Μετά από τέσσερα χρόνια η δίκη της Χρυσής Αυγής μπαίνει στην τελική φάση, αυτή των απολογιών των κατηγορουμένων.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια διαλύθηκε κάθε αμφιβολία για το είναι η Χρυσή Αυγή.
Δεν είναι ούτε κόμμα, ούτε κίνημα.
Είναι μια εγκληματική οργάνωση.
Μια συμμορία δολοφόνων.
Η Χρυσή Αυγή δεν έκανε πολιτική.
Στρατολογούσε ανθρώπους για να τους κάνει τραμπούκους και να τους ξαποστείλει να δείρουν, να τρομοκρατήσουν ακόμη και να δολοφονήσουν.
Όπως έκαναν στο Κερατσίνι όταν οργανωμένα και με εντολές από την ηγεσία σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα.
Προσπάθησε να ελέγξει περιοχές, κυνήγησε μετανάστες και πρόσφυγες, έδειρε αριστερούς και συνδικαλιστές.
Την ίδια ώρα έχουν αποδειχτεί οι σχέσεις μελών και στελεχών της με κάθε είδους παράνομες πρακτικές.
Η Χρυσή Αυγή δεν έχει θέση στο πολιτικό σύστημα.
Η θέση της είναι στη φυλακή.
Και αυτό πια αποδείχτηκε.
Και το αντιλαμβάνονται ακόμη και ψηφοφόροι της που σιγά σιγά απομακρύνονται.
Μόνο που αυτό βγαίνουν κρίσιμα συμπεράσματα για όσους κατά καιρούς πήγαν να παίξουν με το φαινόμενο Χρυσή Αυγή, να το προωθήσουν, να του δώσουν δημοσιότητα, να το εξωραΐσουν, να το εκμεταλλευτούν επειδή υπέθεταν ότι θα έκοβε από άλλα κόμματα.
Γιατί με το αυγό του φιδιού δεν παίζεις.
Στο τέλος θα σε δαγκώσει.
Ούτε πρέπει να ξεχνάμε πώς φτάσαμε να μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή.
Το πώς άνοιγαν διάφορα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» θέματα για τους μετανάστες, νομιμοποιώντας το ρατσισμό.
Τις εύκολες κραυγές για τα προβλήματα από τους μετανάστες.
Τον διαρκή πειρασμό του εθνικισμού.
Την υποτίμηση της ιστορικής μνήμης, ώστε να ξεχνούν οι άνθρωποι πόσο έχει υποφέρει από το φασισμό αυτός ο τόπος.
Όπως και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν θα είχαμε φτάσει εδώ χωρίς τη δουλειά που έκαναν τα αντιφασιστικά κινήματα, οι αγωνιστές, οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής και πάνω από όλα αυτή η γυναίκα που μας εμπνέει: η Μάγδα Φύσσα.
Όμως, η ποινική καταδίκη των χρυσαυγιτών δεν σημαίνει ότι ξεμπερδεύουμε με το φασισμό.
Πρέπει να δούμε τι θα γίνει με το τεράστιο πρόβλημα των χρυσαυγιτών στην αστυνομία και άλλους κρατικούς φορείς. Γιατί είναι αυτοί που είναι και οι ποιοι βίαιοι ενάντια σε διαδηλωτές, όπως έδειξε η περίπτωση του απόστρατου αστυνομικού που σήμερα είναι υποψήφιος με τη Χρυσή Αυγή αλλά πιο πριν ήταν υπεύθυνος για το όργιο καταστολής εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής.
Πρέπει να δούμε γιατί εξακολουθούν άνθρωποι του μόχθου να εμπιστεύονται μια ιδεολογία τόσο αντιδραστική και αντεργατική.
Πρέπει να δούμε πώς θα σταματήσει ο φασισμός να έχει απήχηση σε κομμάτια της νεολαίας που νιώθουν ότι δεν έχουν μέλλον σε αυτό τον τόπο.
Κοινώς έχουμε πολύ δουλειά ακόμη.
