Η εκλογική αναμέτρηση είχε νικητές και ηττημένους, όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει μια πραγματικότητα, είναι ένα ποσοτικό μέγεθος, όπως συνήθως λέμε οι μαθηματικοί, ένας αριθμός λέει συνήθως τα πάντα. Τα αποτελέσματα, και χωρίς να αγνοούμε τον νικητή και τους «μικρούς» στον εκλογικό αγώνα, είχαν ηττημένο τα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Το ερώτημα που μας απασχολεί άμεσα είναι ποιο θα είναι το μέλλον του πυλώνα του πολιτικού συστήματος της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας που είναι απαραίτητος για την ομαλή πορεία της χώρας – αυτός ο πολιτικός χώρος δεν έχει βρει τον δρόμο του μέσα στην οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική κρίση.
Ο στόχος του ΚΙΝΑΛ, του γνησιότερου εκφραστή της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, να παίξει κυρίαρχο ρόλο δεν έχει επιτευχθεί. Οι επιλογές των προσώπων, τα εκλογικά αποτελέσματα και οι «νομίμως» εμπλεκόμενοι στο κομματικό ιερατείο δεσμεύουν την πορεία της δημοκρατικής παράταξης για τα επόμενα χρόνια και χρειάζονται δραστικά μέτρα και επιλογές για την αναστροφή του εκλογικού αποτελέσματος σε βάθος χρόνου.
Θα μπορούσαμε να θέσουμε πολλά ερωτήματα που αφορούν τη διασφάλιση της πορείας του ΚΙΝΑΛ, αλλά θεωρώ ότι στην παρούσα συγκυρία το ΚΙΝΑΛ πρέπει να κινηθεί μέσω αρκετών πρακτικών και εφαρμόσιμων σκέψεων που μπορεί να βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση του ευαίσθητου χώρου των πάλαι ποτέ μη προνομιούχων, που σε αυτή τη συγκυρία αντιστοιχούν στο μεγάλο μέρος των Ελλήνων ύστερα και από τα τρία μνημόνια.
Η πορεία της δημοκρατικής παράταξης θέλει σοβαρότητα και ικανότητα. Υπάρχουν πρόσωπα, υπάρχουν ικανοί νέοι και πολίτες με νέες ιδέες και σύγχρονες αντιλήψεις που μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά με θετικό τρόπο στην πορεία της.
Το ΚΙΝΑΛ μετά το αρνητικό ποσοστό του 3% σε νέες ηλικίες απέδειξε ότι δεν πείθει και η πορεία του θα φθίνει, τα νέα στελέχη που έχει αναδείξει δεν είχαν προστιθέμενη αξία, αφού συμπεριφέρονται σαν παραταξιακά στελέχη φοιτητικών παρατάξεων που σε μεγάλο ποσοστό η νεολαία σήμερα τα αποστρέφεται. Πρέπει το ΚΙΝΑΛ να γυρίσει σελίδα και να αναδείξει πρόσωπα που δεν προέρχονται από τις γνωστές και «κλασικές» κομματικές δραστηριότητες.
Την αποκλειστική ευθύνη για τη διαμόρφωση μιας δεξαμενής στελεχών που, αν εμπλουτιστεί σωστά, θα δώσει νέα προοπτική και αναγέννηση του χώρου την έχει η ηγεσία. Η ηγεσία θα δείξει με αυτόν τον τρόπο αν γίνεται αποδεκτή και είναι ελκυστική στους πολίτες που έχουν τη διάθεση και την ικανότητα να προσφέρουν.
Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η συνέπεια στις αρχές της δημοκρατικής παράταξης δεν είναι το αποκλειστικό προσόν που θα πρέπει να διαθέτει, ούτε αυτό το προσόν της διασφαλίζει την εύκολη διείσδυση στο εκλογικό σώμα και στην κοινωνία, ούτε αυτό το προσόν την κάνει ικανή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Το ΚΙΝΑΛ, ένα κόμμα που έχει την ιστορική διαδρομή της δημοκρατικής παράταξης στα αρχεία του, θα πρέπει να έχει στις προδιαγραφές της ηγεσίας του ηγέτες που να έχουν τη γνώση και τις δυνατότητες να διαχειριστούν και σε επίπεδο πρωθυπουργού αποτελεσματικά την τύχη της χώρας – μόνο τότε θα έχει προοπτική η δημοκρατική παράταξη. Τους συνταξιούχους της πολιτικής περασμένων δεκαετιών και γνώστες του ψηφοθηρικού παιχνιδιού τής τότε εποχής – εγγυώμενοι απλά και μόνο τη χαμηλή πτήση του ΚΙΝΑΛ – η δημοκρατική παράταξη δεν τους χρειάζεται, δεν μπορούν να τη βοηθήσουν στην αναγέννησή της.
Η πολιτική εξέλιξη του ΚΙΝΑΛ, σε μια εποχή που η ταχύτητα παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στη πολιτική, προχωρεί με ταχύτητα χελώνας! Αυτό έχει σαν άμεση συνέπεια να μην υπάρχει μια καθαρή στρατηγική στην πορεία του, κάτι που έγινε φανερό στον κόσμο της δημοκρατικής παράταξης κατά τη διάρκεια και της προεκλογικής περιόδου. Το ποσοστό που πίστεψε τη στρατηγική των ίσων αποστάσεων ήταν πολύ ελάχιστο για πάρα πολλούς λόγους, και κυρίως ιστορικούς. Αντίθετα, το ποσοστό που πίστεψε στις αφανείς δύο στρατηγικές του ΚΙΝΑΛ να δοθεί πολιτικός χρόνος στον σημερινό Πρωθυπουργό ή στην προοπτική κυβερνητικής συμπόρευσης με τη ΝΔ ήταν σαφώς μεγαλύτερο· το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να αυξήσει ουσιαστικά την εκλογική του δύναμη, αντίθετα έχει εξαντλήσει όλες του τις εφεδρείες.
Σήμερα δυστυχώς η στρατηγική του ΚΙΝΑΛ φαίνεται να είναι έρμαιο των ισορροπιών, της αναγκαστικής ενοποίησης συνολικά της ηττημένης Κεντροαριστεράς και του «θα δούμε»! Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι στρατηγικές της ανασύστασης του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας και της θετικής ψήφου στις εκλογές. Η στρατηγική της θετικής ψήφου προϋποθέτει ότι υπάρχει ένα ελκυστικό προϊόν από το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή μια ικανή ηγεσία και ένα κόμμα που να μπορεί να πείσει τους πολίτες ότι θα επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα μιας ευρωπαϊκής χώρας με κοινωνικό πρόσημο.
Ο κ. Μανώλης Ν. Κρητικός είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
