Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές και προς την «απελευθέρωση» του… κουρασμένου πρωθυπουργού από τα δεινά της εξουσίας, αυτό που προσπαθούν να καταλάβουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί έχασαν. Αλλά κυρίως γιατί έχασαν με τόσο μεγάλη διαφορά και η ανατροπή στις 7 Ιουλίου είναι αδύνατη.
Πέραν των ανόητων επικοινωνιακών προσεγγίσεων του τύπου «δεν καταλάβατε τι ψηφίσατε, έρχεται ο Κούλης να σας πιεί το αίμα, η μεσαία τάξη μας τιμώρησε και τώρα θα την στηρίξουμε», στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου δεν έχουν αντιληφθεί πραγματικά τα αίτια της Συριζαίϊκης τραγωδίας.
Δεν έχουν κάνει ακόμη μια πραγματική ενδοσκόπηση για τα λάθη τους, για τις αστοχίες τους, για όσα πλήγωσαν τον κόσμο και φέρνουν στην εξουσία τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη καβάλα στο άλογο της αυτοδυναμίας.
Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα να αποδεχθεί τους λόγους που τον έφεραν μπροστά στην απώλεια της εξουσίας είναι αξιοθαύμαστη. Όχι, όμως, και πρωτόγνωρη. Συμβαίνει σε κάθε πολιτικό που δεν έχει αυτογνωσία και κυρίως που δεν έχει επαφή με την κοινωνία. Όταν ολόκληρος πρωθυπουργός υπόσχεται στους χαροκαμένους και κατεστραμμένους κατοίκους του Ματιού ότι θα πηγαίνει κάθε μήνα και θα επιβλέπει όσα γίνονται στην περιοχή, αλλά έχει να πατήσει μήνες στον τόπο της τραγωδίας, τότε ασφαλώς δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.
Όπως δείχνει να μην έχει επαφή με τον κόσμο όταν δικαιολογεί συμπεριφορές τύπου Πολάκη ή τις… κοτεράτες εικόνες του ίδιου και του Πάνου Καμμένου. Όχι γιατί δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν διακοπές, όπως οι ίδιοι θέλουν, αλλά γιατί εξελέγησαν για να μην είναι οι ίδιοι με τους άλλους. Γιατί πούλησαν φιλολαϊκή πολιτική και πόνο για τους αδύναμους την ίδια στιγμή που γεύονταν τα θέλγητρα της… πλουτοκρατίας και των ελίτ που υποτίθεται ότι πολεμούσαν.
Οι τρεις εικόνες
Αν θα μπορούσε κανείς στην κυβέρνηση να δει ψύχραιμα ποια ήταν τα αίτια της συντριβής στις 26 Μαίου και της επερχόμενης μεγάλης ήττας στις 7 Ιουλίου θα έβαζε κατ’ αρχάς τρεις εικόνες.
Η πρώτη είναι αυτή του Τσίπρα στην πολυτελή θαλαμηγό, μαζί με τον Καμμένο να οδηγεί το σκάφος των εκατομμυρίων.
Η δεύτερη είναι ο μονίμως μαινόμενος Πολάκης, ο δήθεν «Ζορό» που ήρθε να καθαρίσει τα πάντα, αλλά που το ύφος του και το ήθος του προσέβαλαν κάθε νοήμονα άνθρωπο σ’ αυτή τη χώρα. Πλην ίσως των troll που αποθέωναν τον «αψύ Σφακιανό» και βεβαίως πλην του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού που ήταν περήφανοι για τον Κρητικό που τα λέει χύμα και τσουβαλάτα.
Η τρίτη εικόνα είναι το Μάτι, η εθνική τραγωδία, η διαχείριση από πλευράς της κυβέρνησης, του κρατικού μηχανισμού. Η εικόνα της Ρένας Δούρου να περιφέρεται και να μας κουνάει το δάκτυλο, αντί να έχει παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή, έστω κι αν δεν έχει άμεσες ευθύνες, έκανε ζημιά στην κυβέρνηση συνολικά.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε δεινή θέση. Μέσα σε τέσσερα χρόνια κατάφερε να σπαταλήσει κεφάλαιο που συγκέντρωνε η Αριστερά επί χρόνια. Κατάφερε να γίνει κυβερνώσα, εκμεταλλεύτηκε τις συγκυρίες και κράτησε για τόσο καιρό τα ηνία της χώρας, όμως, κατάφερε και να χύσει την καρδάρα με το γάλα μέσα σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα.
