχτηκε ότι οι καβγάδες εντός της ομάδας είναι παλιά ιστορία, αλλά δεν έβγαιναν προς τα έξω γιατί στα αποδυτήρια υπήρχαν στεγανά, είπε για τον προπονητή κάποιες απλές αλήθειες. «Ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι της δικής μου γενιάς προπονητής. Και με όσα έχει δείξει η πραγματικότητα, πρόκειται για ένα προπονητή που διχάζει. Εχει και οπαδούς, αλλά έχει και ανθρώπους που τον αμφισβητούν – όπως όλοι μας. Ολοι μας έχουμε ζήσει την αμφισβήτηση, αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού» τόνισε και συνέχισε: «Είναι ιδιόρρυθμος και δεν μπορούμε να το κρύψουμε, αλλά σαν προπονητή δεν μπορούμε να τον κρίνουμε αρνητικά, γιατί έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του στις ομάδες που έχει δουλέψει. Είναι αξιόλογος. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει. Είναι όμως μιας άλλης γενιάς. Τα πράγματα τώρα είναι διαφορετικά, υπάρχουν τα social media και τα παιδιά είναι διαφορετικά. Πρέπει να ζούμε στο τώρα. Πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία» είπε και στην επισήμανση για το αν ο κόουτς ανήκει σε μια άλλη εποχή εξού και η αδυναμία της προσαρμογής του, ο Φύσσας έφερε το παράδειγμα του Ρεχάγκελ. «Ο Οτο Ρεχάγκελ, όταν ανέλαβε την Εθνική, δεν ήταν κι ο νεότερος προπονητής που είχαμε ποτέ. Οπότε δεν έχει να κάνει με τη διαφορά ηλικίας (…) αλλά με το πώς μπορούμε, στο πέρασμα του χρόνου, να διαχειριστούμε τις καταστάσεις με τα νέα παιδιά». Εχω την εντύπωση πως αν αυτούς τους προβληματισμούς τους είχαν στην ΕΠΟ πριν προσλάβουν τον Αναστασιάδη θα είχαν γλιτώσει και η Εθνική και ο Αγγελος από πολλά.
Κατάλληλος
Κάποτε λέγαμε ότι ευτυχία για μια ομάδα δεν είναι ένας καλός προπονητής, αλλά ο κατάλληλος προπονητής. Η καταλληλότητα είναι διαφορετικό πράγμα από την ικανότητα. Μπορεί κάποιος να είναι άριστα καταρτισμένος, να έχει ένα σούπερ βιογραφικό και να έχει κάποιους υπέροχους συνεργάτες, αλλά αυτό δεν εγγυάται δυστυχώς επιτυχία. Θα πρέπει, ειδικά όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες, να δούμε αν μπορεί να διαχειριστεί νέα παιδιά (μικρούς εκατομμυριούχους με λυμένα ως επί το πλείστων οικονομικά προβλήματα), αν δύναται να εμπνεύσει στην ομάδα την πίστη στον σκοπό, αν έχει την κατάλληλη νοοτροπία και τη συμπεριφορά του ακριβοδίκαιου και σοβαρού διοικητή που απαιτεί ο ρόλος. Στο βιογραφικό του Αναστασιάδη υπήρχαν τόσοι πολλοί καβγάδες με ποδοσφαιριστές, ώστε ήταν πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις πως δεν θα φέρει στην Εθνική αναστατώσεις. Από την άλλη μπορούσες, κοιτάζοντας την καριέρα του, να περιμένεις και θαύματα. Ας μην ξεχνάμε πως με προπονητή τον Αναστασιάδη ο ΠΑΟΚ απέκλεισε την Αρσεναλ και ο ΠΑΟ κέρδισε κοτζάμ Γιουβέντους με τον Ζιντάν παρόντα.
