Καιρό τώρα η Τουρκία το παίζει «Ντερβέναγας» της περιοχής και διαρκώς εξακοντίζει κάθε είδους απειλές προς τις γειτονικές της χώρες. Κύρια, εναντίον της Ελλάδας. Πολλοί δημοσιογράφοι, στρατιωτικοί και «ειδικοί», θεωρούν πως όλοι αυτοί οι παλικαρισμοί γίνονται για «εσωτερική κατανάλωση». Προσωπικά δεν πιστεύω πως ο κύριος λόγος αυτής της πολιτικής ανάγεται αποκλειστικά στην εσωτερική κατάσταση της χώρας. Οι λόγοι κατ’ εμέ είναι πολλοί :
(1). Το 1923, μετά τη νίκη του Κεμάλ εναντίον των Ελλήνων, ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν με τους νεοαφιχθέντες πρόσφυγες γύρω στα 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι και σήμερα είναι 11. Οι κάτοικοι της Τουρκίας ανερχόταν στα 9 εκατομμύρια. Στις μέρες μας , οι γείτονές μας έφθασαν αισίως κατά την απογραφή του 2008 στα 82.003.882 εκατομμύρια και έχουν βάλει πλώρη για τα 100.
Οι Τούρκοι σήμερα είναι περήφανοι που προέρχονται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που κυριάρχησε για αιώνες στη λεκάνη της Μεσογείου και τα Βαλκάνια. Έτσι, θεωρούν πως είναι μεγάλη δύναμη, αφού διαθέτουν στο ΝΑΤΟ τη δεύτερη στρατιωτική παρουσία, πίσω από τις ΗΠΑ, με 600 χιλιάδες στρατό. Παράλληλα έχουν αναπτύξει σημαντική πολεμική βιομηχανία και αυτόν τον καιρό κατασκευάζουν μεγάλο αεροπλανοφόρο, που το 1920/21 πιστεύουν πως θα το ρίξουν στη θάλασσα. Αυτή η κατάσταση θεωρούν οι Τούρκοι ότι τους δίνει το δικαίωμα να αμφισβητούν διεθνείς Συμβάσεις (Λωζάνης) και διεθνές Δίκαιο, επικαλούμενοι απλώς τα δικά τους συμφέροντα.. Πρωταρχικά πιστεύουν ότι είναι «μαντρωμένοι» από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Γι’ αυτό, αμφισβητούν τα ελληνικά χωρικά ύδατα, τον ελληνικό εναέριο χώρο και τελευταία, διεξάγουν έρευνες για πετρέλαια στις ΑΟΖ της Κύπρου.
(2). Η Τουρκία από το 1952 που μπήκε στο ΝΑΤΟ ήταν ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ. Σήμερα τα έχει σπάσει με τους Αμερικανούς, ώστε αυτοί εγκατέλειψαν πολλές βάσεις τους από το τουρκικό έδαφος. Όλα αυτά τα χρόνια ο εξοπλισμός της Τουρκίας προερχόταν σχεδόν αποκλειστικά από την Αμερική. Τελευταία όμως, όπως είναι γνωστό, η χώρα του Ερντογάν παρήγγειλε του αμυντικούς πυραύλους S-400 από τη Ρωσία, αγνοώντας επιδεικτικά τους αμερικανικούς πυραύλους Patriot, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να γίνουν έξω φρενών και να ζητούν από τους Τούρκους να ανακαλέσουν την παραγγελία τους στη Ρωσία, καθώς και να προμηθευτούν τους δικούς τους πυραύλους, γιατί αλλιώς δεν θα τους δώσουν τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα τους F-35 , τα οποία μάλιστα οι Τούρκοι συνπαράγουν.
Πέραν τούτων οι Αμερικανοί κυκλοφόρησαν πρόσφατα λεπτομερή χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, όπου διαμοιράζουν τις διάφορες θαλάσσιες περιοχές κατά το δικό τους δοκούν, αγνοώντας τις όποιες απόψεις των Τούρκων.
Παρ’ όλη τη φορτική πίεση της Αμερικής λοιπόν, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν διακηρύσσει ότι η συμφωνία με τη Ρωσία είναι συμφωνία και το ανεξάρτητο κράτος της Τουρκίας θα τηρήσει την υπογραφή του, για την προμήθεια των πυραύλων. Αυτή η στάση των Τούρκων έχει εκνευρίσει τους Αμερικανούς αφάνταστα, που κι αυτοί αντιδρούν με έξαλλο τρόπο.
Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω τους ημετέρους αναλυτές, αν πιστεύουν πως οι Τούρκοι πολιτικοί είναι τόσο χαζοί, ώστε να αγνοούν με τέτοιο επιδεικτικό τρόπο την υπερδύναμη των ΗΠΑ ;
(3). Χθες, (9/6/19), δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» άρθρο του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη, με τίτλο «Δεν αποκλείω νέα Ίμια». Εκεί αναφέρονται τα ακόλουθα :
«Είναι πεποίθησή μου ότι το πρόβλημα των Ιμίων το 1996 δεν προέκυψε τυχαία. Η τουρκική ηγεσία τότε θέλησε να εκμεταλλευτεί την κρίση που προκάλεσε η ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου, η παραίτησή του και η εκλογή νέας ηγεσίας, για την οποία πίστεψε ότι μπορεί να την αιφνιδιάσει. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν παρόμοιες σκέψεις στη σημερινή τουρκική ηγεσία. Η έντονη πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα, λόγω των εκλογών, δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για δράσεις. Η Τουρκία μπορεί να θεωρήσει ότι η περίοδος αυτή προσφέρεται, για να επιβάλει τις απόψεις της στα θέματα των ορίων τόσο της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, όσο και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.»
Ο κ. Σημίτης, προσθέτει μάλιστα ότι το γεγονός αυτό, «αντί να προκαλέσει την αρνητική στάση και τη διαμαρτυρία των συμμάχων της Ελλάδας, πιθανόν να τους οδηγήσει σε μια επιφυλακτική στάση» και «να θεωρήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να τελειώνουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές κι έτσι να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο». Ακόμη ο πρώην πρωθυπουργός επισημαίνει ότι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. «Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή». Και καταλήγει, στον επίλογό του: «Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και των ΗΠΑ». (4). Δεν είναι πρόθεσή μου να σχολιάσω τις θέσεις του κ. Σημίτη, αλλά ο πρώην πρωθυπουργός ορθώς διαπιστώνει, πως οι Τούρκοι κάτι μαγειρεύουν. Η όλη συμπεριφορά της Τουρκίας και ιδιαίτερα η κόντρα με τους Αμερικανούς ανάγεται μάλλον σε άλλα αίτια : Η Τουρκία έβαλε πλώρη να γίνει ατομική, μεγάλη δύναμη. Εδώ και καιρό στη νοτιοδυτική Τουρκία, στο Ακούγιου, κοντά στη Μεσόγειο, Ρώσοι ειδικοί κατασκευάζουν ένα πυρηνικό εργοστάσιο, για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, το οποίο το χρηματοδοτούν κατά 50%. Όμως οι πυρηνικοί αντιδραστήρες είναι απαραίτητοι για την παραγωγή του Ουρανίου 235, που χρειάζονται τα πυρηνικά όπλα. Παράλληλα οι Ρώσοι εκπαιδεύουν στη Ρωσία μια ομάδα Τούρκων φυσικών επιστημόνων στα πυρηνικά θέματα. Ερώτηση : Όλ’ αυτά γίνονται τυχαία ;
Το πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας
Εδώ και 50 χρόνια το Ιράν προσπαθεί παντιοτρόπως να φτάσει στην κατασκευή ατομικών όπλων, αλλά οι Αμερικανοί τους επιβλέπουν με τις μεγάλες άλλες δυνάμεις, ώστε δεν κατάφεραν ακόμη τίποτε, γιατί οι προϋποθέσεις για την κατασκευή των πυρηνικών είναι πάμπολλες, ώστε μικρά κι όχι αναπτυγμένα κράτη, δεν μπορούν από μόνα τους να φθάσουν στο στόχο της κατασκευής αυτών των όπλων. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί το Ισραήλ και η Βόρειος Κορέα. Αλλά αυτές οι δυο χώρες είναι το κάτι το διαφορετικό, που δεν μπορούμε εδώ να αναλύσουμε. Ως φαίνεται λοιπόν στο παρασκήνιο ίσως υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας κάποια ιδιαίτερη συμφωνία, που δεν πήρε ακόμη δημοσιότητα.
