Σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες εξελίσσεται την περίοδο αυτή η συμπεριφορά της Τουρκίας, καθώς είναι η πρώτη φορά που στο γνωστό πολύπλοκο πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού εντάσσονται τώρα και άλλοι καθοριστικοί παράγοντες που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμηθεί, με βάση ανάλογες αποφάσεις που είχε λάβει η Αγκυρα τις περασμένες δεκαετίες, αν και τη φορά αυτή θα ακολουθήσει την ίδια τακτική. Και τούτο διότι είναι άγνωστο πού θα καταλήξει η κυοφορούμενη κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και πώς θα διαμορφωθεί τελικά η αμερικανική στάση σε περίπτωση ανοιχτής εχθρικής ενέργειας απέναντι στην Ελλάδα. Αν δηλαδή θα εγκαταλειφθεί η γνωστή πολιτική των ίσων αποστάσεων. Ενώ αναμένεται ότι τις εξελίξεις αυτές θα επηρεάσουν άμεσα και οι εσωτερικές πολιτικές διεργασίες στην Τουρκία με κορυφαίο το ζήτημα των δημαρχιακών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Ιουνίου, όπου διακυβεύεται το κύρος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Αν χάσει τις εκλογές αυτές ο υποψήφιος του Ερντογάν, που είναι και το πιθανότερο στην περίπτωση που δεν υπονομευτεί η όλη εκλογική διαδικασία, αυτό θα αποτελέσει ένα καίριο πλήγμα για τον τούρκο ηγέτη, που μπορεί να τον οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη σκλήρυνση της εξωτερικής του πολιτικής, με κύρια αιχμή τις ΗΠΑ και την Ανατολική Μεσόγειο. Για το Αιγαίο η προοπτική είναι διαφορετική, διότι είναι αμφίβολο αν θα θελήσει στο μέσον της τουριστικής περιόδου να δημιουργήσει μια κρίση η οποία θα έχει αρνητικά αποτελέσματα για τη χειμάζουσα τουρκική οικονομία. Αλλά φυσικά με τον άνθρωπο αυτόν ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι τελικά θα πράξει. Γι’ αυτό και είναι επιτακτικά αναγκαίο, ιδίως στην προεκλογική αυτή περίοδο και έως την ανάληψη των καθηκόντων από τη νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, να διατηρηθούν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία.
Αυτό όμως που κυρίως προέχει είναι να κατατεθούν επιτέλους στον ΟΗΕ οι ελληνικές θέσεις για την έκταση της ελληνικής ΑΟΖ, κυρίως στην περιοχή εκείνη που βρίσκεται το Καστελλόριζο, ώστε να δοθεί μια νομική απάντηση στην Τουρκία, η οποία ισχυρίζεται ότι το ηρωικό αυτό νησί έχει δικαιώματα μόνο στα χωρικά του ύδατα. Διότι είναι αυτή η νομική αμφισβήτηση την οποία επιδιώκει να λύσει η Αγκυρα με τις γνωστές απειλές για την αποστολή εκεί τουρκικού γεωτρύπανου με τη συνοδεία πολεμικών σκαφών. Μια απειλή την οποία έχει ήδη πραγματοποιήσει στην κυπριακή ΑΟΖ, με τη γνωστή πρακτική να καθιερώνει εκβιαστικά τις θέσεις της με την προβολή της στρατιωτικής της ισχύος. Οταν μάλιστα πίσω από όλη αυτή την ιστορία βρίσκονται τα πλούσια κοιτάσματα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, για τα οποία η Τουρκία θεωρεί ότι, λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής της στην περιοχή, έχει τον κύριο λόγο στον διαμοιρασμό τους.