Βιογραφικό
Η αρχική εντύπωση που έχω διαβάζοντας και όσα σωστά επισήμανε ο Φύσσας είναι ότι όταν έγινε η πρόσληψη του προπονητή στην ΕΠΟ είδαν μόνο τα καλά του βιογραφικού του. Ενα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα των ελληνικών ομάδων είναι ότι κανένας ποτέ δεν τολμά να θέσει στα υπόψη του προέδρου που τελικά αποφασίζει το περίφημο «worst case scenario», δηλαδή το τι θα συμβεί αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Συνήθως στο σύνολο των συσκέψεων που γίνεται πριν από την πρόσληψη ενός προπονητή (αλλά και την αγορά ενός ποδοσφαιριστή στις ΠΑΕ…) εξετάζονται μόνο τα θετικά της εξέλιξης: ο πρόεδρος (ή όποιος τέλος πάντων αποφασίζει) αντιμετωπίζεται ως ο σοφός που έχει δει το πράγμα σωστά. Σύμβουλοι, αυλικοί και λοιποί παρατρεχάμενοι, είτε υπάρχουν για να του φουσκώνουν το «υπερεγώ», είτε μένουν σιωπηλοί γνωρίζοντας πως ίσως κάποτε ό,τι πουν θα χρησιμοποιηθεί εναντίον τους. Στην περίπτωση του Αναστασιάδη ήταν εύκολο, αφού αναφέρεις τα καλά του, να βάλεις στο τραπέζι το τι μπορεί να συμβεί έτσι και τα πράγματα «στραβώσουν»: τα προηγούμενα, μαρτυρούσαν πως η διαχείριση μιας κρίσης από τη μεριά του θα ήταν αδύνατο να γίνει ήρεμα και χωρίς τη δική του υπερέκθεση. Ο Αναστασιάδης βγαίνει πάντα μπροστά χωρίς να κρύβεται, χωρίς να παριστάνει τον διπλωμάτη και χωρίς να αποφεύγει συγκρούσεις ακόμα και με τους καλύτερούς του παίκτες.
Βόμβα
Είναι δυνατόν να μη σκέφτηκε κανείς ότι ο κόουτς έχει και λιγάκι συμπεριφορά ωρολογιακής βόμβας; Δεν είναι απίθανο να πίστευαν ότι ο κόουτς θα αλλάξει ή ότι θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί στους καιρούς – όπως λέει ο Φύσσας. Αν όμως από την άλλη πόνταραν σε αυτή ακριβώς την αδυναμία του; Αυτή νομίζω είναι η ωραιότερη ερώτηση σε αυτή τη μάλλον μπανάλ ιστορία. Η Εθνική ερχόταν από μια αποτυχία στο UEFA Nations League – αποτυχία που η διοίκηση της ΕΠΟ διαχειρίστηκε σπασμωδικά και χωρίς να δείξει κάποιου τύπου ικανότητα. Μήπως η επιλογή του Αναστασιάδη βασίστηκε στη βεβαιότητα ότι σε μια νέα αποτυχία θα είναι αυτός που θα βρεθεί στο στόχαστρο της σκληρής κριτικής; Μήπως η ικανότητα του Αναστασιάδη να διχάζει, ήτν ένα προσόν σημαντικό για μια ομοσπονδία που ψάχνει «ασπίδες» για να κρυφτεί πίσω τους; Μήπως όσοι τον διάλεξαν συνυπολόγισαν ότι αν και εφόσον κρίση προκύψει, θα συζητάμε αποκλειστικά για τις δικές του ιδιοτροπίες και όχι για τις δικές τους ευθύνες; Δεν έχω απαντήσεις, έχω μόνο υποψίες. Αν το ένστικτό μου δεν με οδηγεί σε βεβαιότητες είναι γιατί δεν τους έχω τόσο ικανούς αυτούς που αποφάσισαν την πρόσληψή του. Το πιθανότερο είναι να τον διάλεξαν απλά γιατί είναι παιδί του ΠΑΟΚ.
Κανείς
Εστω πάντως κι έτσι για τη διοίκηση της ομοσπονδίας αποδείχτηκε χρήσιμος. Ποιος άλλος θα είχε αυτά τα αποτελέσματα και δεν θα προκαλούσε το αυτονόητο συμπέρασμα πως όποιος τον διάλεξε θα πρέπει να φύγει μαζί του; Νομίζω κανείς…