Τι ποιούμε εμείς ;
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε κάποιον ακόμη κίνδυνο, που ελλοχεύει από την Τουρκία : Στην ελληνική Θράκη ζουν περίπου 150 χιλιάδες Μουσουλμάνοι, τους οποίους η Τουρκία ονομάζει Τούρκους και τους περιποιείται ιδιαίτερα. Το τουρκικό προξενείο της περιοχής τους καθοδηγεί, ως γνωστό, σε όλα τα θέματα. Όμως από την άλλη μεριά των συνόρων, στη Βουλγαρία, κατοικούν 750 χιλιάδες Μουσουλμάνοι, που εκπροσωπούνται στη βουλγαρική βουλή ως το τέταρτο κόμμα με 28 βουλευτές. Στην περιοχή αυτή κυκλοφορούν φήμες και γίνεται η σχετική προπαγάνδα ότι οι Τούρκοι της Βουλγαρίας, θα ενωθούν σε κάποια στιγμή με τους Τούρκους της Ελλάδας και θα ζητήσουν τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Κυκλοφορούν μάλιστα κατά καιρούς κρυφίως και ειδικούς χάρτες προς τούτο. Επίσημα το θέμα δεν ήρθε στη δημοσιότητα. Αλλά ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει με σιγουριά για το αντίθετο ;
Μπρος λοιπόν σ’ αυτή την επικίνδυνη κατάσταση για την Ελλάδα μια λύση υπάρχει : Η δημιουργία συμμαχιών, όπου μας παίρνει.
Η κόντρα ή μάλλον η συμπεριφορά των Τούρκων απέναντι της Αμερικής ανάγκασε από καιρό τους Αμερικανούς να εγκαταλείψουν βάσεις στην Τουρκία και πρώτα απ’ όλα το Ινσιρλίκ. Από εκεί οι εν λόγω φίλοι μας μετέφεραν τον πολεμικό εξοπλισμό τους στη Σούδα της Κρήτης και τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα MQ-9 Reaper (Ντρόουν) στη Λάρισα. Από το 2016 και μετά η αμερικανική πλευρά έχει βάλλει στο τραπέζι και το θέμα της αναθεώρησης της Αμοιβαίας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement –MDCA) η οποία είχε υπογραφεί το 1990, αλλά το θέμα έκλεισε με νεώτερη συμφωνία της απομάκρυνσης των αμερικανικών βάσεων από την Ελλάδα. Εντούτοις κατά καιρούς έχουν ειπωθεί πολλά για το αμερικανικό αίτημα της χρονικής επέκτασης της MDCA, η οποία με βάση την τρέχουσα πρακτική ανανεώνεται κάθε χρόνο.
Από καιρό έχουν γίνει και από τις δυο πλευρές (Αμερικανούς και Έλληνες) συνεννοήσεις για την αξιοποίηση του Λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, ώστε να μπορεί η Αμερική να μεταφέρει από εκεί γρήγορα στρατό στη Ρουμανία, για υποστήριξη της Μαύρης Θάλασσας, επειδή μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, οι δυτικοί δεν εμπιστεύονται πλέον τους Ρώσους.
Το μεμπτό όμως εδώ είναι ότι η Ελλάδα δεν δέχεται την υπογραφή συμφωνίας με τις ΗΠΑ πέρα του έτους. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι μέγα λάθος, γιατί η επιδιωκόμενη πολιτική της Ελλάδας θα ήταν να δέση για τα καλά τους Αμερικανούς στη χώρα μας, ώστε να αποτελούν φραγμό στις οποιεσδήποτε βλέψεις της Τουρκίας. Ήδη το αμερικανικό υπουργεί εξωτερικών γνωστοποίησε στην Τουρκία ότι στην περιοχή του Αιγαίου βρίσκονται αναπτυγμένα πλοία και αεροπλάνα των ΗΠΑ. Με τον ορισμό της υπηρεσιακής κυβέρνησης, βάσει του άρθρου 37 παρ. 3 εδάφιο γ’ , του Συντάγματος, η χώρα ουσιαστικά δεν θα έχει εκλεγμένη κι υπεύθυνη κυβέρνηση για ένα μήνα, μέχρι να γίνουν οι εκλογές της 8 Ιουλίου. Γι’ αυτό ο ΠτΔ κ. Παυλόπουλος, καλό είναι να αφήσει κατά μέρος τις βερμπαλιστικές κορώνες και να συγκαλέσει τους αρχηγούς των κομμάτων, του μέχρι πρότινος κοινοβουλίου , για να συζητήσουν υπεύθυνα το θέμα της Τουρκίας, γιατί , αν ξεσπάσει κάποιο επεισόδιο οι ένοπλες δυνάμεις μας θα τρέχουν πάλι πέρα – δώθε, όπως το 1974, την εποχή της χούντας, που είχε γίνει η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