Τις εκλογές τις κερδίζει ή τις χάνει κάποιος από την οικονομία, λένε οι σοφοί αναλυτές. Και ίσως να έχουν δίκιο, όμως, αυτό δεν το έχουν καταλάβει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν έφαγαν το χαστούκι των 9,5 μονάδων μόνο άρχισαν να ψελλίζουν κάτι περί μεσαίας τάξης. Ηταν όμως αργά. Ο Τσίπρας πληρώνει έναν εγκληματικό ΕΦΚΑ κι έναν νόμο Κατρούγκαλου που κατέστρεψε τους επαγγελματίες, τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου κι όχι τους κρατικοδίαιτους υπαλλήλους ή ακόμη τους έχοντες και κατέχοντες.
Φτωχοποίησαν κι έκλεψαν
Διαλύοντας τη μεσαία τάξη, κλέβοντάς τους έως και το 70% του εισοδήματος που έβγαζαν, μέσω φόρων και εισφορών, ουσιαστικά τους έκανε εχθρούς και η τιμωρία ήρθε αναπόφευκτη. Και το έκαναν στοχευμένα. Φτωχοποίησαν τη μεσαία τάξη για να δώσουν φιλοδωρήματα στους πιο φτωχούς. Αυτή η αναδιανομή εισοδήματος δημιούργησε αφενός έναν κοινωνικό αυτοματισμό κι ένα μίσος μεταξύ των τάξεων κι αφετέρου ισοπέδωσε τους πάντες προς τα κάτω. Αντί να φτιάξει δουλειές που θα βοηθούσαν τα χαμηλά εισοδήματα, πήρε όσα μπορούσε από τη μεσαία τάξη. Αυτό ήταν το τραγικό λάθος μιας ιδεοληπτικής οικονομικής πολιτικής.
Ο Πολακισμός ήταν ένα ακόμη έγκλημα της Αριστεράς του ηθικού πλεονεκτήματος. Διότι ηθικός δεν είναι μόνον αυτός που δεν κλέβει, αλλά και αυτός που δε λέει ψέματα, δεν προσβάλλει τους άλλους, δεν διακατέχεται από έναν πρωτόγονο Μεσσιανισμό.
Ο Πολάκης, και πριν που στοχοποίησε τους πάντες με τις αθλιότητές του στο facebook, και μετά με την αήθη επίθεση στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, απλά, προκάλεσε οργή στην πλειοψηφία των πολιτών. Ο μάγκας με το τσιγάρο και τον ψευτοτσαμπουκά μπορεί να περνάει σε κάποια λούμπεν στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, όχι όμως και σε όσους σιχαίνονται τους πολιτικούς που δεν έχουν έρμα.
Και τέλος, το τρίτο και χειρότερο λάθος για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας που ξεπούλησε όσα πρέσβευε η Αριστερά. Ηθος, αλήθεια, κανονικότητα, γνησιότητα.
Οι φωτογραφίες του Τσίπρα από τον κότερο εφοπλιστή πλήγωσαν τον ίδιο και την Αριστερά που εκπροσώπησε. Δεν μπορεί από τη μια να λες ότι πολεμάς τις ελίτ και τους ομοτράπεζους στα κότερα επιχειρηματιών και την ίδια ώρα να συναγελάζεσαι μαζί τους.
Δεν μπορείς να πουλάς ηθικό πλεονέκτημα και την ίδια ώρα να νταραβερίζεσαι με τη διαπλοκή και να κάνεις μπίζνες, είτε ο ίδιος είτε οι στενοί σου συνεργάτες.
Ο κοτεράτος Πάνος
Το αποκορύφωμα, ο Πάνος Καμμένος. Ο «μπούλης της Δεξιάς» όπως τον είχε πει με συμπάθεια ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν έφτανε που τον έκανε συγκυβερνήτη, που έβαλε την ψεκασμένη ακροδεξιά στην κυβέρνηση. Δεν φτάνει που ανέχτηκε τόσο καιρό τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Ο πρωθυπουργός ανέχτηκε και το modus viventi του Πάνου Καμμένου.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, ο «συνταξιούχος» πλέον πολιτικός ήταν πάντα κοτεράτος, όμως, οι φωτογραφίες που βγήκαν με το νέο πολυτελές σκάφος του διέλυσαν κάθε αμφιβολία που υπήρχε ότι ήταν μια κυβέρνηση βουτηγμένη στο ψέμα. Αυτοί που υπερασπίζονταν τα δίκαια των φτωχών να κάνουν χλιδάτες διακοπές; Ο κόσμος βλέπει και κρίνει.
Ισως στην Κουμουνδούρου να έχουν μετά τις εκλογές πολύ χρόνο να κάνουν αυτοκριτική και να δουν τα λάθη τους. Εκτός κι αν νομίζουν ακόμη ότι τα έκαναν σωστά όλα και φταίει ο λαός που δεν τους κατάλαβε.
