Πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στην απερχόμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Υπερβολές, αστοχίες, αβλεψίες, μονομανίες και ελλείμματα χαρακτήρισαν τη δράση της.
Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να είναι και επιεικής μαζί της, να αποδεχθεί ότι σήκωσε βάρος και κόστος πολιτικό και να κατανοήσει φορές τα πενιχρά αποτελέσματά της εξαιτίας της απειρίας, των ιδεοληψιών και των πολλών δογμάτων που συνόδευαν τα μέλη της και όρισαν τη στάση τους.
Ωστόσο υπάρχουν ασυγχώρητες πλευρές της τρέχουσας διακυβέρνησης. Ιδιαιτέρως εκείνες που συνδέονται με τους θεσμούς, με τους πυλώνες της Δημοκρατίας μας και τη λειτουργία τους.
Επί των ημερών του κ. Τσίπρα ετρώθησαν θεσμοί όπως αυτοί της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών, της Δημόσιας Διοίκησης και τελευταίως της Αυτοδιοίκησης, που κινδυνεύει να καταστεί αδιοίκητη εξαιτίας του παραλογισμού της απλής αναλογικής. Οι παρεμβάσεις σε κρίσιμους τομείς της θεσμικής λειτουργίας του κράτους ήταν συνεχείς και απροκάλυπτες τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια.
Αποδεδειγμένα πια η Δικαιοσύνη εργαλειοποιήθηκε, ανώτατοι δικαστές χειραγωγήθηκαν, εισαγγελικοί λειτουργοί αναγκάστηκαν ή αποδέχθηκαν να υπηρετήσουν δόλιους σκοπούς. Χωρίς αμφιβολία πλέον, μετά και τις δημόσιες καταγγελίες εν ενεργεία εισαγγελικών λειτουργών, στήθηκαν και οργανώθηκαν υποθέσεις.
Δημόσιοι λειτουργοί, ανώτατοι αστυνομικοί και λιμενικοί παρέβησαν τον όρκο τους και συμμετείχαν στην κατασκευή υποθέσεων και ενόχων, με αποτέλεσμα πολίτες και πολιτικοί να αντιμετωπίσουν αστήρικτα κατηγορητήρια και να διασυρθούν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις, μόνο και μόνο για να υπηρετηθούν εξόφθαλμα παράνομοι πολιτικοί σκοποί και να στηριχθούν απίθανες πολιτικές επιδιώξεις.
Οπως σχολίασε τις προηγούμενες ημέρες ο Ευάγγελος Βενιζέλος, «η Δικαιοσύνη είναι το κορυφαίο θύμα της προηγούμενης περιόδου» καθώς «τα προηγούμενα χρόνια κυριάρχησαν το ψεύδος, η χυδαιότητα και οι νέες μορφές διαπλοκής». Για να προσθέσει χαρακτηριστικά αμέσως μετά ότι «από τη συγκρότηση συμφερόντων καταλήξαμε ή καταντήσαμε στον σχηματισμό συμμοριών».
Με άλλα λόγια, καταρρακώθηκε το κύρος των θεσμών και κλονίστηκε το κράτος δικαίου. Υπό αυτή την έννοια η αποκατάσταση του κράτους δικαίου και του κύρους της Δικαιοσύνης καθίστανται εκ των πραγμάτων πρώτοι στόχοι της επόμενης κυβέρνησης.
Και πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να είναι άλλο από την αποκάλυψη των παρανόμων πράξεων και τον δημόσιο κολασμό των δόλιων κατασκευών.
Δεν είναι αυτό ζήτημα ρεβανσισμού ή επίδειξης εκδικητικότητας από την πλευρά των θιγομένων. Παρά είναι μόνο ζήτημα αποκατάστασης της αλήθειας και αποτροπής αντίστοιχων φαινομένων στο μέλλον.
Κυρίως να κατανοήσουν άπαντες ότι στις Δημοκρατίες δεν επιτρέπεται, ούτε δικαιολογείται κατάχρηση εξουσίας. Και ακόμη να αποδεχθούν άπαντες ότι η εργαλειοποίηση των θεσμών είναι πράξη παράνομη, κλονίζει και υπονομεύει τη Δημοκρατία.
Η Ελλάδα έχει πληρώσει πολύ ακριβά τέτοιου τύπου συνωμοτικές επινοήσεις και πράξεις για να τις ανέχεται και να τις προσπερνά.
Η αποκάλυψη και ο δημόσιος κολασμός είναι πράξεις επιβεβλημένες, ακριβώς για να μην επαναληφθούν τέτοια νοσηρά αντιδημοκρατικά φαινόμενα.
